بیماری های مشابه

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome یا ARDS) یک وضعیت التهابی خطرناک در ریه‌ها است. این سندرم با نشانه‌های بارز نارسایی تنفسی حاد هیپوکسیک (acute hypoxic respiratory failure) شناخته می‌شود که شامل تنگی نفس (dyspnea)، تنفس سریع (tachypnea)، تندتپشی (tachycardia)، سردرگمی (confusion)، تعریق شدید (diaphoresis)، کبودی (cyanosis) و شنیده شدن کراکل‌های ریوی در معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه با نفوذهای دوطرفه و تکه‌ای در ریه‌ها است که ناشی از علل قلبی یا اضافه‌حجم نیست. این وضعیت معمولاً پس از مواجهه با یک عامل استرس‌زا بالینی یا در عرض یک هفته پس از آن مشاهده می‌شود.

تاکی‌پنیای گذرای نوزادان (Transient Tachypnea of the Newborn یا TTN) به معنای افزایش سرعت تنفس در نوزادان به دلیل باقی ماندن مایع ریه جنینی پس از زایمان است.

دیسترس تنفسی نوزادان به دلیل استنشاق مایع آمنیوتیک حاوی مکونیوم قبل یا در حین زایمان

هیپوگلیسمی شرایطی است که در آن غلظت گلوکز خون کاهش یافته و به مقادیر زیر می‌رسد: کمتر از 3.9 mmol/L یا کمتر از 70 mg/dL (طبق انجمن دیابت آمریکا و انجمن غدد درون‌ریز).

پنوماوتوراکس (Pneumothorax) به جمع شدن غیرطبیعی هوا در حفره پلور (pleural cavity) اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به فروپاشی جزئی یا کامل ریه شود. علت آن ممکن است تروما (trauma) یا یک رویه پزشکی باشد، یا به صورت خودبه‌خودی رخ دهد. در برخی موارد، پنوماوتوراکس ممکن است به عنوان یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی باشد، به دلیل نارسایی تنفسی یا فروپاشی قلبی‌عروقی. بیماران با پنوماوتوراکس کوچک ممکن است گاهی بدون علامت باشند. علائم شایع پنوماوتوراکس شامل درد قفسه سینه یا شانه، تنگی نفس (dyspnea)، تندتپشی (tachycardia) و تندنفسی (tachypnea) می‌باشد.

وضعیت نوزادان ترم یا پست‌ ترم که در آن گردش خون نمی‌تواند از حالت جنینی به گردش خون طبیعی دوران نوزادی انتقال یابد و باعث باقی‌ماندن مقاومت عروقی ریوی در سطح خطرناک می‌شود، بدون اینکه بیماری قلبی مادرزادی وجود داشته باشد. این وضعیت جریان خون ریوی در نوزاد را کاهش می‌دهد و باعث ایجاد شانت راست به چپ از طریق مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus) یا سوراخ بیضی باز (patent foramen ovale) می‌شود. این حالت با دیسترس تنفسی، سیانوز، تاکی‌پنه و هیپوکسمی مشخص می‌شود. علائم می‌توانند خفیف یا شدید باشند. اکسیژناسیون ضعیف می‌تواند به اختلال عملکرد اندام‌ها و افزایش خطر بیماری و مرگ‌ومیر منجر شود. علل این وضعیت شامل مکونیوم آسپیریشن، هیپوپلازی ریوی، سندرم دیسترس تنفسی، فتق دیافراگماتیک مادرزادی و عفونت که ممکن است به سپسیس یا پنومونی (اغلب ناشی از استرپتوکوک گروه B) منجر شود، می‌باشد.

این نوع کم‌خونی (anemia) به دلیل سطوح پایین آهن ایجاد می‌شود. این کمبود به علت دریافت ناکافی آهن (به‌ویژه در دوره‌های رشد سریع یا بارداری)، از دست دادن خون (شامل منوراژی (menorrhagia) و خونریزی داخلی)، یا کاهش جذب آهن در دستگاه گوارش (GI tract) رخ می‌دهد. در مراحل اولیه، همولیز (hemolysis) ممکن است به صورت کم‌خونی فقر آهن ظاهر شود.

اسیدوز متابولیک (Metabolic acidosis) عدم تعادل اسید-باز در بدن است که به دلیل افزایش غلظت یون هیدروژن و کاهش غلظت بی‌کربنات (bicarbonate) رخ می‌دهد. بیماران دچار اسیدوز دارای pH پایین‌تر از ۷.۳۵ هستند، هرچند در موارد اختلالات مختلط اسید-باز، بیماران با اسیدوز متابولیک ممکن است مقادیر pH پایین، نرمال یا بالا داشته باشند. توسعه اسیدوز متابولیک از یکی از چهار طریق زیر رخ می‌دهد: