بیماری های مشابه

بیمارانی که با علائم ترک الکل به بخش اورژانس (ED) مراجعه می‌کنند ممکن است علائم و شدت‌های متفاوتی را نشان دهند. بسیاری از این علائم ممکن است تشخیص آن‌ها از سایر شرایط اضطراری (مانند صرع، مسمومیت با الکل، تغییر وضعیت ذهنی با علت نامشخص، و تروما) دشوار باشد، بنابراین بسیار مهم است که ارائه‌دهندگان اورژانس تاریخچه و معاینه فیزیکی کاملی برای بیمارانی که با سندرم ترک الکل مراجعه می‌کنند، انجام دهند.

در ایالات متحده، انجمن آمریکایی مراکز کنترل سموم با شماره 800-222-1222 به صورت ۲۴ ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را مستقیماً به مرکز سموم منطقه خود متصل کند. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس است.

مسمومیت حاد با مت‌آمفتامین (methamphetamine) به عنوان یک سندرم سمپاتومیمتیک (sympathomimetic toxidrome) ظاهر می‌شود. به دلیل توانایی این ماده در آزادسازی آمین‌های بیوژنیک و ایجاد تحریک روانی-حرکتی، بیماران ممکن است با هایپرترمی (hyperthermia)، تاکی‌کاردی (tachycardia) و فشار خون بالا (hypertension) مواجه شوند. تأثیرات بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) شامل تحریک، توهم و تشنج است. روان‌پریشی (psychosis) با مسمومیت مت‌آمفتامین بیشتر از سایر محرک‌ها مانند کوکائین رخ می‌دهد. مسمومیت قلبی‌عروقی می‌تواند با دیس‌ریتمی‌ها (dysrhythmias)، انفارکتوس حاد میوکارد (acute myocardial infarction)، جداشدگی آئورت (aortic dissection) و سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) ظاهر شود. رابدومیولیز (rhabdomyolysis) و نارسایی حاد کلیه نیز از عوارض احتمالی مسمومیت هستند.

مسمومیت حاد با سالیسیلات (Acute salicylate poisoning) پس از مصرف سمی یک سالیسیلات رخ می‌دهد که معمولاً اسید استیل‌سالیسیلیک (acetylsalicylic acid) یا همان آسپیرین (aspirin) است. مسمومیت با آسپیرین می‌تواند با مصرف تنها ۳ گرم در کودکان و ۱۰ تا ۳۰ گرم در بزرگسالان رخ دهد. سایر داروهای مرتبط شامل اسید سالیسیلیک (salicylic acid) که در درمان زگیل استفاده می‌شود، متیل سالیسیلات (methyl salicylate) که به عنوان روغن زمستانه (oil of wintergreen) شناخته می‌شود، و بیسموت ساب‌سالیسیلات (bismuth subsalicylate) موجود در پپتو-بیسمل (Pepto-Bismol) هستند. یک قاشق چای‌خوری از روغن زمستانه حاوی تقریباً ۷ گرم سالیسیلات است. مسمومیت ممکن است به صورت حاد به دلیل مصرف زیاد یا به صورت مزمن به دلیل مصرف بیش از حد و مکرر برای چند روز رخ دهد.

Influenza (flu) is a universally common epidemic illness caused by several subtypes of type A or by type B influenza virus. (Type C influenza virus exists and produces a mild respiratory illness but is not believed to cause epidemics.) The most common subtypes of influenza A are H1N1 and H3N2. A swine-origin influenza A (H1N1) virus outbreak in 2009 reinforced that interspecies transmission of human and animal influenza A viruses and subsequent reassortment are possible and occur, resulting in new viruses that may spread to humans and even easily between humans. Human infections with variant influenza viruses most commonly happen in people with exposure to infected pigs. A subtype of avian influenza A that emerged in Asia (H5N1) historically produced infrequent but often fatal human illness. In 2024, human cases of H5N1 have been linked to outbreaks among US dairy cows and poultry.

هیپوگلیسمی شرایطی است که در آن غلظت گلوکز خون کاهش یافته و به مقادیر زیر می‌رسد: کمتر از 3.9 mmol/L یا کمتر از 70 mg/dL (طبق انجمن دیابت آمریکا و انجمن غدد درون‌ریز).

کتواسیدوز دیابتی (Diabetic Ketoacidosis - DKA) یک عارضه متابولیک حاد و تهدیدکننده زندگی در دیابت است که در آن کاهش اثر انسولین در گردش، همراه با افزایش هورمون‌های ضدتنظیمی (counterregulatory hormones)، به هایپرگلیسمی (hyperglycemia) و اکسیداسیون کنترل‌نشده اسیدهای چرب به کتون‌بادی‌ها (ketone bodies) منجر می‌شود. این فرآیند باعث هایپراسمولالیته (hyperosmolality) و معمولاً اسیدوز متابولیک با شکاف آنیونی شدید (severe anion gap metabolic acidosis) می‌شود.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

سندرم بدخیم نورولپتیک (Neuroleptic Malignant Syndrome - NMS) اختلالی خطرناک و تهدیدکننده زندگی است که به دلیل مواجهه با آنتاگونیست‌های دوپامین (که بیشتر به عنوان نورولپتیک‌ها شناخته می‌شوند) یا قطع سریع آگونیست‌های دوپامین رخ می‌دهد. این سندرم با علائم هیپرترمی (hyperthermia)، سفتی عضلانی (muscle rigidity)، تغییر وضعیت ذهنی (altered mental status)، و بی‌ثباتی خودمختار (autonomic instability) مشخص می‌شود. اغلب با تعریق (diaphoresis) و تندنفسی (tachypnea) همراه است. NMS معمولاً پس از شروع یا افزایش دوز نورولپتیک‌ها در طی 72 ساعت گذشته رخ می‌دهد، اما این بازه زمانی می‌تواند بسیار طولانی باشد و نیاز به ظن به NMS ممکن است برای چندین ماه ادامه یابد.