بیماری های مشابه

خال لکه شرابی که به آن خال فلامئوس (nevus flammeus) نیز می گویند، یک خال مادرزادی دائمی رایج است که به دلیل ناهنجاری رگ های خونی کوچک به نام مویرگ ها ایجاد می شود. خال لکه شرابی شبیه شراب قرمز ریخته شده روی پوست توصیف می شود. لکه ها در ابتدا صاف هستند، اما با گذشت زمان ممکن است برجسته شوند. رنگ آنها نیز ممکن است به مرور زمان تیره تر شود و با یک رنگ قرمز روشن شروع شده و به رنگ قرمز تیره تر، مایل به قهوه ای یا بنفش تغییر کند. معمولاً این لکه‌ها به خودی خود ایجاد می‌شوند و بی‌ضرر هستند، اما گاهی اوقات ممکن است نشانه‌ای از یک سندرم باشند. راه های درمان خال لکه شرابی، راه های مراقبت از خال لکه شرابی، راه های تشخیص خال لکه شرابی

آنژیوم توفت‌دار، که قبلاً به عنوان آنژیوبلاستوما ناکاگاوا شناخته می‌شد، یک تومور عروقی نادر است. این نام به ظاهر هیستولوژیک نفوذ مویرگی "توفت‌دار" درم همراه با عروق لنفاوی گشاد اشاره دارد. تصور می‌شود که این تومور منشأ لنفاوی داشته باشد.

همانژیواندوتلیومای کاپوزی‌فرم (Kaposiform hemangioendothelioma) یک تومور عروقی نادر و مادرزادی است. بیشتر موارد در دوران نوزادی، به ویژه در دوره نوزادی رخ می‌دهند. KHE ممکن است در کودکی یا به ندرت در بزرگسالان جوان نیز ظاهر شود. در پوست، KHE به صورت یک پلاک، ندول یا تومور بنفش‌رنگ منفرد با اندازه متغیر ظاهر می‌شود. این تومور به طور عمده در اندام‌ها ایجاد می‌شود، اما سر، گردن و تنه نیز می‌توانند محل‌های اولیه آن باشند. KHE همچنین ممکن است به استخوان، مدیاستن یا فضای خلف صفاق گسترش یابد.

Infantile myofibromatosis is the most common fibrous tumor of infancy. The majority of cases present within the first 2 years of life (90%), and 60% present at birth. While most cases are sporadic, familial cases have been reported. Infantile myofibromatosis occurs more commonly in boys (60%). There are 3 forms of the disease: solitary (the most common), multicentric, and generalized. The multicentric form appears more often at birth and in girls.

ناهنجاری‌های وریدی (Venous malformations - VMs) شایع‌ترین ناهنجاری‌های عروقی مادرزادی هستند که تخمین زده می‌شود در هر ۱۰٬۰۰۰ تولد، بین ۱ تا ۵ مورد رخ دهند. این ناهنجاری‌ها از نظر شیوع سومین ضایعه عروقی مادرزادی در ناحیه سر و گردن محسوب می‌شوند و پس از همانژیوم‌های نوزادی (infantile hemangiomas) و ناهنجاری‌های لنفاوی (lymphatic malformations) قرار می‌گیرند.

نوروبلاستوما یکی از شایع‌ترین نئوپلاسم‌های (neoplasms) دوران کودکی است که اغلب در زمان تولد یا نوزادی بروز می‌کند. اگرچه بیشتر موارد به صورت پراکنده رخ می‌دهند، اما موارد خانوادگی با الگوی وراثتی اتوزومال غالب (autosomal dominant) نیز گزارش شده‌اند. متاستازهای پوستی (cutaneous metastases) شایع بوده و به صورت پاپول‌ها و ندول‌های (papules and nodules) متعدد، آبی‌رنگ و سفت بر روی تنه و اندام‌ها ظاهر می‌شوند. این ضایعات پس از لمس کردن بی‌رنگ شده و ممکن است تا ۳۰-۶۰ دقیقه به دلیل آزاد شدن کاتکول‌آمین‌ها (catecholamines) به همین حالت باقی بمانند. همچنین ممکن است اکی‌موزهای (ecchymoses) اطراف چشمی به دلیل متاستازهای اربیتال (orbital metastases) رخ دهد. ضایعه اولیه معمولاً در قسمت فوقانی شکم قرار دارد و در صورت بزرگ بودن، ممکن است قابل لمس یا حتی قابل مشاهده باشد.

