بیماری های مشابه

بزرگ‌شدگی لثه به افزایش اندازه‌ی منتشر لثه اطلاق می‌شود که معمولاً هر چهار بخش دهان (بالا-چپ، بالا-راست، پایین-چپ و پایین-راست) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بسته به علت‌شناسی (اتیولوژی)، این وضعیت ممکن است گروه‌های سنی و جمعیت‌های مختلفی را تحت تأثیر قرار دهد.

سندرم فیبروماتوز هیالین (Hyaline fibromatosis syndrome یا HFS) گروهی از سندرم‌های نادر ژنتیکی است که با رسوب نامناسب مواد ماتریکس خارج‌سلولی هیالین در بافت‌های مختلف مشخص می‌شود. این رسوبات منجر به بروز ضایعات پاپولونودولار پوستی، هیپرتروفی لثه (gingival hypertrophy)، انقباضات مفصلی (joint contractures) و ضایعات استئولیتیک (osteolytic lesions) در دوران نوزادی یا اوایل کودکی می‌گردد. در موارد بسیار شدید، ممکن است رسوبات هیالین در سیستم‌های مختلف ارگان‌ها مانند دستگاه گوارش نیز مشاهده شود.

سندرم ملکرسون-روزنتال با سه‌گانه‌ای از کیلیت گرانولوماتوز (granulomatous cheilitis)، فلج صورت (facial palsy) و زبان شیاردار (scrotal tongue) مشخص می‌شود. یکی از یافته‌های مشخصه این سندرم، تورم غشاهای مخاطی دهانی-صورتی و پوست اطراف آن است. این تورم معمولاً لب بالایی را درگیر می‌کند و به دنبال آن لب پایینی و بافت‌های اطراف دهان و چشمی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیشتر بیماران ابتدا تورم متناوب و بدون علامت لب‌ها را تجربه می‌کنند که در نهایت به تورم پایدار تبدیل می‌شود. به‌ندرت، بیماران ابتدا دچار فلج صورت می‌شوند. سایر علائم عصبی و چشمی شامل سردردهای میگرنی، وزوز گوش (tinnitus)، سرگیجه، اختلالات بینایی و اشک‌ریزی بیش از حد است. درگیری عصب صورت توسط گرانولوم‌ها منجر به فلج عصب صورت می‌شود. فلج عصب صورت معمولاً یک‌طرفه است، اما درگیری دوطرفه نیز گزارش شده است.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

سارکوم کاپوزی (Kaposi sarcoma - KS) یک نئوپلاسم بدخیم با منشاء سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین فرم رخ می‌دهد: فرم‌های مرتبط با ایدز (AIDS-associated) و غیرمرتبط با ایدز (non-AIDS-associated). زیرگروه‌های غیرمرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی بومی آفریقایی (African endemic) و سارکوم کاپوزی ناشی از درمان (iatrogenic) می‌باشند. تمامی انواع سارکوم کاپوزی ناشی از یا تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی در این انواع از نظر بالینی و هیستوپاتولوژیک غیرقابل تشخیص می‌باشند.

بیماری اسکوروی یک وضعیت اکتسابی است که به دلیل کمبود ویتامین C (اسید ال-آسکوربیک) ایجاد می‌شود. انسان‌ها قادر به تولید ویتامین C نیستند و بنابراین این ویتامین باید از طریق رژیم غذایی دریافت شود. کمبود این ماده مغذی ضروری باعث اختلال در سنتز کلاژن می‌شود که به ترمیم ضعیف زخم، شکنندگی مویرگ‌ها و ناهنجاری‌های استخوانی (مانند پوکی استخوان، شکستگی‌ها، ادم مغز استخوان، از دست رفتن مواد معدنی و خونریزی درون استخوانی) منجر می‌شود. در کشورهای توسعه‌یافته، اسکوروی تشخیصی نسبتاً نادر است که عمدتاً در بزرگسالان مسن، افرادی که الکل مصرف می‌کنند و نوزادان و کودکان یافت می‌شود.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

اگزوستوزها (Exostoses) برآمدگی‌های استخوانی خوش‌خیم و محلی در فک بالا (ماگزیلا) و فک پایین (مندیبول) هستند. نوعی از اگزوستوز که در خط میانی کام (پالات) قرار دارد، به نام توروس پالاتینوس (torus palatinus) و در قسمت زبانی فک پایین به نام توروس مندیبولاریس (torus mandibularis) شناخته می‌شود.

وضعیت رشد جنینی یا جنین در رحم که همچنین به عنوان بارداری (gestation) شناخته می‌شود. به ندرت، مردان ترنسجندر می‌توانند باردار شوند. این وضعیت با علائمی مانند قطع قاعدگی، حساسیت سینه‌ها، تهوع، استفراغ، تکرر ادرار، افزایش وزن و حرکت جنین مشخص می‌شود. وجود هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) در خون و ادرار از نشانه‌های تشخیصی اولیه است. دیگر علائم و نشانه‌های رایج شامل خستگی، بزرگ شدن سینه‌ها، نفخ یا بزرگ شدن شکم، تغییرات خلقی، آنژیوماهای عنکبوتی، علامت چادویک (Chadwick sign)، توبروکل‌های مونتگومری (Montgomery's tubercles)، علامت هگار (Hegar's sign)، افزایش دمای پایه بدن و ترک‌های پوستی می‌باشند. مدت زمان بارداری در انسان حدود ۴۰ هفته است.