بیوتین یا ویتامین B7، یک ویتامین محلول در آب است که در متابولیسم انرژی سلولی نقش دارد. این ویتامین همچنین تنظیم‌کننده عملکردهای ایمنی و التهابی است. بیوتین در غذاهایی مانند گوشت گاو، جگر، زرده تخم‌مرغ و ماهی سالمون یافت می‌شود و به‌طور درونی توسط میکروبیوم روده سنتز می‌شود.

کمبود اکتسابی بیوتین

کمبود بیوتین اکتسابی باعث درماتیت اکسفولیاتیو پری‌اوریفیشیال (periorificial exfoliative dermatitis) با ظاهری شبیه ماسک، گلوسیت (glossitis)، کونژکتیویت (conjunctivitis) و آلوپسی (alopecia) می‌شود. علاوه بر این، افراد مبتلا به کمبود بیوتین ممکن است علائم عصبی مانند تغییر وضعیت ذهنی، توهم، افسردگی، لتارژی، میالژی (myalgia)، پارستزی (paresthesia) و هیپوتونی عمومی (generalized hypotonia) و همچنین تهوع و بی‌اشتهایی را تجربه کنند.

عوامل خطر

عوامل خطر شامل مصرف زیاد سفیده تخم‌مرغ خام یا دریافت تغذیه پارنترال طولانی‌مدت است. آویدین (Avidin) پروتئینی است که در سفیده تخم‌مرغ یافت می‌شود و به بیوتین متصل می‌شود و جذب آن را کاهش می‌دهد. افراد باردار و شیرده به دلیل افزایش دفع متابولیت بیوتین، اسید ۳-هیدروکسی‌اِسووالریک، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. این خطر در موارد هیپرِمزیس گراویداروم (hyperemesis gravidarum) بیشتر است. چندین دارو، به‌ویژه ضدصرع‌ها (کاربامازپین، فنوباربیتال، والپروئیک اسید و فنی‌توئین)، ممکن است خطر کمبود بیوتین را افزایش دهند. ایزوترتینوئین (isotretinoin) به‌عنوان یک عامل کاهش‌دهنده فعالیت بیوتینیداز (biotinidase) معرفی شده است. مصرف بیش از حد الکل و استفاده از تنباکو (به‌ویژه در زنان) عوامل خطر دیگری هستند. مصرف آنتی‌بیوتیک ممکن است باعث عدم تعادل در میکروبیوم دستگاه گوارش شود و خطر کمبود بیوتین را افزایش دهد. به‌طور مشابه، افراد مبتلا به بیماری‌های گوارشی مانند بیماری التهابی روده ممکن است به دلیل کاهش سنتز درونی، از کمبود بیوتین رنج ببرند. در نوزادان، فرمولاسیون‌های آمینواسیدی و شیرهای اصلاح‌شده که حاوی بیوتین نیستند نیز ممکن است خطرزا باشند. افراد مسن و کودکان دچار سوءتغذیه نیز به کمبود بیوتین آسیب‌پذیر هستند.

کمبود بیوتین ارثی

کمبود بیوتین ارثی، همان‌طور که در کمبود مولتیپل کربوکسیلاز (multiple carboxylase deficiency) دیده می‌شود، به‌طور جداگانه مورد بحث قرار می‌گیرد.