پاراگونیمازیس (Paragonimiasis) یک عفونت انگلی منتقله از طریق ناقل است که توسط ترماتودهای (trematodes) جنس پاراگونیموس (Paragonimus) ایجاد می‌شود و به‌طور معمول به عنوان انگل‌های ریه (lung flukes) شناخته می‌شوند. این بیماری در مناطقی از آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی بومی است و موارد نادری در آمریکای شمالی گزارش شده است. در حالی که بیش از 40 گونه به عنوان انگل‌های پستانداران شناخته شده‌اند، تنها 8 گونه باعث عفونت‌های انسانی قابل توجه می‌شوند. پاراگونیموس وسترمانی (Paragonimus westermani) مهم‌ترین گونه‌ای است که بر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد و در آسیای شرقی بومی است، در حالی که پاراگونیموس کلیکوتی (Paragonimus kellicotti) در آمریکای شمالی گزارش شده است.
روش انتقال
انسان‌ها با خوردن انگل‌ها در خرچنگ‌های آب شیرین یا خرچنگ‌های رودخانه‌ای ناپخته یا نیم‌پز، یا گوشت گراز وحشی ناپخته آلوده می‌شوند. انگل‌ها سپس از دیواره روده به حفره صفاقی (peritoneal cavity) عبور می‌کنند. در عرض 2-3 هفته پس از خوردن اولیه، انگل‌ها از طریق دیافراگم به فضای پلور (pleural space) و/یا ریه‌ها و همچنین سایر اعضا از جمله سیستم عصبی مرکزی و پوست مهاجرت می‌کنند.
علائم و نشانه‌ها
پاراگونیمازیس بر کودکان و بزرگسالان در تمام سنین تأثیر می‌گذارد.
علائم معمول پاراگونیمازیس حاد شامل تب، درد شکم و اسهال در عرض 2-15 روز پس از خوردن سخت‌پوستان ناپخته یا نیم‌پز است. کهیر (urticaria) و ائوزینوفیلی (eosinophilia) نیز ممکن است در این مرحله اولیه رخ دهند.
با مهاجرت انگل‌ها به ریه‌ها، بیماران ممکن است تب، سرفه با خلط قهوه‌ای رنگ و گاهی هموپتیزی (hemoptysis) را به عنوان نشانه‌های اولیه عفونت مزمن ریوی تجربه کنند. خلط فراوان، درد قفسه سینه پلوریتیک، تنگی نفس (dyspnea)، سرفه مزمن و هموپتیزی متناوب به‌طور جمعی علائم پاراگونیمازیس مزمن پلوروپولموناری (chronic pleuropulmonary paragonimiasis) را تشکیل می‌دهند که معمولاً 6 ماه پس از تماس ظاهر می‌شوند.
پاراگونیمازیس نابجا
یک شکل شناخته شده از پاراگونیمازیس نابجا شامل مهاجرت انگل به مغز است که معمولاً باعث مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا نقص‌های عصبی / تشنج به دلیل ضایعات فضایی اشغال کننده / کیست‌ها می‌شود که معمولاً 12-16 ماه پس از تماس رخ می‌دهند. مهاجرت به پوست (ضایعه توده‌ای زیرجلدی مهاجر با یا بدون خارش، هیپرپیگمانتاسیون) نیز گزارش شده است.