بیماری های مشابه

ملاسما یک اختلال شایع است که باعث ایجاد لکه های تیره، اغلب در نواحی صورت که در معرض آفتاب هستند می شود. لکه های قهوه ای ملاسما در پاسخ به افزایش هورمون استروژن بدتر می شوند، مانند دوران بارداری یا استفاده از قرص های ضد بارداری. سایر داروها مانند داروهای ضد تشنج نیز ممکن است باعث ایجاد ملاسما شوند. افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز می تواند یک علت باشد. راه های مراقبت ملاسما (لک صورت)، راه های درمان ملاسما (لک صورت)

هیپرپیگمانتاسیون پس التهابی ، تیره شدن پوست در ناحیه آسیب دیده یا التهاب قبلی، ناشی از افزایش رنگدانه (ملانین) باقی مانده از فرآیند بهبود است. آکنه یکی از علل شایع به وجود آمدن هیپرپیگمانتاسیون است، باید اشاره کرد هر نوع آسیب پوستی (به عنوان مثال، خراشیدگی، بریدگی، سوختگی، نیش حشرات، و مالش مزمن) و بسیاری از اختلالات پوستی دیگر، مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)  می تواند موجب به وجود آمدن این بیماری شود.

لیکن پلانوس پیگمنتوسوس (Lichen planus pigmentosus) که نباید با لیکن پلانویپلاریس (lichen planopilaris) اشتباه گرفته شود، یکی از انواع نادر لیکن پلانوس (lichen planus) است. به‌طور کلاسیک، این بیماری به‌صورت لکه‌های قهوه‌ای یا خاکستری در نواحی در معرض آفتاب ظاهر می‌شود. انواع نادر این بیماری شامل لیکن پلانوس پیگمنتوسوس معکوس (LPP-inversus) و لیکن پلانوس پیگمنتوسوس به شکل خطوط بلاشکو (Blaschko lines) است. اگرچه LPP اغلب به‌طور جداگانه وجود دارد، اما در حدود 20 درصد از موارد با سایر اشکال لیکن پلانوس مانند آلوپسی فیبروزان پیشانی (frontal fibrosing alopecia)، لیکن پلانویپلاریس، لیکن دهانی و لیکن کلاسیک همراه است.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

"هیپرپیگمانتاسیون بالغین" (Maturational Hyperpigmentation) نوعی افزایش رنگدانه‌ای اکتسابی در صورت است که در بیماران بالغ مشاهده می‌شود. این وضعیت معمولاً در ناحیه فرورفتگی گونه‌های دو طرفه (malar cheeks) بروز می‌کند، هرچند ممکن است چین‌های ملولابیال (melolabial folds) و شقیقه‌ها (temples) را نیز درگیر کند. احتمال ارتباط این حالت با "سندرم متابولیک" (Metabolic Syndrome) مطرح شده است. در سابقه بیماران، هیچگونه تروما، استفاده از داروهای موضعی یا بیماری‌های پوستی پیشین گزارش نشده است. این حالت عمدتاً در بیماران با نژاد آفریقایی یا هندی شرقی توصیف شده است.

نئوس اوتا (که به‌عنوان ملانوسیتوز اوکولودرمال نیز شناخته می‌شود) با ملانوسیتوز پوستی صورت که نشان‌دهنده موتاسیون‌های موزاییکی در ژن‌های GNAQ یا GNA11، BRAF یا NRAS است، بروز می‌کند. به‌صورت بالینی، ماکول‌های (macules) آبی تیره / خاکستری سنگ‌لوحی تا قهوه‌ای تیره / سیاه با الگوی لکه‌دار یا یکنواخت به‌صورت یک ناحیه قطعه‌ای درمی‌آیند که به‌صورت یک‌طرفه یا دوطرفه بخش‌های بالایی صورت را درگیر می‌کند. گسترش به حفره‌های مخاطی دهانی یا بینی و روی اسکلراها نیز ممکن است دیده شود.

اختلال پیگمانتاسیون درم اکتسابی (ADM) یک بیماری نادر و خوش‌خیم پیگمانتاسیون است که با لکه‌ها و نواحی تیره رنگ خاکستری یا قهوه‌ای مشخص می‌شود و بیشتر در ناحیه صورت مشاهده می‌گردد (که با عناوین خال هوری و لکه‌های خال اوتا مانند اکتسابی دوجانبه نیز شناخته می‌شود). محل‌های کمتر شایع گزارش شده شامل اندام‌ها، پشت و تنه می‌باشند.

اریتروملانوزیس فولیکولاریس فاسیئی ات کلی (Erythromelanosis follicularis faciei et colli - EFFC) یک بیماری پوستی نادر است که با لکه‌های اریتماتوز (قرمز رنگ) با مرز مشخص، هایپرپیگمنتاسیون (تیره شدن پوست) و پاپول‌های فولیکولار (برآمدگی‌های کوچک) در ناحیه صورت و گردن ظاهر می‌شود. در این نواحی معمولاً ریزش موهای ولوس (vellus) نیز مشاهده می‌شود. اما آتروفی یا زخم در این بیماری دیده نمی‌شود.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از سلول‌های ملانوسیت (melanocytes) است. ملانوما می‌تواند در محل‌های دارای ملانوسیت از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن و در چشم ایجاد شود. این بیماری می‌تواند به هر عضوی از بدن متاستاز دهد. شایع‌ترین محل‌های متاستاز شامل پوست و زیر پوست، غدد لنفاوی، ریه‌ها، کبد و مغز هستند. این خلاصه بر روی ملانوما متاستاتیک پوستی متمرکز است.

