بیماری های مشابه

خشکی پوست که معمولاً به عنوان پوست خشک شناخته می شود، وضعیتی است که پوست خشن، پوسته پوسته شده و گاهی اوقات ترک می خورد. خشکی پوست در اثر عوامل محیطی مانند هوای سرد و حمام کردن مکرر و همچنین شرایط پزشکی مانند درماتیت آتوپیک (اگزما)، کم کاری تیروئید و سوء تغذیه ایجاد می شود. پوست خشک به دلیل کاهش چربی طبیعی در لایه بیرونی پوست ایجاد می شود که باعث از دست دادن آب پوست می شود. راه های مراقبت خشکی پوست، راه های درمان خشکی پوست، راه های تشخیص خشکی پوست

لیپودرماتواسکلروز، که با نام‌های دیگری همچون پانیکولیت غشایی لیپو، پانیکولیت اسکلروزان، لیپواسکلروز وریدی و هیپودرمیت اسکلرودرمی‌فرم نیز شناخته می‌شود، التهاب چربی زیرجلدی است که معمولاً در اندام‌های تحتانی به علت نارسایی وریدی مزمن رخ می‌دهد. این بیماری به مراحل حاد، نیمه‌حاد و مزمن تقسیم می‌شود. لیپودرماتواسکلروز حاد (کمتر از یک ماه) به صورت پلاک موضعی، بسیار حساس، اریتماتوز و سفت ظاهر می‌شود، در حالی که در مراحل نیمه‌حاد (یک ماه تا یک سال) و مزمن (بیش از یک سال)، به صورت پلاک‌های غیرحساس، هیپرپیگمانته و اسکلروتیک که ممکن است شامل زخم‌های وریدی باشد، دیده می‌شود. لیپودرماتواسکلروز پیشرفته در ساق پا به شکل "بطری شامپاین وارونه" دیده می‌شود، به طوری که قسمت بالایی پا به دلیل ایستایی وریدی مزمن دچار ادم شده و بخش پایین‌تر پا به دلیل نکروز چربی (یا لیپودیستروفی) و زخم‌های مزمن، آتروفی و اسکلروتیک شده است.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

اگزمای ترک‌دار (Eczema craquelé) که به عنوان خارش زمستانی (winter itch)، اگزمای استئاتوتیک (asteatotic eczema)، اگزمای خشکی (xerotic eczema) و درماتیت خشکی‌زا (desiccation dermatitis) نیز شناخته می‌شود، نمایانگر انتهای طیف خشکی پوست (xerosis) است.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis) که به دلیل شکل ظاهری آن به عنوان کرم حلقوی پا نیز شناخته می شود، یک عفونت قارچی لایه های سطحی پوست پا است. تینه آ پدیس، شایع ترین بیماری قارچی در انسان، ممکن است از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده، حیوانات آلوده، اشیاء آلوده (مانند حوله یا کف اتاق رختکن) یا خاک به انسان منتقل شود. راه های تشخیص پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)، راه های درمان پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)، راه های خودمراقبتی پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)

گرانولوم ماجوکی (Majocchi granuloma) که به عنوان التهاب گرانولوماتوز ندولار اطراف فولیکول (nodular granulomatous perifolliculitis) نیز شناخته می‌شود، یک فرآیند ندولار و اطراف فولیکول است که به دلیل عفونت فولیکول با گونه‌های قارچی درماتوفیت ایجاد می‌شود. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که یک درماتوفیت به فولیکول نفوذ کرده و درم و یا بافت زیرجلدی واکنش گرانولوماتوز و یا چرکی ایجاد می‌کند. گرانولوم ماجوکی اغلب توسط قارچ Trichophyton rubrum و کمتر توسط Trichophyton mentagrophytes یا Epidermophyton floccosum ایجاد می‌شود. این همان گونه‌های قارچی هستند که معمولاً مسئول عفونت‌های سطحی درماتوفیتی مانند تینیا کورپوریس (tinea corporis) و تینیا پدیس (tinea pedis) هستند. گونه‌های دیگر درماتوفیت نیز ممکن است در این بیماری نقش داشته باشند.

