بیماری های مشابه

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

واسکولیت ندولار (Nodular vasculitis) نوعی پانیکولیت لوبولار (lobular panniculitis) با علل متعدد است. این بیماری با ندول‌ها و/یا پلاک‌های دردناک اریتماتوز یا بنفش رنگ که معمولاً بر روی ساق پا ظاهر می‌شوند، تظاهر می‌کند. زخم و تخلیه ممکن است رخ دهد. ضایعات معمولاً با ایجاد اسکار بهبود می‌یابند و مستعد عود هستند. این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود (۸۰٪-۹۰٪ از بیماران)، با اوج بروز در اوایل نوجوانی و حوالی یائسگی.

پانیکولیت یک اصطلاح کلی برای گروهی از بیماری‌های التهابی است که چربی زیرجلدی را درگیر می‌کند. پانیکولیت‌ها از نظر هیستولوژیک بر اساس محل اصلی التهاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: در سپتای درون‌لوبولی یا در داخل لوبول چربی. گاهی نیز ممکن است الگوهای ترکیبی دیده شود (سپتال و لوبولار). بیشتر این بیماری‌ها به صورت ندول‌ها، پاپول‌ها یا پلاک‌های حساس پوستی یا زیرجلدی ظاهر می‌شوند. این وضعیت‌ها ممکن است با سلولیت (cellulitis) اشتباه گرفته شوند.

کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین یک اختلال ارثی است که با سطوح پایین یا فعالیت کاهش‌یافته پروتئین آلفا-۱ آنتی‌تریپسین (AAT) شناخته می‌شود.

پانیکولیت لوپوس (Lupus panniculitis) نوعی از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن (chronic cutaneous lupus erythematosus) است که با ندول‌ها و پلاک‌های زیرجلدی سفت مشخص می‌شود. اگرچه ضایعات پانیکولیت لوپوس می‌توانند صورت، بازوهای فوقانی، تنه، باسن و پاها را درگیر کنند، اما در جمعیت کودکان تمایل بیشتری به درگیری صورت وجود دارد. مناطق درگیر معمولاً بدون علامت هستند و ممکن است تغییرات پوستی روی آنها وجود داشته باشد یا نداشته باشد. این ضایعات با گذشت زمان برطرف می‌شوند، اما منجر به آتروفی زیرجلدی می‌شوند که می‌تواند باعث تغییر شکل ظاهری شود.

لنفوم خارج‌گره‌ای سلول‌های کشنده طبیعی (NK)/سلول‌های T نوع بینی، که پیشتر به‌عنوان گرانولومای کشنده میان‌خطی شناخته می‌شد، یک نوع لنفوم است که با ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV) مثبت و سلول‌های NK یا در موارد کمتر، سلول‌های T سیتوتوکسیک مشخص می‌شود. نازوفارنکس معمولاً بیشترین درگیری را دارد (80 درصد از موارد)، و پس از آن پوست درگیر می‌شود. ضایعات شامل پاپول‌ها یا ندول‌های سفتی هستند که به‌سرعت گسترش یافته، زخم می‌شوند و بافت‌های اطراف را تخریب می‌کنند. بیماری پوستی ممکن است اولیه یا ثانویه باشد. مکان‌های متعددی می‌توانند درگیر شوند، از جمله دستگاه گوارش (GI)، بیضه‌ها، غده بزاقی، رحم و عضله. سندرم هموفاگوسیتیک با پان‌سیتوپنی می‌تواند مسیر بالینی را بیشتر تشدید کند.

پانیکولیت ندولار مهاجر تحت‌حاد (Subacute nodular migratory panniculitis) که به عنوان بیماری ویلانوا (Vilanova disease) نیز شناخته می‌شود، نوع نادری از اریتم ندوزوم (erythema nodosum) است که با ندول‌های نامتقارن و نسبتاً دردناک در اندام‌های تحتانی مشخص می‌شود. این بیماری که عمدتاً زنان را در دهه سوم تا ششم زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد، معمولاً به صورت یک ندول اریتماتوز تا قهوه‌ای رنگ در جلوی قسمت خارجی ساق پا ظاهر می‌شود. با گذشت زمان، ضایعه اغلب با گسترش محیطی بزرگ شده و به یک پلاک سخت‌تر تبدیل می‌شود. این پلاک زخم نمی‌شود و ترشح نمی‌کند، اما معمولاً به شکل هلالی یا قوسی درمی‌آید. اگر درمان نشود، ضایعات پانیکولیت ندولار مهاجر تحت‌حاد ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها باقی بمانند و به ندرت به صورت خود به خودی بهبود یابند.