پیگمانتاسیون (Pigmentation) و/یا هیپرپیگمانتاسیون (Hyperpigmentation) ناشی از دارو ممکن است توسط داروهای متعدد از طریق مکانیسم‌های مختلفی ایجاد شود. ممکن است تحریک تولید ملانین (Melanin) افزایش یابد یا رسوب دارو یا متابولیت‌های آن در اپیدرم و/یا درم رخ دهد. شاید شایع‌ترین واکنش، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (Postinflammatory Hyperpigmentation) باشد که به‌طور معمول پس از بروزهای التهابی دارویی یا بروزهای ثابت دارویی مشاهده می‌شود. مکانیسم دیگری از پیگمانتاسیون ناشی از دارو، تولید پیگمانت جدید مانند افزایش سنتز لیپوفوسین (Lipofuscin) است.

بروزهای دارویی شبه‌لیکن، بروزهای پوستی خاصی هستند که با پاپول‌ها و پلاک‌های بنفش و پوسته‌دار مشخص می‌شوند و معمولاً به صورت متقارن و گسترده دیده می‌شوند. خارش (Pruritus) یکی از ویژگی‌های شایع این بروزهاست. نواحی کلاسیک درگیری در لیکن پلان (lichen planus) مانند مچ‌ها ممکن است تحت تأثیر قرار نگیرند. ویژگی‌های بالینی دیگری که ممکن است نشان‌دهنده نقش یک دارو به عنوان عامل ایجادکننده باشند شامل وجود پلاک‌های بزرگ‌تر، اگزمای ثانویه، هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (post-inflammatory hyperpigmentation) و عدم حضور خطوط ویکهام (Wickham striae) است. بروز دارویی شبه‌لیکن ممکن است به اریترودرمی اگزفولیاتیو (exfoliative erythroderma) پیشرفت کند. بروزهای شبه‌لیکن نوری (Photolichenoid eruptions) نواحی در معرض نور را ترجیح می‌دهند. درگیری دهانی ناشی از دارو نادر است و ممکن است با درگیری پوستی یا به صورت جداگانه رخ دهد.

اوکرونوزیس (Ochronosis) که به نام‌های اوکرونوزیس درونی (endogenous ochronosis) یا آلکاپتونوری (alkaptonuria) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی است که به علت نقص در متابولیسم اسید هموجنتیسیک (homogentisic acid) که محصول متابولیسم تیروزین است، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از بدو تولد با ادراری که در اثر مواجهه طولانی‌مدت با هوا تیره می‌شود به دلیل افزایش دفع ادراری HGA و در مراحل بعدی با تغییر رنگ آبی-سیاه بافت‌های همبند به دلیل رسوب HGA پلیمر شده بروز می‌کند.

پیگمانتاسیون ماکولار ایدیوپاتیک اراپتیو (Idiopathic Eruptive Macular Pigmentation - IEMP) یک نوع پیگمانتاسیون اکتسابی با علت ناشناخته است که عمدتاً کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وضعیت به صورت لکه‌های قهوه‌ای یا سیاه، بدون علائم خاص، بر روی گردن، تنه و قسمت‌های نزدیک به تنه دست و پا ظاهر می‌شود. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این ضایعات گاهی اوقات می‌توانند صورت را نیز درگیر کنند. این ضایعات بدون سابقه التهاب قبلی ظاهر می‌شوند و تمایل دارند که طی چند ماه تا چند سال به‌طور کامل برطرف شوند.

لنتیگو سیمپلکس یک لکه قهوه ای مسطح روی پوست است که شبیه یک لکه خورشیدی (لنتیگو خورشیدی) است، اما در اثر نور خورشید ایجاد نمی شود. هم در لنتیگو سیمپلکس و هم در لنتیگو خورشیدی، تعداد بیشتری از سلول های تولید کننده رنگدانه به نام ملانوسیت وجود دارد. لنتیگو سیمپلکس می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، از جمله مناطقی که در معرض نور خورشید نیستند. ضایعات منفرد اغلب روی لب ها یا روی لثه ایجاد می شوند. لنتیگوهای متعددی ممکن است رخ دهد و گاهی اوقات با برخی از سندرم های ارثی نادر همراه است. راه های مراقبت لنتیگو سیمپلکس، راه های درمان لنتیگو سیمپلکس، راه های تشخیص لنتیگو سیمپلکس

نقطه شیر قهوه‌ای (Café au Lait Spot) یک ماکول قهوه‌ای کاملاً مشخص (منطقه کوچک و مسطح) یا پچ پوستی (کژنه: ناحیه ای صاف که بزرگ‌تر از ناخن شست است) است. این لکه به دلیل رنگ آن نامگذاری شده است، که شبیه قهوه با شیر توصیف شده است و رنگ آن می تواند از قهوه ای روشن تا تیره باشد. راه های مراقبت از نقاط شیر قهوه ای، راه های درمان نقاط شیر قهوه ای، راه های تشخیص نقاط شیر قهوه ای