بیماری های مشابه

نقایص لوله عصبی (Neural Tube Defects - NTDs) ناشی از ناهنجاری‌هایی در تشکیل ساختارهای امتداد محور جمجمه‌ای-نخاعی هستند که به دلیل تعامل پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می‌دهند. عوامل خطر برای نقایص لوله عصبی شامل زنانی با سابقه بارداری تحت تأثیر NTD، دیابت پیش از بارداری در مادر، هیپرترمی (افزایش دمای بدن)، مصرف داروهای ضدتشنج خاص مانند اسید والپروئیک، و کمبود اسید فولیک است؛ همچنین، گزارش‌هایی از ارتباط احتمالی بین قرارگیری در معرض دولوتگراویر (یک داروی ضدویروس) در زمان لقاح و توسعه NTDها وجود دارد.

مننگوسل (Meningocele) بیرون‌زدگی پرده‌های مغزی (مننژها) بدون همراهی با بافت نخاع یا بافت عصبی است. این عارضه معمولاً در طول ستون فقرات رخ می‌دهد و می‌تواند اندازه‌های مختلفی داشته باشد. مننگوسل شکلی پنهان از دیسرافیسم نخاعی (spinal dysraphism) است که در اثر نقص لوله عصبی (neural tube defect) ناشی از عدم بسته شدن لوله عصبی دمی (caudal neural tube) به وجود می‌آید. علت این عارضه چندعاملی است و کاهش اسید فولیک (folic acid) با این وضعیت مرتبط است. در معاینه معمولاً یک توده پر از مایع در خط وسط که با پوست پوشیده شده است، قابل مشاهده است. در این حالت، نخاع یا اعصاب درگیر نیستند؛ بنابراین، مننگوسل‌ها به‌طور معمول با نقص‌های عصبی همراه نیستند. اگر بافت عصبی نخاعی در نقص وجود داشته باشد، به آن مننگومیلوسل (meningomyelocele) می‌گویند.

سندرم طناب نخاعی متصل (Tethered Cord Syndrome) با علائم و نشانه‌های عصبی ناشی از تنش غیرطبیعی بر روی نخاع مشخص می‌شود. این تنش، تحرک نخاع را محدود کرده و منجر به کشش و آسیب تدریجی آن می‌گردد. بیشتر موارد این سندرم به دلیل ناهنجاری‌های مادرزادی مانند دیسرافیسم‌های نخاعی (spinal dysraphisms) ایجاد می‌شوند. علل اکتسابی شامل تروما، عفونت یا نئوپلاسم (neoplasm) هستند. علل تروما می‌تواند به تروماهای عمده نخاع، تروماهای غیرمستقیم جزئی (مانند بارداری یا زایمان) یا جراحی‌های قبلی (اغلب ارتوپدی یا اورولوژی) مرتبط باشد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: رادیکولوپاتی کمری (Lumbar Radiculopathy یا LR) ناشی از تحریک عصبی است که از ستون فقرات کمری منشاء می‌گیرد و شامل ریشه‌های عصبی L1-L5 و ریشه‌های عصبی بالای ساکرال S1-S3 می‌شود. شایع‌ترین علت LR اسپوندیلوآرتروپاتی دژنراتیو (degenerative spondyloarthropathy) است که شامل فتق دیسک (disk herniation)، هیپرتروفی فاست (facet hypertrophy) و اسپوندیلولیستزیس (spondylolisthesis) می‌باشد. فرآیندهای التهابی مانند بدخیمی‌ها و عفونت‌ها ممکن است منجر به علائم مشابه شوند.

"انفارکتوس نخاعی" یا "سکته نخاعی" به آسیب حاد عصبی اشاره دارد که بخشی از نخاع را درگیر می‌کند. این وضعیت به علت ایسکمی (Ischemia) نخاع به دلیل انسداد عروقی یا کاهش جریان خون (Hypoperfusion) در یک یا چند شریان نخاعی رخ می‌دهد. شریان نخاعی قدامی (Anterior spinal artery) بیشترین آسیب‌پذیری را دارد و منجر به انفارکتوس در بخش قدامی نخاع می‌شود. انفارکتوس‌های نخاعی نسبتاً نادر هستند و شیوع سالانه آن‌ها ۳ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است و تنها ۱ درصد از کل سکته‌ها را تشکیل می‌دهند. بیشتر موارد به‌طور خودبه‌خود، به‌ویژه در بیمارانی با عوامل خطر عروقی، رخ می‌دهند. همچنین می‌تواند به‌علت آسیب‌دیدگی، به‌عنوان عارضه‌ای از جراحی عروقی، یا در نتیجه پارگی شریان‌ها و آنوریسم‌ها (Aneurysms) رخ دهد. انفارکتوس‌های نخاعی می‌توانند علائمی شبیه به علل التهابی و عفونی میلوپاتی (Myelopathy) ایجاد کنند.

