بیماری های مشابه

نئوس‌های اپیدرمال، همارتوماهایی با منشأ اکتودرمال هستند. این اصطلاح شامل انواع مختلفی از ضایعات با الگوهای هیستوپاتولوژیک و بالینی متنوع است. نئوس‌های اپیدرمال را می‌توان به دو دسته نئوس‌های کراتینوسیتی و ارگانوئیدی تقسیم کرد. نئوس اپیدرمال کراتینوسیتی همچنین به عنوان نئوس اپیدرمال خطی زگیل‌دار (linear verrucous epidermal nevus) شناخته می‌شود.

Inflammatory linear verrucous epidermal nevus (ILVEN) is a blaschkoid dermatosis that presents with erythematous, hyperkeratotic plaques following Blaschko lines. It occurs most often on the buttocks, perineal area, and lower extremities, particularly in girls, and often on the left side of the body.

بیماری داریر، که با نام‌های کراتوز فولیکولاریس (keratosis follicularis) یا بیماری داریر-وایت (Darier-White disease) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی اتوزومال غالب است که به دلیل جهش در ژن ATP2A2 ایجاد می‌شود. این ژن مسئول کدگذاری پمپ کلسیم-ATPase در شبکه سارکوپلاسمی/اندوپلاسمی (SERCA2) است. با اینکه نفوذپذیری (penetrance) بیماری بالاست، بروز آن متغیر است و ممکن است جهش‌های پراکنده نیز رخ دهد. این بیماری به جنس خاصی تمایل ندارد.

پورکراتوزیس (Porokeratosis) یک اختلال در فرآیند کراتینیزاسیون (keratinization) است که با پاپول‌ها یا پلاک‌های هیپرکراتوتیک (hyperkeratotic) مشخص می‌شود که با یک پوسته نازک و برجسته در محیط پیرامون خود احاطه شده‌اند و به صورت مرکزگریز گسترش می‌یابند. چندین نوع مختلف از پورکراتوزیس توصیف شده‌اند و همپوشانی زیادی بین این انواع وجود دارد که نشان می‌دهد این انواع به یکدیگر نزدیک هستند. انواع بالینی که بیشتر در جمعیت کودکان دیده می‌شوند شامل پورکراتوزیس خطی (linear porokeratosis)، پورکراتوزیس میبلی (porokeratosis of Mibelli) و پورکراتوزیس کف دست و پا منتشره (porokeratosis palmaris et plantaris disseminata) که به نام پورکراتوزیس کف پا (plantar porokeratosis) نیز شناخته می‌شود، هستند. پورکراتوزیس پتی‌کوتروپیکا (porokeratosis ptychotropica) یک نوع نادر است که در بزرگسالان در شکاف بین گلوتئال و گسترش به روی باسن ظاهر می‌شود. پورکراتوزیس پاپولار خارش‌دار انفجاری (eruptive pruritic papular porokeratosis) نیز یک نوع نادر دیگر است که در بزرگسالان دیده می‌شود. همه انواع دارای ویژگی بافت‌شناسی متمایزی به نام لاملا کورنوئید (cornoid lamella) هستند که با برجستگی هیپرکراتوتیک احاطه‌کننده این ضایعات مطابقت دارد.

بیماری اینکونتیننتیا پیگمنتی (Incontinentia pigmenti) یا سندرم بلاخ-سولزبرگر (Bloch-Sulzberger syndrome)، یک بیماری وابسته به کروموزوم X و غالب است که عمدتاً در زنان دیده می‌شود و در مردان کشنده است. این بیماری ناشی از جهش در ژن IKBKG است. علائم بیماری در هنگام تولد یا در چند هفته اول زندگی آشکار می‌شوند. بیماری معمولاً در چهار مرحله پیشرفت می‌کند: وزیکولی (vesicular)، وریکوسی (verrucous)، هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation)، و هیپوپیگمانتاسیون / آتروفی (hypopigmentation/atrophy). اکثر موارد با ناهنجاری‌های رشدی در پوست، مو، ناخن، دندان‌ها، چشم‌ها و سیستم عصبی مرکزی همراه هستند. ناتوانی ذهنی و صرع نیز ممکن است مشاهده شود. یافته‌های چشمی، در صورت وجود، شامل ناهنجاری‌های شبکیه‌ای و غیرشبکیه‌ای هستند که معمولاً به انسداد عروقی مربوط می‌شوند.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

در کودکان، ضایعات پوستی لوپوس اریتماتوز (lupus erythematosus) به دو نوع خاص و غیرخاص طبقه‌بندی می‌شوند. سه زیرگروه اصلی خاص بر اساس مورفولوژی، توزیع، مزمن بودن، ارتباط با لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و ویژگی‌های بافت‌شناسی، از جمله مکان و عمق نفوذ التهاب وجود دارد. این زیرگروه‌ها به شرح زیر هستند:

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

درماتیت اکتسابی بلاشکو (Acquired Blaschko dermatitis یا ABD؛ که با نام‌های بلاشکیتیس، بلاشکیتیس بالغین، یا درماتیت اکتسابی بلاشکو با بهبود خودبخودی و عود کننده نیز شناخته می‌شود) یک اختلال نادر پوستی است که با نوارهای خطی از پاپول‌ها یا پاپولووزیکول‌ها در امتداد خطوط بلاشکو مشخص می‌شود. این خطوط به‌عنوان مسیر مهاجرت جنینی اکتودرم در نظر گرفته می‌شوند و به‌صورت شکل V بر روی ستون فقرات، قوس یا شکل S در قسمت‌های قدامی و جانبی تنه و خطوط مستقیم در اندام‌های فوقانی و تحتانی تشکیل می‌گردند. علت این بیماری به عنوان یک واکنش خودایمنی (autoimmune) وابسته به سلول‌های T در برابر کراتینوسیت‌های ژنتیکی متمایز در زمینه موزائیسم ژنتیکی در نظر گرفته می‌شود.