رابدومیوسارکوما (Rhabdomyosarcoma) یک تومور بدخیم مزانشیمی است که از ماهیچه‌های اسکلتی منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین سارکوم بافت نرم در کودکان و نوجوانان است، اما در بزرگسالان نادر می‌باشد. رابدومیوسارکوما اغلب در ناحیه سر و گردن، اندام‌ها، سیستم‌های گوارشی و ادراری-تناسلی و همچنین در نواحی خلف صفاقی و پارا مننژیال رخ می‌دهد.

ناهنجاری‌های لنفاوی (LMs) شامل وزیکول‌ها یا کیست‌هایی هستند که با مایع لنفاوی پر شده‌اند. ناهنجاری‌های لنفاوی ماکروکیستیک (Macrocystic LMs)، که قبلاً به عنوان کیستیک هیگروما (cystic hygroma) شناخته می‌شدند، دارای قطری بیش از ۱ سانتی‌متر هستند. ناهنجاری‌های لنفاوی میکروکیستیک (Microcystic LMs)، که قبلاً به نام لنفانژیوم سرکوم‌سکریپتوم (lymphangioma circumscriptum)، لنفانژیوم سیمپلکس (lymphangioma simplex)، همانژیوم وریکوز (verrucous hemangioma)، و آنژیوکراتوم سرکوم‌سکریپتوم (angiokeratoma circumscriptum) شناخته می‌شدند، یک اختلال خوش‌خیم مادرزادی است که شامل کانال‌های لنفاوی سطحی متسع یا کیست‌های بزرگ پر از مایع لنفاوی است.

ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی (Arteriovenous malformations یا AVMs) ناهنجاری‌های عروقی هستند که در آن‌ها سیستم شریانی و وریدی به‌طور مستقیم به یکدیگر متصل می‌شوند و از عبور از طریق ونول‌ها (venules)، آرتریول‌ها (arterioles) و مویرگ‌ها (capillaries) اجتناب می‌کنند. این ناهنجاری‌ها به‌عنوان ناهنجاری‌های با جریان سریع شناخته می‌شوند، زیرا اتصال مستقیم بین شریان‌ها و وریدها دارند، در حالی که ناهنجاری‌های وریدی (venous malformations) ناهنجاری‌های با جریان کند هستند.

تومورهای نوروفیبرومای پلکس‌فرم (Plexiform Neurofibromas - PNF) تومورهای خوش‌خیمی هستند که از سلول‌های غلاف عصبی منشأ می‌گیرند. این تومورها در طول عصب رشد می‌کنند و اغلب چندین شاخه را درگیر می‌سازند. PNF احتمالاً منشأ مادرزادی دارند اما برای چندین سال، به‌طور بالینی ظاهر نمی‌شوند و معمولاً بین سنین ۳ تا ۵ سالگی بروز می‌کنند، اگرچه شروع آن‌ها بعد از تولد و در بزرگسالی نیز گزارش شده است. ضایعات منفرد ممکن است نتیجه موزائیسم ژن NF1 یا از دست دادن هتروزیگوسیتی باشند.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.

اصطلاح "سارکوم پلئومورفیک غیرتمایز یافته" (Undifferentiated Pleomorphic Sarcoma - UPS) به گروهی از سارکوم‌های بافت نرم اشاره دارد که بر اساس ویژگی‌های بافت‌شناسی (histologic)، ایمونوهیستوشیمیایی (immunohistochemical) یا سیتوژنتیک (cytogenetic) قابل طبقه‌بندی نیستند. این ضایعات قبلاً به عنوان "فیبروز هیستیوسیتومای بدخیم" دسته‌بندی می‌شدند، اصطلاحی که کنار گذاشته شده است، زیرا اکثر تومورهای این گروه از آن زمان به بعد به صورت دیگری طبقه‌بندی شده‌اند.