فشردگی نخاع به معنای فشار مکانیکی خارجی بر روی نخاع است. این وضعیت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و به‌عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته می‌شود، زیرا ممکن است منجر به از دست رفتن دائمی عملکرد عصبی شود. علائم و نشانه‌ها بسته به سطح درگیری نخاع متفاوت است و ممکن است شامل ضعف، از دست دادن حس، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع و/یا درد موضعی باشد.

فشردگی نخاع به معنای فشار مکانیکی خارجی بر روی نخاع است. این وضعیت می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و به‌عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته می‌شود، زیرا ممکن است منجر به از دست رفتن دائمی عملکرد عصبی شود. علائم و نشانه‌ها بسته به سطح درگیری نخاع متفاوت است و ممکن است شامل ضعف، از دست دادن حس، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع و/یا درد موضعی باشد.

میلیت عرضی (Transverse myelitis) یک وضعیت نادر است که شامل التهاب نخاع می‌شود و می‌تواند ناشی از فرآیندهای عفونی، اختلالات خودایمنی یا عوامل سمی باشد. عوامل عفونی شامل سل، بیماری لایم، و سیفلیس و همچنین ویروس‌هایی مانند واریسلا زوستر و هرپس سیمپلکس می‌باشند، به‌ویژه در بیماران با نقص ایمنی. سفر به مناطق بومی از نظر جغرافیایی ممکن است منجر به مواجهه با عوامل عفونی مسبب بالقوه مانند ویروس نیل غربی، ویروس زیکا و ویروس لنفوتروپیک سلول T انسانی نوع ۱ (HTLV-1) (پاراپارزی اسپاستیک استوایی / میلوپاتی مرتبط با HTLV1 [TSP/HAM]) و انگل‌هایی مانند آنگیوسترونژیلیازیس، شیستوزومیازیس و سیستیسرکوزیس شود.

آبسه پارااسپاینال (Paraspinal abscess) تجمعی از چرک است که در اطراف نخاع ایجاد می‌شود. این وضعیت معمولاً به‌عنوان یک عارضه از استئومیلیت مهره‌ها (vertebral osteomyelitis) و دیسکیت (discitis یا diskitis) مشاهده می‌شود، اما ممکن است به دلیل ورود هماتوژن (hematogenous seeding) در طول عفونت‌های خونی نیز ایجاد شود. کاتترها و تزریقات اپیدورال ممکن است باعث تلقیح مستقیم فضای اپیدورال شوند. معمولاً مکان آبسه در فضای اپیدورال است.

آبسه‌های اپیدورال نخاعی (Spinal Epidural Abscesses یا SEAs) توده‌های التهابی یا تجمعات موضعی مواد چرکی هستند که به دلیل عفونت‌ها، عمدتاً باکتریایی، در فضای اپیدورال بین دورا ماتر (dura mater) و ستون فقرات رخ می‌دهند. این عفونت‌ها می‌توانند از طریق انتشار هماتوژن (انتقال از طریق جریان خون) پاتوژن، انتشار از یک عفونت مجاور (مانند استئومیلیت)، یا تلقیح مستقیم (مثل تزریق استروئید نخاعی) به وجود آیند. استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) شایع‌ترین پاتوژن است که در دو سوم موارد نقش دارد.

سیرنگومیلی (Syringomyelia) به وجود حفره یا سیری‌نکس (syrinx) درون نخاع گفته می‌شود که می‌تواند به مرور زمان گسترش یابد. اگرچه پاتوفیزیولوژی (pathophysiology) پایه‌ای این بیماری به طور کامل درک نشده است، اما اعتقاد بر این است که سیرنگومیلی به دلیل جریان غیرطبیعی مایع مغزی نخاعی (CSF) شکل می‌گیرد و این گرادیان فشار نامناسب باعث تجمع مایع در نخاع می‌شود. سیرنگومیلی اکتسابی ممکن است ناشی از هیدروسفالی (hydrocephalus)، عفونت، التهاب، تروما یا آسیب نخاعی، تومورهای داخل‌نخاعی یا خارج‌نخاعی، تنگی کانال نخاعی، ناهنجاری‌های عروقی یا اختلالات استخوانی باشد. به طور کلی، شیوع سیرنگومیلی در سراسر جهان متفاوت است و حدوداً بین ۲ تا ۸ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر متغیر است. سن شروع بیماری بسته به علت آن متفاوت است.