میکزدما پیش‌ساقی (Pretibial myxedema)
معرفی: میکزدما پیش‌ساقی که به عنوان میکزدما موضعی یا درموپاتی تیروئید (thyroid dermopathy) نیز شناخته می‌شود، یک یافته نادر در بیماری‌های خودایمنی تیروئید است و بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری گریوز (Graves disease) مشاهده می‌شود. اگرچه تنها در 1٪ تا 5٪ از بیماران مبتلا به گریوز دیده می‌شود، اما دومین تظاهر شایع خارج‌تیروئیدی است. مواردی نیز در ارتباط با تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto thyroiditis) و در بیماران ائوتیروئید (euthyroid) گزارش شده است.
محل تأثیر: میکزدما پیش‌ساقی به طور کلاسیک ناحیه پیش‌ساق را تحت تأثیر قرار می‌دهد اما می‌تواند مناطق دیگری نظیر قوزک پا، پشت پا، همچنین دست‌ها، بازوها، شانه‌ها، گوش‌ها و صورت، پیوندهای پوستی، زخم‌های جراحی، آسیب‌های ورزشی و گازگرفتگی حیوانات را نیز درگیر کند.
انواع بالینی: میکزدما پیش‌ساقی می‌تواند به اشکال بالینی مختلفی وجود داشته باشد. نوع غیر فرورونده (nonpitting) شایع‌ترین است و پس از آن انواع ندولار و شبیه پلاک قرار دارند. انواع پلی‌پوئیدی و الفانتیازیک (elephantiasic) کمتر از 1٪ از موارد را تشکیل می‌دهند. بیش از یک نوع می‌تواند همزمان وجود داشته باشد. ضایعات معمولاً بدون علامت هستند و به ندرت ممکن است باعث درد یا زخم شوند.
پاتوفیزیولوژی: پاتوفیزیولوژی به طور کامل درک نشده است، اما احتمالاً شامل بیان گیرنده‌های تیروتروپین (TSH) توسط فیبروبلاست‌های پوست است که هدف آنتی‌بادی‌های خودی گردش‌کننده هستند. فعال‌سازی فیبروبلاست‌ها منجر به تولید و تجمع بیش از حد گلیکوزآمینوگلیکان‌ها (GAGs) از جمله اسید هیالورونیک در درم و بافت زیرجلدی می‌شود و در نتیجه فشار اسمزی بیشتری ایجاد می‌شود. ناحیه پیش‌ساق به‌طور شایع‌تری درگیر می‌شود زیرا تصور می‌شود که به نشانه‌های محلی مرتبط است، که با توسعه میکزدما پیش‌ساقی در پوست پیوند شده به اثبات رسیده است. توسعه در مناطق تروماهای مکرر و ادم وابسته نشان‌دهنده تأثیر مکانیکی بر پاتوژنز آن است.
جمعیت درگیر: میکزدما پیش‌ساقی می‌تواند در هر گروه سنی و هر دو جنس رخ دهد، اما در بزرگسالان مسن‌تر و زنان شایع‌تر است. گزارش‌های نادری از بروز آن در کودکان وجود دارد. تشخیص بیماری گریوز معمولاً 1 تا 2 سال قبل از توسعه درموپاتی صورت می‌گیرد. این حالت تقریباً همیشه با افتالموپاتی (ophthalmopathy) همراه است. موارد شدیدتر ممکن است با تغییرات اکسترامیتی به نام آکروپاکی تیروئیدی (thyroid acropachy) که بیشتر به صورت چماقی شدن (clubbing) است، همراه باشد.