آنژیولیومیوم (Angioleiomyoma) نوعی از لیومیوم (Leiomyoma) است که از نظر آسیب‌شناسی با حضور کانال‌های عروقی و همچنین دسته‌های عضله صاف شناخته می‌شود. تصور می‌شود که این توده از سلول‌های عضله صاف عروقی منشأ می‌گیرد. به طور معمول، این ضایعه به صورت یک پاپول یا ندول منفرد و به‌آرامی بزرگ‌شونده در پای یک زن میانسال ظاهر می‌شود. با این حال، مردان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند و مواردی در کودکان نیز گزارش شده است. آنژیولیومیوم‌ها در ناحیه تنه، صورت و اندام‌های فوقانی نیز مشاهده شده‌اند.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

گلیوم‌های بینی (Nasal gliomas) ضایعات مادرزادی با منشأ نوروژنیک هستند که از سلول‌های گلیال (glial cells) خارج از سیستم عصبی مرکزی (CNS) تشکیل شده‌اند و ارتباط مستقیمی با CNS ندارند. تصور می‌شود که این ضایعات به دلیل بسته شدن صفحه کریبریفورم (cribriform plate)، بسته شدن نامناسب نروپور قدامی (anterior neuropore)، یا شاید به دلیل انسفالوکله‌ای (encephalocele) که دیگر با CNS ارتباط ندارد، به وجود می‌آیند. همچنین به عنوان هتروتوپی گلیال بینی (nasal glial heterotopia) شناخته می‌شوند و تشخیص آن‌ها معمولاً در دوران نوزادی یا اوایل کودکی صورت می‌گیرد (اگرچه به ندرت ممکن است به صورت تصادفی در بزرگسالان تشخیص داده شوند). این ضایعات عمدتاً به صورت خارج بینی (extranasal) با ظاهری شبیه به همانژیوم (hemangioma) و تلانژکتازی (telangiectasia) ظاهر می‌شوند. ممکن است به صورت داخل بینی (intranasal) یا به صورت ترکیبی نیز ظاهر شوند و می‌توانند باعث احتقان و انسداد بینی شوند.

نئوس آنمیکوس یک یافته پوستی است که با رنگ‌پریدگی موضعی پوست بدون بی‌نظمی در بافت به دلیل حساسیت موضعی مادرزادی عروق پوستی به کاتکول‌آمین‌ها (catecholamines) مشخص می‌شود. انقباض عروقی و رنگ‌پریدگی ناشی از آن در پوست تحت تأثیر، شبیه به کاهش رنگدانه (hypopigmentation) است، اما این تغییر معمولاً مادرزادی، هیچ‌گونه تغییر رنگدانه‌ای ندارد. نئوس آنمیکوس معمولاً در ناحیه تنه مشاهده می‌شود، اما ضایعاتی در صورت و اندام‌ها نیز مشاهده شده است. این وضعیت معمولاً در بدو تولد یا اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود، اما به دلیل اینکه اغلب ظریف و بدون علامت است، معمولاً به‌عنوان یک یافته تصادفی و مجزا شناسایی می‌شود.

لوسمی جلدی (Leukemia cutis) زمانی رخ می‌دهد که پوست توسط تکثیر بدخیم لکوسیت‌ها (leukocytes) نفوذ می‌شود. چندین زیرگروه از این حالت وجود دارد که شامل درگیری پوستی مرتبط با لوسمی لنفوبلاستیک حاد (acute lymphoblastic leukemia یا ALL)، لوسمی میلوژنوس حاد (acute myelogenous leukemia یا AML)، لوسمی میلوژنوس مزمن (chronic myelogenous leukemia یا CML)، و لوسمی لنفوسیتی مزمن (chronic lymphocytic leukemia یا CLL) می‌شود. لوسمی جلدی نشان‌دهنده پیش‌آگهی ضعیف‌تری است.