بیماری های مشابه

شکستگی‌های مچ پا معمولاً با درد و تورم در مفصل مچ پا پس از یک آسیب (مانند سقوط، لغزش در پله‌ها، یا پیچ‌خوردگی در حین فعالیت‌های ورزشی) ظاهر می‌شوند. این خلاصه، رویکرد اولیه‌ای برای پزشکان اورژانس و مراقبت‌های اولیه ارائه می‌دهد. زیرگروه‌های مختلف (مانند شکستگی قوزک داخلی (medial malleolus fracture)، شکستگی قوزک پشتی (posterior malleolus fracture)، شکستگی استخوان نازک‌نی (distal fibula fracture)، شکستگی دوقوزکی (bimalleolar) و سه‌قوزکی (trimalleolar) مچ پا، شکستگی تالوس (talus fracture)، شکستگی پایلون (pilon fracture)، و شکستگی سه‌سطحی (triplanar fracture)) به طور جداگانه و با جزئیات بیشتری بررسی می‌شوند.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یا ضایعه استئوکندرال (Osteochondral lesion) به آسیبی در سطح مفصلی اشاره دارد که شامل آسیب به غضروف مفصلی و استخوان زیر غضروفی (subchondral bone) می‌شود. این آسیب‌ها بر اساس اندازه، میزان تخریب غضروفی و استخوانی، و جابجایی قطعات درجه‌بندی می‌شوند. این ضایعات معمولاً در افراد جوان و فعال رخ می‌دهند، اما در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتند. این آسیب‌ها احتمالاً در بسیاری از پیچ‌خوردگی‌های مچ پا (تا ۷۰٪) رخ می‌دهند و اغلب نادیده گرفته می‌شوند زیرا ممکن است در عکس‌برداری با اشعه ایکس دیده نشوند و تنها در سی‌تی‌اسکن (CT) یا ام‌آر‌آی (MRI) قابل مشاهده باشند.

تاندون‌های عضلات پرونئوس برویس و لانگوس (تاندون‌های پرونئال) دارای مکانیسم‌های مختلفی برای آسیب هستند. در برخی بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال ممکن است به صورت حاد و با یک رویداد آشکار آغاز شود، که معمولاً به دلیل پیچ‌خوردگی مچ پا (ankle inversion injury) است. با این حال، در اکثر بیماران، آسیب به تاندون‌های پرونئال یک مسئله مزمن است که به دلیل استفاده بیش از حد، تخریب تاندون یا نارسایی تاندون رخ می‌دهد. در این موارد، یک آسیب خاص و اولیه ممکن است بسیار دور یا غیرقابل تشخیص باشد.

علل / مکانیسم‌های معمول آسیب: شکستگی‌های فیبولا (fibula) پروگزیمال معمولاً ناشی از تروما، به‌ویژه در ارتباط با پیچش پا یا ساق و برخورد ضربه به بخش خارجی ساق پا است. شکستگی‌های فیبولا پروگزیمال به ندرت به‌صورت مجزا رخ می‌دهند و اغلب با آسیب به ساختارهای دیگر مانند تیبیا (tibia) پروگزیمال، لیگامان‌های زانو و ساختارهای نوروواسکولار (neurovascular) مجاور مانند عصب پرونئال (peroneal nerve) مشترک همراه هستند.

شکستگی‌های پا ممکن است به علت پیچش‌های شدید، سقوط از ارتفاع، آسیب‌های فشاری و سایر تروماهای شدید رخ دهند. رایج‌ترین شکستگی‌ها مربوط به انگشتان و استخوان‌های متاتارسال (35٪) است. سایر محل‌های شکستگی پا شامل استخوان کالکانئوس، استخوان ناویکولار، استخوان کوبوئید، استخوان‌های کونئیفرم و مچ پا می‌باشند.

- بیمار را از نظر آسیب‌های بیشتر (شامل ساختارهای لیگامانی و استخوانی مچ پا و میدفوت) ارزیابی کرده و کنترل درد را فراهم کنید.

"علل و مکانیسم آسیب معمولی: شکستگی استرسی استخوان ناویکولار (navicular) تارسال نتیجه میکروتروماهای مکرر به استخوان ناویکولار است که اغلب ناشی از استفاده نادرست، تکنیک غلط یا تجهیزات نامناسب در فعالیت‌های شدید وزن‌برداری مانند دویدن و پریدن می‌باشد.