پانیکولیت پانکراس که به عنوان نکروز چربی زیرجلدی، پانیکولیت آنزیمی یا نکروز چربی پانکراس نیز شناخته می‌شود، یک عارضه نادر پوستی است که در ۲٪ تا ۳٪ از بیماران مبتلا به بیماری‌های پانکراس رخ می‌دهد.

نفوذ لنفوسیتی خوش‌خیم جسنر (Jessner benign lymphocytic infiltrate) یا نفوذ لنفوسیتی پوست جسنر (Jessner lymphocytic infiltration of the skin - JLIS)، یک نفوذ درمیک از لنفوسیت‌ها است که توسط جسنر و کانوف در سال ۱۹۵۳ توصیف شد. از نظر بالینی، یک یا چند پاپول یا پلاک اریتماتوز بدون علامت وجود دارد که اغلب به صورت حلقوی بر روی صورت، گردن و گاهی بر روی بالای تنه ظاهر می‌شود. JLIS معمولاً در بزرگسالان در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی رخ می‌دهد و در کودکان بسیار نادر است. شدت بیماری در طول زمان متغیر است و برخی بیماران در زمستان تشدید علائم را تجربه می‌کنند، در حالی که نور خورشید می‌تواند در دیگران باعث تشدید بیماری شود. ضایعات فردی معمولاً در طول هفته‌ها تا ماه‌ها بهبود می‌یابند و تظاهرات پوستی JLIS تمایل دارند که در طول سال‌ها برطرف شوند. این بیماری هیچگونه درگیری سیستمیک ندارد.

در گذشته، بیماری وبر-کریستین به‌عنوان یک بیماری مجزا شناخته می‌شد که با ندول‌های زیرجلدی در اندام‌ها، تب و گاه علائم سیستمیک مشخص می‌شد. اما یافته‌های هیستوپاتولوژیک در این بیماری اکنون به‌عنوان یک الگوی واکنشی تلقی می‌شود که نشان‌دهنده نیاز به جستجوی یک تشخیص پایه‌ای است.

پلی‌آرتریت ندوزا (PAN) به واسکولیت نکروزان سیستمیک در شریان‌های با اندازه متوسط و گاهی کوچک اشاره دارد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما احتمالاً شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی، آنتی‌بادی‌های خودایمنی، واسطه‌های التهابی و مولکول‌های چسبندگی می‌شود.

پانیکولیت یک اصطلاح کلی برای گروهی از بیماری‌های التهابی است که چربی زیرجلدی را درگیر می‌کند. پانیکولیت‌ها از نظر هیستولوژیک بر اساس محل اصلی التهاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: در سپتای درون‌لوبولی یا در داخل لوبول چربی. گاهی نیز ممکن است الگوهای ترکیبی دیده شود (سپتال و لوبولار). بیشتر این بیماری‌ها به صورت ندول‌ها، پاپول‌ها یا پلاک‌های حساس پوستی یا زیرجلدی ظاهر می‌شوند. این وضعیت‌ها ممکن است با سلولیت (cellulitis) اشتباه گرفته شوند.

پانیکولیت تحریکی، که کمتر با نام پانیکولیت مصنوعی نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که با آسیب به بافت چربی زیرجلدی به‌صورت خودایجاد شده یا یاتروژنیک (iatrogenic) مشخص می‌شود. این وضعیت به‌طور کلاسیک به تلقیح خودی چربی زیرجلدی با مواد مختلفی اشاره دارد که برای ایجاد التهاب و جلب توجه بیمار طراحی شده‌اند. با این حال، پانیکولیت تحریکی می‌تواند ناشی از آسیب‌های مکانیکی، فیزیکی یا شیمیایی باشد و ممکن است عمدی، غیرعمدی یا نتیجه یک خطای درمانی باشد.