بیماری نکروبیوزیس لیپویدیکا (Necrobiosis lipoidica - NL) یک بیماری نادر و مزمن گرانولوماتوز است که با پلاک‌های آتروفیک (atrophic plaques) کم‌تحرک مشخص می‌شود و به‌طور معمول در اندام‌های تحتانی بروز می‌کند.

میکزدما پیش‌ساقی که به عنوان میکزدما موضعی یا درموپاتی تیروئید (thyroid dermopathy) نیز شناخته می‌شود، یک یافته نادر در بیماری‌های خودایمنی تیروئید است و بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری گریوز (Graves disease) مشاهده می‌شود. اگرچه تنها در 1٪ تا 5٪ از بیماران مبتلا به گریوز دیده می‌شود، اما دومین تظاهر شایع خارج‌تیروئیدی است. مواردی نیز در ارتباط با تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto thyroiditis) و در بیماران ائوتیروئید (euthyroid) گزارش شده است.

درماتیت نومولار (Nummular Dermatitis) التهابی است که شامل نواحی سکه ای شکل و برجسته روی پوست می شود که پوسته پوسته و خارش دارند. علت درماتیت نومولار به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد عواملی مانند حمام های مکرر، استفاده از صابون های حساسیت‌زا و خشک ، آب و هوای و قرار گرفتن در معرض لباس های حساسیت زا مانند پشم  احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. افرادی که به درماتیت نومولار مبتلا می شوند معمولا در گذشته به اگزما مبتلا شده بودند.  راش های درماتیت نومولار ممکن است مزمن باشند.‌ این راش ها دائم از بین میروند و دوباره ظاهر می شوند.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری پوستی خارش دار است که باعث ضخیم شدن پوست در نواحی که در اثر خاراندن و مالش مکرر آسیب دیده اند، می شود. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری اولیه نیست، بلکه پاسخ پوست به آسیب فیزیکی مزمن و تروما است. این ضخیم شدن تدریجی پوست لیکنیفیکاسیون نامیده می شود. راه های مراقبت لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)، راه های درمان لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)

کاپیلاریت (Capillaritis) شرایطی است که در آن التهاب ریزترین رگ‌های خونی پوست منجر به نشت خون و پتشی (نقاط ریز خونریزی زیر پوست می‌شود که با فشار دادن روی آن‌ها سفید نمی‌شوند). کاپیلاریت اغلب در افرادی که برای مدت طولانی می ایستند، مانند افرادی که برای کار زیاد روی پاهای خود هستند، دیده می شود. کاپیلاریت می تواند به طور متناوب ظاهر شود و از بین برود. شایع ترین محل در مویرگ ها پاها اتفاق می افتد، اما می تواند روی تنه و بازوها نیز رخ دهد. کاپیلاریت هرگز روی صورت رخ نمی دهد. کاپیلاریت ممکن است به صورت زیر ظاهر شود: پتشی های قهوه ای قرمز یا قهوه ای تیره در پوست تیره یا پتشی های قرمز روشن یا قرمز تیره در رنگ های پوست روشن تر تغییرات رنگی در ضایعات ممکن است در مراحل مختلف رشد دیده شود پتشی ها می توانند ادغام شوند و لکه های پتشیال را تشکیل دهند راه های درمان کاپیلاریت، راه های خودمراقبتی کاپیلاریت، راه های تشخیص کاپیلاریت

واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (Leukocytoclastic vasculitis یا LCV) نوعی واسکولیت رگ‌های کوچک است که عمدتاً وریدهای پس‌مویرگی در درم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.

آکروآنژیودرماتیت (Acroangiodermatitis) یا سارکوم کاذب کاپوزی (pseudo-Kaposi sarcoma)، یک اختلال خوش‌خیم آنژیوپرولیفراتیو (angioproliferative) است که اغلب در بستر نارسایی مزمن وریدی (chronic venous insufficiency) ایجاد می‌شود. برخی آکروآنژیودرماتیت را یک واریانت بالینی از درماتیت استاز (stasis dermatitis) می‌دانند. ارتباطات کمتر گزارش‌شده دیگر شامل فلج، قطع عضو، ناهنجاری‌های مادرزادی یا اکتسابی شریانی-وریدی (arteriovenous malformations) و سندرم‌های ترومبوتیک (thrombotic syndromes) است.