بیماری های مشابه

سندرم AESOP یک سندرم پارانئوپلاستیک نادر است که با یک اختلال سلول پلاسما (plasma cell disorder) زمینه‌ای مرتبط است. این سندرم شامل آدنوپاتی (adenopathy) و یک لکه پوستی گسترده روی پلاسمایستوما (plasmacytoma) می‌باشد. پلاسمایستوما ممکن است به صورت منفرد وجود داشته باشد یا با سندرم POEMS (پلی‌نوروپاتی، بزرگ‌شدگی اندام‌ها، اندوکرینوپاتی، پروتئین مونوکلونال، تغییرات پوستی) یا بیماری کاسلمن (Castleman disease) همراه باشد. تاکنون هیچ موردی از میلوما (myeloma) مرتبط گزارش نشده است. تنها یک مورد از وقوع AESOP در زمینه یک نئوپلاسم بدخیم سلول‌های کوچک آبی شبیه به سارکوم اوینگ (Ewing sarcoma) گزارش شده است.

لوپوس اریتماتوز تومید (Tumid Lupus Erythematosus - TLE) نوعی نادر از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن است. بیماران معمولاً با پاپول‌ها و پلاک‌های بدون علامت، ادماتوز (edematous) و اریتماتوز (erythematous) که سطح آن‌ها تغییر نکرده است، به پزشک مراجعه می‌کنند. این ضایعات عمدتاً در ناحیه تنه، صورت و گردن مشاهده می‌شوند. حساسیت به نور (Photosensitivity) یکی از ویژگی‌های بارز این بیماری است: ضایعات اغلب به‌دلیل قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (UV) ایجاد می‌شوند. با این حال، ضایعات TLE ممکن است در پوست‌هایی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته‌اند نیز ظاهر شوند. TLE بسیاری از ویژگی‌ها را با موکینوز اریتماتوز شبکه‌ای (Reticular Erythematous Mucinosis - REM) به اشتراک می‌گذارد، تا جایی که بسیاری از متخصصان این دو را به‌عنوان موجودیت‌های مرتبط در نظر می‌گیرند. با این حال، ضایعات REM تمایل به داشتن ظاهری شبکه‌ای دارند که این ویژگی، آن را از TLE متمایز می‌کند.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

درماتوز نوتروفیلیک تب‌دار حاد که به عنوان سندرم سوییت (Sweet syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی است که به صورت پلاک‌های متعدد استریل، به طور معمول دردناک، ادماتوز و اریتماتوز ظاهر می‌شود و اغلب با تب و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون (لوکوسیتوز) همراه است. این بیماری معمولاً به پوست محدود می‌شود، اگرچه هر سیستم ارگانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. گزارش‌های مربوط به کودکان و نوزادان نادر است و حدود ۵ درصد از تمامی موارد را تشکیل می‌دهد. در جمعیت کودکان، میانگین سن شروع ۵ سال است و شیوع بیشتری در پسران، به‌ویژه در کودکان زیر ۳ سال، دارد. سندرم سوییت بر اساس علت‌شناسی به دسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.

آکروآنژیودرماتیت (Acroangiodermatitis) یا سارکوم کاذب کاپوزی (pseudo-Kaposi sarcoma)، یک اختلال خوش‌خیم آنژیوپرولیفراتیو (angioproliferative) است که اغلب در بستر نارسایی مزمن وریدی (chronic venous insufficiency) ایجاد می‌شود. برخی آکروآنژیودرماتیت را یک واریانت بالینی از درماتیت استاز (stasis dermatitis) می‌دانند. ارتباطات کمتر گزارش‌شده دیگر شامل فلج، قطع عضو، ناهنجاری‌های مادرزادی یا اکتسابی شریانی-وریدی (arteriovenous malformations) و سندرم‌های ترومبوتیک (thrombotic syndromes) است.

آنجیوآندوتلیوماتوزیس (Angioendotheliomatosis) یک تکثیر عروقی پوستی از سلول‌های اندوتلیال در داخل عروق خونی است که شامل اشکال خوش‌خیم و بدخیم می‌شود.

آنجیوآندوتلیوماتوزیس (Angioendotheliomatosis) یک تکثیر عروقی پوستی از سلول‌های اندوتلیال در داخل عروق خونی است که شامل اشکال خوش‌خیم و بدخیم می‌شود.