بیماری های مشابه

رینیت آلرژیک (Allergic Rhinitis, AR) یکی از علل شایع احتقان بینی، آبریزش بینی (rhinorrhea)، عطسه و اشک‌ریزی (lacrimation) است. بیماران مبتلا به AR اغلب با خارش بینی، گلو و چشم‌ها، همراه با سرفه، ریزش ترشحات پشت بینی (postnasal drip)، و خستگی مراجعه می‌کنند.

دیسفونی اسپاستیک (Spastic dysphonia) که به نام دیسفونی اسپاسمودیک (spasmodic dysphonia) نیز شناخته می‌شود، نوعی دیستونیای حنجره‌ای (laryngeal dystonia) است که در آن اسپاسم‌های تارهای صوتی مانع از تولید صدا و صحبت کردن می‌شوند. زیرگروه‌های اصلی دیسفونی اسپاستیک شامل دیسفونی اداکتور (adductor dysphonia) و دیسفونی ابدکتور (abductor dysphonia) می‌باشند. دیسفونی اسپاستیک اداکتور رایج‌ترین نوع آن است و با صدای گهگاه فشرده یا خفه‌شده مشخص می‌شود. دیسفونی اسپاستیک ابدکتور با وقفه‌های صدای نفس‌دار مشخص می‌شود. دیسفونی‌های اسپاستیک به فعالیت خاصی وابسته هستند؛ معمولاً در حین صحبت کردن بروز می‌کنند و در سایر انواع ارتباطات صوتی (مانند خندیدن، سرفه کردن، گریه کردن، فریاد زدن و آواز خواندن) غایب یا کاهش می‌یابند.

سرطان حنجره یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان است و از نظر فراوانی در رتبه یازدهم قرار دارد. میزان بروز سالانه آن ۳.۷ نفر در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت جهانی است. شایع‌ترین نوع این سرطان، کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) می‌باشد. سرطان حنجره می‌تواند نواحی سوپراگلوتیک، گلوتیک و ساب‌گلوتیک حنجره را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری در مردان بیشتر دیده می‌شود و نسبت ابتلا در مردان به زنان ۳.۸ به ۱ است و معمولاً در دهه‌های پنجم یا ششم زندگی رخ می‌دهد. از عوامل خطر برای سرطان حنجره می‌توان به سیگار کشیدن، مصرف الکل، عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ریفلاکس حنجره-حلق (laryngopharyngeal reflux) اشاره کرد.

پاپیلوماتوز تنفسی عودکننده (Recurrent Respiratory Papillomatosis) که به عنوان پاپیلوماتوز حنجره‌ای (Laryngeal Papillomatosis [LP]) نیز شناخته می‌شود، نوع نادری از پاپیلوماتوز تنفسی است که با تومورهای کوچک، شبیه زگیل و غیرسرطانی در مخاط حنجره ظاهر می‌شود. این پاپیلوم‌ها از نظر اندازه و نرخ رشد متفاوت هستند. پاپیلوماتوز تنفسی عودکننده دارای دو فرم شروع در کودکان و شروع در بزرگسالان است. موارد کودکان معمولاً قبل از سن ۱۲ سالگی بروز می‌کنند و تهاجمی‌تر هستند، زیرا این موارد بیشتر تمایل به عود دارند و به دلیل کوچکتر بودن راه‌های هوایی کودکان نیاز به درمان جراحی دارند. اگرچه موارد تهاجمی در بزرگسالان کمتر از کودکان رایج است، اما همچنان ممکن است رخ دهد.

فلج تارهای صوتی به وضعیتی اطلاق می‌شود که با آسیب به اعصاب مسئول عصب‌دهی تارهای صوتی همراه است. این آسیب می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد. معمولاً در نتیجه‌ی آسیب به عصب راجعه حنجره (recurrent laryngeal nerve) رخ می‌دهد که به‌طور شایع به‌عنوان عارضه‌ای از جراحی یا به‌دنبال یک فرآیند نئوپلاستیک (neoplastic process) مشاهده می‌شود. همچنین، علت ناشناخته (idiopathic etiology) برای این وضعیت وجود دارد. به‌ندرت، اختلالات عصبی پیش‌رونده مانند آتروفی چندسیستمی (multisystem atrophy) یا فلج فوق‌بولبار (suprabulbar palsy) می‌توانند باعث اختلال در عملکرد عصب راجعه حنجره و در نتیجه فلج تارهای صوتی شوند. برخی عفونت‌ها مانند بیماری لایم (Lyme disease)، ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus) و ویروس‌های هرپس (herpes viruses) می‌توانند با التهاب اعصاب تظاهر کنند که می‌تواند فلج تارهای صوتی یک‌طرفه یا دوطرفه ایجاد کند.

اپی‌گلوتیت (Epiglottitis) یک التهاب بالقوه خطرناک در اپی‌گلوت و فضای سوپراگلوتیک است که می‌تواند بر اثر عفونت (مانند هموفیلوس آنفلوآنزا نوع ب [Haemophilus influenzae type b] یا Hib) یا آسیب (مانند جسم خارجی، مواد خورنده یا آسیب حرارتی) ایجاد شود. با تورم اپی‌گلوت، احتمال انسداد راه‌های هوایی وجود دارد و این وضعیت می‌تواند به یک اورژانس پزشکی تبدیل شود. علائم بالینی شامل تب بالا، گلودرد، دشواری در بلع، تنگی نفس (Dyspnea)، خشونت صدا (Hoarseness)، استریدور (Stridor)، تاکی‌کاردی (Tachycardia)، ریزش بزاق و صدای شبیه به سیب‌زمینی داغ یا دیسفونی (Dysphonia) می‌باشد.

تنگی زیرگلوتی (Subglottic stenosis) به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن راه هوایی در زیر تارهای صوتی و بالای نای، در سطح غضروف کریکوئید (cricoid cartilage) تنگ می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت مادرزادی، اکتسابی یا ایدیوپاتیک در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. موارد مادرزادی نادر هستند و اغلب به‌طور همزمان با یک سندرم زمینه‌ای ظاهر می‌شوند و در نوزادان یا کودکان خردسال مشاهده می‌گردند. موارد اکتسابی معمولاً به دلیل لوله‌گذاری طولانی‌مدت یا تراکئوستومی با محل نامناسب نزدیک به حنجره ایجاد می‌شوند. برخی از موارد تنگی زیرگلوتی ناشی از بیماری‌های التهابی عروقی سیستمیک مانند گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت (granulomatosis with polyangiitis) هستند.

خروسک (Croup) یک بیماری است که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود و با التهاب راه‌های هوایی فوقانی که باعث ایجاد صدای استریدور (stridor) و سرفه‌های شبیه به پارس کردن می‌شود، مشخص می‌گردد.