بیماری های مشابه

سیستی‌سرکوزیس (Cysticercosis) به عفونت ناشی از مرحله لاروی کرم نواری خوک، تنیا سولیوم (Taenia solium)، اشاره دارد. یک اشتباه رایج این است که سیستی‌سرکوزیس از طریق خوردن گوشت خوک به دست می‌آید؛ اما اینگونه نیست. بلعیدن گوشت خوک حاوی کیست‌های لاروی تنیا سولیوم توسط انسان منجر به تنیازیس (taeniasis)، که عفونت موضعی کرم نواری بالغ در روده انسان است، می‌شود. انسان‌ها معمولاً سیستی‌سرکوزیس را از طریق انتقال مدفوعی-دهانی تخم‌های تنیا سولیوم از ناقلان کرم نواری از طریق غذای یا آب آلوده به دست می‌آورند. پس از ورود به روده کوچک، تخم‌های بلعیده شده باز می‌شوند و به مخاط نفوذ می‌کنند. سپس جنین‌ها از طریق خون به سراسر بدن پخش شده و در مکان‌های مختلف کیست تشکیل می‌دهند. مکان‌هایی که بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند شامل عضلات اسکلتی، بافت زیرجلدی، قلب، سیستم عصبی مرکزی (CNS) و ساختارهای چشمی هستند.

سیستیسِرکوزیس به‌عنوان عفونت سیستمیک و تهاجمی بافت‌ها در مرحله لارو (سیستیسِرکوس) کرم نواری خوک، تنیا سولیوم (Taenia solium)، تعریف می‌شود. این لارو می‌تواند ماهیچه‌ها، چشم‌ها، مغز و سایر بافت‌ها را آلوده کند. اغلب این تصور غلط وجود دارد که سیستیسِرکوزیس از طریق خوردن گوشت خوک به‌دست می‌آید، اما این‌گونه نیست. مصرف گوشت خوک حاوی کیست‌های لاروی تنیا سولیوم توسط انسان منجر به تنیازیس (taeniasis)، یعنی عفونت کرم نواری بالغ در روده انسان، می‌شود. از سوی دیگر، سیستیسِرکوزیس از طریق بلع تخم‌های تنیا سولیوم به‌دست می‌آید که معمولاً از طریق انتقال مدفوعی-دهانی از یک حامل کرم نواری (اغلب یک کارگر مواد غذایی بدون علائم یا از طریق خودعفونتی) صورت می‌گیرد. زمانی که سیستیسِرکوزیس سیستم عصبی مرکزی (CNS) را درگیر کند، به‌عنوان نورو سیستیسِرکوزیس (neurocysticercosis) شناخته می‌شود.

پاراگونیمازیس (Paragonimiasis) یک عفونت انگلی منتقله از طریق ناقل است که توسط ترماتودهای (trematodes) جنس پاراگونیموس (Paragonimus) ایجاد می‌شود و به‌طور معمول به عنوان انگل‌های ریه (lung flukes) شناخته می‌شوند. این بیماری در مناطقی از آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی بومی است و موارد نادری در آمریکای شمالی گزارش شده است. در حالی که بیش از 40 گونه به عنوان انگل‌های پستانداران شناخته شده‌اند، تنها 8 گونه باعث عفونت‌های انسانی قابل توجه می‌شوند. پاراگونیموس وسترمانی (Paragonimus westermani) مهم‌ترین گونه‌ای است که بر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد و در آسیای شرقی بومی است، در حالی که پاراگونیموس کلیکوتی (Paragonimus kellicotti) در آمریکای شمالی گزارش شده است.

شیستوزومیازیس، که به نام بیلهارزیازیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری انگلی حاد و مزمن است که به‌واسطه عفونت با یک ترماتود از جنس شیستوزوما (Schistosoma) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق پوست و در هنگام تماس با آب شیرین آلوده به سرکاریا (Cercariae) منتقل می‌شود؛ مانند هنگام راه رفتن یا شنا کردن در آب تازه در حوضچه‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها، یا هنگام شست‌وشوی لباس‌ها در آب آلوده.

هوردئولوم (عفونت غدد پلک) را به دو نوع داخلى (در غدد ميبومين) و خارجى (در غدد زايس يا مول) تقسيم مى‌کنند که به نوع خارجى آن گل مژه (Sty) نيز مى‌گويند. یک ضایعه ملتهب پلک است. گل مژه می‌تواند در لبه پلک یا روی پوست بیرونی پلک ایجاد شود. شالازیون شکل مزمن گل مژه است و آرایش سلولی آن با گل مژه متفاوت است. انسداد غدد چربی در پلک منجر به شالازیون می شود. این ضایعات گاهی اوقات با باکتری عفونی می شوند. راه های مراقبت گل مژه (هوردئولوم و شالازیون)، راه های درمان گل مژه (هوردئولوم و شالازیون) Stye (Hordeolum and Chalazion)

یووئیت (Uveitis) به التهاب درون‌چشمی اشاره دارد که یووه چشم را درگیر می‌کند. یووه شامل ساختارهای عروقی رنگ‌دانه‌دار چشم، از جمله عنبیه (iris)، جسم مژگانی (ciliary body)، پارس پلانا (pars plana) و مشیمیه (choroid) است. یووئیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تروما، جراحی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، اختلالات التهابی، بیماری‌های خودایمنی و حتی بدخیمی‌ها ایجاد شود. یووئیت به‌طور معمول به سه بخش تقسیم می‌شود: یووئیت قدامی، یووئیت میانی و یووئیت خلفی؛ اگر تمام سه بخش چشم را در بر گیرد، به آن پان‌یووئیت (panuveitis) می‌گویند. یووئیت قدامی بیشتر در اتاق اورژانس و مراکز مراقبت اولیه دیده می‌شود و این خلاصه بر آن تمرکز دارد.

سلولیت اربیتال (Orbital cellulitis) به عفونت بافت‌های نرم مدار چشم (orbit) در پشت سپتوم اربیتال (orbital septum) گفته می‌شود که به دلیل گسترش عفونت نزدیک، تروما یا انتشار باکتریایی از طریق خون ایجاد می‌گردد. عوامل مستعدکننده شامل عفونت‌های محلی پلک مانند هوردئولوم (hordeola) و داکریوسیستیت (dacryocystitis)، سینوزیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت‌های دندانی، اوتیت میانی (otitis media) و تروما به پلک (مانند نیش حشرات) می‌باشند. این بیماری گسترش نادر پس‌سپتومی سلولیت پیش‌سپتومی (preseptal cellulitis) است که به التهاب ساختارهای جلوی سپتوم اربیتال اشاره دارد. سلولیت اربیتال در کودکان شایع‌تر است اما در هر گروه سنی ممکن است دیده شود.