بیماری های مشابه

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

لیپودرماتواسکلروز، که با نام‌های دیگری همچون پانیکولیت غشایی لیپو، پانیکولیت اسکلروزان، لیپواسکلروز وریدی و هیپودرمیت اسکلرودرمی‌فرم نیز شناخته می‌شود، التهاب چربی زیرجلدی است که معمولاً در اندام‌های تحتانی به علت نارسایی وریدی مزمن رخ می‌دهد. این بیماری به مراحل حاد، نیمه‌حاد و مزمن تقسیم می‌شود. لیپودرماتواسکلروز حاد (کمتر از یک ماه) به صورت پلاک موضعی، بسیار حساس، اریتماتوز و سفت ظاهر می‌شود، در حالی که در مراحل نیمه‌حاد (یک ماه تا یک سال) و مزمن (بیش از یک سال)، به صورت پلاک‌های غیرحساس، هیپرپیگمانته و اسکلروتیک که ممکن است شامل زخم‌های وریدی باشد، دیده می‌شود. لیپودرماتواسکلروز پیشرفته در ساق پا به شکل "بطری شامپاین وارونه" دیده می‌شود، به طوری که قسمت بالایی پا به دلیل ایستایی وریدی مزمن دچار ادم شده و بخش پایین‌تر پا به دلیل نکروز چربی (یا لیپودیستروفی) و زخم‌های مزمن، آتروفی و اسکلروتیک شده است.

میکزدما پیش‌ساقی که به عنوان میکزدما موضعی یا درموپاتی تیروئید (thyroid dermopathy) نیز شناخته می‌شود، یک یافته نادر در بیماری‌های خودایمنی تیروئید است و بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری گریوز (Graves disease) مشاهده می‌شود. اگرچه تنها در 1٪ تا 5٪ از بیماران مبتلا به گریوز دیده می‌شود، اما دومین تظاهر شایع خارج‌تیروئیدی است. مواردی نیز در ارتباط با تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto thyroiditis) و در بیماران ائوتیروئید (euthyroid) گزارش شده است.

فیلاریاز لنفاوی (Lymphatic filariasis) یک عفونت ناشی از انتقال گونه‌های نماتود (nematode) از جمله ووشرریا بانکروفی (Wuchereria bancrofti)، بروژیا مالایی (Brugia malayi)، و بروژیا تیموری (Brugia timori) به انسان توسط پشه‌ها است. برآورد می‌شود که ۱۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به فیلاریاز لنفاوی مبتلا هستند یا با لنف‌ادم (lymphedema) مزمن به دلیل عفونت قبلی زندگی می‌کنند. این بیماری در بسیاری از مناطق آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی و مرکزی و جزایر اقیانوس آرام بومی است. بیش از دو سوم افراد مبتلا در آسیا، عمدتاً در هند، زندگی می‌کنند. عوامل خطر شامل قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پشه‌ها در مناطق بومی، به‌ویژه در نزدیکی آب‌های راکد است.

ناهنجاری‌های لنفاوی (LMs) شامل وزیکول‌ها یا کیست‌هایی هستند که با مایع لنفاوی پر شده‌اند. ناهنجاری‌های لنفاوی ماکروکیستیک (Macrocystic LMs)، که قبلاً به عنوان کیستیک هیگروما (cystic hygroma) شناخته می‌شدند، دارای قطری بیش از ۱ سانتی‌متر هستند. ناهنجاری‌های لنفاوی میکروکیستیک (Microcystic LMs)، که قبلاً به نام لنفانژیوم سرکوم‌سکریپتوم (lymphangioma circumscriptum)، لنفانژیوم سیمپلکس (lymphangioma simplex)، همانژیوم وریکوز (verrucous hemangioma)، و آنژیوکراتوم سرکوم‌سکریپتوم (angiokeratoma circumscriptum) شناخته می‌شدند، یک اختلال خوش‌خیم مادرزادی است که شامل کانال‌های لنفاوی سطحی متسع یا کیست‌های بزرگ پر از مایع لنفاوی است.

لنفانژکتازی روده‌ای یک بیماری است که با آنتروپاتی از دست‌دهنده پروتئین (protein-losing enteropathy) مشخص می‌شود و منجر به هیپوپروتئینمی (hypoproteinemia) و ادم (edema) و لنفوپنی (lymphocytopenia) به دلیل اتساع لنفاوی روده و در پی آن از دست دادن مایع لنفاوی غنی از پروتئین از طریق دستگاه گوارش می‌گردد.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.

لیپدم (Lipedema) یک اختلال در بافت چربی زیرجلدی است که با تجمع غیرطبیعی بافت چربی، درد و کبودی در اندام‌های تحتانی مشخص می‌شود. این بیماری به‌صورت افزایش دوطرفه در محیط اندام‌های تحتانی ظاهر می‌شود و پاها از این وضعیت مستثنی هستند. لیپدم تقریباً به‌طور انحصاری در زنان دیده می‌شود و در دهه دوم یا سوم زندگی بروز می‌کند. داده‌های اپیدمیولوژیکی در مورد لیپدم محدود است، اما برخی مطالعات شیوع آن را تا ۱۰ درصد در زنان پس از بلوغ تخمین می‌زنند. اگرچه اکثر بیماران مبتلا به این اختلال دارای شاخص توده بدنی (BMI) بالا هستند، اما به‌طور معمول هیچ تجمع اضافی چربی در بالاتنه مشاهده نمی‌شود.

پودوکونیوزیس (Podoconiosis) یک نوع لنف‌ادم (lymphedema) غیر عفونی، خانوادگی و زمین‌شیمیایی در اندام تحتانی است. این بیماری پس از فیلاریازیس (filariasis) دومین علت شایع لنف‌ادم در مناطق گرمسیری است. اصطلاح پودوکونیوزیس از واژه‌های یونانی "پودوس" (پای) و "کونوس" (غبار) گرفته شده است و در جوامع محلی به عنوان بیماری پای خزه‌ای یا فیلاریازیس غیر بومی اندمیک شناخته می‌شود.

مایستوم (Mycetoma) که به عنوان "پای مادورا" (Madura foot) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن و به آرامی پیش‌رونده در پوست و بافت زیرجلدی است که معمولاً به دلیل تلقیح تصادفی گروه‌های مختلفی از میکروارگانیسم‌ها رخ می‌دهد. عوامل ایجاد کننده این بیماری در مناطق دارای آب و هوای گرم و مرطوب در خاک، گیاهان، چوب‌ها و مواد گیاهی در حال پوسیدگی یافت می‌شوند و به جنس‌های مختلف قارچ (یومایستوم - eumycetoma) یا باکتری (اکتینومایستوم - actinomycetoma) تعلق دارند. بیش از ۵۵ میکروارگانیسم به عنوان عوامل ایجاد کننده شناسایی شده‌اند که گونه‌های مادورلا مایستوماتیس (Madurella mycetomatis)، آکرومونیوم (Acremonium)، فوزاریوم (Fusarium) و آسپرژیلوس (Aspergillus) از شایع‌ترین عوامل ایجاد کننده یومایستوم و گونه‌های استرپتومایسس سومالی‌ینسیس (Streptomyces somaliensis) و نوکاردیا برازیلینسیس (Nocardia brasiliensis) از شایع‌ترین عوامل ایجاد کننده اکتینومایستوم هستند. توزیع جغرافیایی عوامل ایجاد کننده متفاوت است، به طوری که یومایستوم در آفریقا و هند شایع‌تر است و اکتینومایستوم در آمریکای لاتین بیشتر دیده می‌شود.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

لنفانژیو سارکوما (Lymphangiosarcoma) یک نوع نادر و تهاجمی از آنژیوسارکوما (angiosarcoma) پوستی است که در ارتباط با لنف‌ادم (lymphedema) مزمن رخ می‌دهد. در حالی که این بیماری ممکن است با علل مختلفی از لنف‌ادم مانند مادرزادی، فیلاریا (filarial) یا پس از آسیب‌دیدگی مرتبط باشد، ۹۰ درصد موارد پس از ماستکتومی (mastectomy) با دیسکسیون غدد لنفاوی (lymph node dissection) مشاهده می‌شود که به عنوان سندرم استوارت-ترووس (Stewart-Treves syndrome) شناخته می‌شود. مواردی از لنفانژیو سارکوما که به ماستکتومی مربوط نیستند اما با لنف‌ادم مزمن مرتبط هستند نیز گزارش شده است. علاوه بر این، لنفانژیو سارکوما ممکن است پس از پرتودرمانی (radiation therapy) موضعی برای کارسینومای سینه (breast carcinoma) نیز رخ دهد.