بیماری های مشابه

پاروویروس B19 یک ویروس DNA تک‌رشته‌ای و بدون پوشش است که به سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید (erythroid progenitor cells) حمله کرده و اریتروپوئزیس (erythropoiesis) را مهار می‌کند و موجب بروز علائم بالینی متنوعی می‌شود. عفونت با پاروویروس B19 در سراسر جهان رخ می‌دهد و معمولاً در اواخر زمستان تا اوایل تابستان مشاهده می‌شود. سه ژنوتیپ (genotype) از این ویروس شناسایی شده‌اند که در توزیع جغرافیایی تفاوت دارند. ژنوتیپ 1 شایع‌ترین نوع است و در سراسر جهان یافت می‌شود. ژنوتیپ 2 محدود به ایالات متحده و اروپا است. ژنوتیپ 3 در آفریقای زیر صحرا و آمریکای جنوبی وجود دارد.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخجه که گاهی سرخک آلمانی نیز نامیده می شود، توسط ویروس سرخجه ایجاد می شود و از طریق تماس با مایعات دستگاه تنفسی مانند هنگام سرفه و عطسه پخش می شود. پس از عفونت، 14 تا 21 روز طول می کشد تا اولین علائم ظاهر شوند، از جمله علائم تنفسی، سردرد، تب و احساس تحریک پذیری و خستگی. بعد از 1-7 روز بثورات ظاهر می شود. راه های تشخیص سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های درمان سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های مراقبت سرخجه (سرخک آلمانی)

ویروس زیکا یک ویروس RNA تک‌رشته‌ای است که از طریق نیش پشه‌ها منتقل می‌شود و به خانواده فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد. این ویروس به ویروس دنگی (dengue virus) نزدیک است. انتقال به انسان عمدتاً از طریق نیش پشه‌های آلوده آئدس اجیپتی (Aedes aegypti) یا آئدس آلبوپیکتوس (Aedes albopictus) در مناطق بومی مانند نواحی گرمسیری آفریقا، آسیای جنوب شرقی، جزایر اقیانوس آرام جنوبی و اخیراً در آمریکا صورت می‌گیرد. در سال ۲۰۱۵، شیوع ویروس زیکا برای اولین بار در برزیل، کلمبیا و سورینام گزارش شد. موارد مرتبط با سفر نیز در ایالات متحده گزارش شده‌اند؛ موارد انتقال جنسی مشکوک به وقوع بوده و ویروس زیکا در مایع منی مردان آلوده یافت شده است. انتشار ویروسی در ترشحات واژینال زنان آلوده نیز ثبت شده است. تعداد کمی از موارد انتقال محلی ویروس زیکا از طریق پشه‌ها در میامی فلوریدا و برانزویل تگزاس گزارش شده است. از اواخر سال ۲۰۱۶، انتقال ویروس زیکا در آمریکا به طور قابل توجهی کاهش یافته است. موارد نادری از انتقال غیرجنسی انسان به انسان نیز گزارش شده‌اند. هیچ تمایل آشکار جنسی یا سنی برای عفونت ویروس زیکا وجود ندارد.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis یا RA) یک بیماری سیستمیک است که در حدود ۱٪ از جمعیت بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند در بزرگسالان در هر سنی رخ دهد، اما اوج شروع آن در سنین ۵۰ تا ۷۵ سالگی است و در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است. RA می‌تواند در کودکان نیز رخ دهد (همچنین به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis) مراجعه کنید). علت RA ناشناخته است، اما ژن‌های متعدد و عوامل محیطی در خطر ژنتیکی آن نقش دارند. سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم است.

نقرس بیماری است که در آن سطح اسید اوریک در خون بالا است و کریستال های اسید اوریک در غضروف و بافت اطراف مفاصل، کلیه ها و پوست رسوب می کند. این رسوبات باعث التهاب می شوند که به صورت رشد ناگهانی یک مفصل متورم، قرمز، داغ و حساس به ویژه در انگشت شست (همچنین به عنوان پوداگرا) و به دنبال آن در مچ پا، مچ دست و زانو ظاهر می شود که می تواند منجر به آسیب دیدن مفصل شود. سایر علائم نقرس مزمن ندول ها (برجستگی های جامد و برجسته) به نام توفی و ​​سنگ کلیه هستند. راه های مراقبت نقرس، راه های درمن نقرس

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

به طور کلی دو مکانیسم برای آسیب مینیسک وجود دارد: تروماتیک و دژنراتیو، که هر یک الگوهای خاصی از ارائه دارند. پارگی‌های تروماتیک معمولاً در زمینه فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهند و بنابراین در جمعیت‌های جوان‌تر شیوع بیشتری دارند. این نوع آسیب اغلب به دلیل حرکات کاشت و پیچش ساق پا رخ می‌دهد. مکانیسم آسیب همیشه واضح نیست و بیماران ممکن است نتوانند حادثه خاصی را به یاد بیاورند. این آسیب‌ها معمولاً با درد متناوب در طول خط مفصل، گاهی با تورم و افیوژن (effusion) ظاهر می‌شوند. بیماران ممکن است از قفل شدن و گیر کردن، احساس ترکیدن یا ناتوانی در رسیدن به اکستنشن کامل شکایت کنند.