اریتم نکروزان اندام‌ها (Necrolytic acral erythema یا NAE) یک اختلال پوستی نادر است که با ویروس هپاتیت C (HCV) مرتبط بوده و برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ توصیف شد. NAE به دلیل توزیع در اندام‌ها و ارتباط با HCV در میان اریتم‌های نکروزان منحصر به فرد است. شیوع NAE در بیماران مبتلا به HCV حدود ۱.۷٪ است.

فیزیولوژی بیماری

فیزیولوژی NAE به خوبی درک نشده است. میانگین سنی در زمان تشخیص ۴۰ سال (دامنه ۱۱ تا ۷۶ سال) است، ۶۰٪ از بیماران زن هستند و اکثریت افراد مبتلا آفریقایی (از جمله مصری) یا آفریقایی-آمریکایی هستند. بیمارانی که با NAE مراجعه می‌کنند، اغلب دچار فیبروز پیشرفته کبدی یا هپاتیت مزمن هستند. موارد کودکان نادر است که به نرخ پایین‌تر HCV در میان کودکان نسبت به بزرگسالان نسبت داده می‌شود، هرچند که بروز NAE در کودکان مشابه بزرگسالان است.

علائم بالینی

NAE ابتدا با پاپول‌های اریتماتوز برجسته و گاهی وزیکول‌ها و بول‌های شل آغاز می‌شود؛ پاپول‌ها با گذشت زمان به هم می‌پیوندند و به پلاک‌های مشخص، تیره، اریتماتوز تا بنفش با پوسته ضخیم، فرسایش، پوسته‌ریزی و مرزی تیره اریتماتوز تبدیل می‌شوند. ضایعات با خارش، سوزش و به ندرت درد همراه هستند.

نواحی درگیر

NAE عمدتاً سطوح پشتی اندام‌ها از جمله انگشتان و پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما واریانت‌هایی نیز شامل درگیری تاندون آشیل، مالئول‌ها، پاها، زانوها، پشت دست‌ها، ساعد، آرنج، باسن و ناحیه تناسلی است. مخاط دهانی، سطوح کف دست و پا و ناخن‌ها معمولاً درگیر نمی‌شوند.