بیماری های مشابه

کمبود مس
کمبود مس
مس (Copper) یک ماده معدنی مهم در فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی، تشکیل استخوان، بهبود زخم، تولید ملانین، انعقاد خون و سنتز نوروترانسمیترها (neurotransmitter) است. منابع غذایی مس شامل سبزیجات، حبوبات، غلات، ماهی، مرغ و سایر گوشت‌ها می‌باشد. کمبود مس معمولاً به دلیل جذب ناکافی یا مصرف بیش از حد روی (zinc)، اسید اسکوربیک (ascorbic acid) یا آهن (iron) است که می‌تواند مس را کی‌لیت کند. مس از طریق تعامل با اسید معده حل شده و سپس از طریق روده کوچک پروگزیمال جذب می‌شود و در کبد ذخیره می‌گردد. به دلیل دسترسی گسترده مس در منابع غذایی و توانایی بدن در حفظ ذخیره طولانی‌مدت آن، کمبود ناشی از کاهش مصرف غذایی در ایالات متحده بسیار نادر است.

کمبود ویتامین B12 (آنمی مگالوبلاستیک)
کمبود ویتامین B12 (آنمی مگالوبلاستیک)
بیماران مبتلا به کمبود ویتامین B12 به‌طور کلاسیک با آنمی مگالوبلاستیک (megaloblastic anemia)، گلوسیت آتروفیک (atrophic glossitis)، پیگمانتاسیون موضعی یا عمومی پوست، و تغییرات عصبی همراه با نوروپاتی متقارن اندام‌های تحتانی بیشتر از اندام‌های فوقانی و با پارستزی (paresthesia) و آتاکسی (ataxia) که ممکن است به ضعف، اسپاستیسیته (spasticity)، آتاکسی مخچه‌ای (cerebellar ataxia) و تغییرات شخصیتی پیشرفت کند، مراجعه می‌کنند.

کمبود فولات
کمبود فولات
کمبود فولات به معنای کمبود ویتامین B9 است. فولات یک ویتامین محلول در آب است که برای سنتز DNA ضروری است. این ویتامین به‌طور طبیعی در بسیاری از غذاها، به‌ویژه سبزیجات برگ‌دار، وجود دارد. علاوه بر این، در بسیاری از کشورها، غذاها با فولات غنی‌سازی می‌شوند، مانند ماکارونی و آردها. در ایالات متحده، کمبود فولات در جمعیت عمومی نادر است، مگر در صورت وجود عوامل خطر زمینه‌ای که منجر به سوءجذب گوارشی می‌شوند (مانند بیماری سلیاک، بیماری التهابی روده، جراحی بای‌پس معده) یا کمبود مصرف غذایی (مانند اختلال مصرف الکل، اختلال خوردن محدود، رژیم غذایی وگان بدون مکمل). شیوع آن در ایالات متحده تقریباً 0.056% در جمعیت عمومی تخمین زده می‌شود.

اختلال مصرف الکل
اختلال مصرف الکل
بیماران مبتلا به اختلال مصرف الکل اغلب برای ارزیابی پزشکی مراجعه می‌کنند و بسیاری از آنها به مراقبت فوری و/یا تثبیت نیاز دارند. نیاز به مراقبت فوری در تمام طیف اختلال مصرف الکل وجود دارد، از جمله بیمارانی که به دنبال کمک و مراقبت‌های پیشگیرانه هستند، مدیریت حاد مسمومیت با الکل، عوارض مسمومیت حاد (مانند تروما، اختلالات شدید الکترولیتی، کتواسیدوز الکلی/گرسنگی) و سندرم ترک الکل.

بیماری ویروس نقص ایمنی انسانی
بیماری ویروس نقص ایمنی انسانی
عفونت با ویروس HIV باعث بروز سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می‌شود و این یک مشکل بزرگ بهداشتی در سطح جهانی است. دو نوع ویروس وجود دارد: HIV-1 و HIV-2. این ویروس عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. همچنین می‌تواند به‌صورت پارنترال (از طریق استفاده از مواد مخدر تزریقی، انتقال خون یا در زمان پیوند عضو) یا پری‌ناتال (درون‌رحمی، حین زایمان یا در دوران شیردهی) منتقل شود. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند و بیمارانی که به مواد مخدر تزریقی اعتیاد دارند، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. ویروس به لنفوسیت‌های T-CD4 حمله کرده و منجر به اختلال تدریجی سیستم ایمنی می‌شود.

لوسمی حاد میلوئیدی
لوسمی حاد میلوئیدی
لوسمی حاد میلوئیدی که به نام لوسمی حاد میلوژن نیز شناخته می‌شود، نوعی تکثیر کلونی از سلول‌های پیش‌ساز هماتوپوئتیک (hematopoietic precursor cells) بدخیم است. این سلول‌های میلوئیدی نابالغ (میلوبلاست‌ها - myeloblasts) در خون، مغز استخوان یا سایر بافت‌ها تجمع می‌کنند و باعث کاهش تولید سلول‌های خونی طبیعی می‌شوند. این بیماری شایع‌ترین نوع لوسمی حاد در بزرگسالان است. اگر AML با شیمی‌درمانی شدید و/یا درمان‌های هدفمند مورد درمان قرار نگیرد، به طور معمول به سرعت کشنده می‌شود.

میلوفیبروز
میلوفیبروز
میلوفیبروز اولیه (Primary Myelofibrosis یا PMF) یک اختلال نادر میلوپرولیفراتیو (myeloproliferative) در مغز استخوان است که با تکثیر کلونال (clonal proliferation) سلول‌های مغز استخوان، درجات مختلفی از فیبروز (fibrosis) که با رنگ‌آمیزی رتیکولین یا تری‌کروم مشخص می‌شود، و تکثیر غیرطبیعی مگاکاریوسیت‌ها (megakaryocyte proliferation) که منجر به اختلال در خون‌سازی (hematopoiesis) می‌شود، مشخص می‌گردد. این بیماری معمولاً در بیماران مسن رخ می‌دهد (میانگین سنی ۶۵ سال)، اگرچه PMF ممکن است در هر سنی رخ دهد.

سندرم VEXAS
سندرم VEXAS
سندرم VEXAS (واکوئل‌ها، آنزیم E1، وابسته به X، خودالتهابی، سوماتیک) یک وضعیت التهابی سیستمیک شدید و پیش‌رونده است که در بزرگسالی آغاز می‌شود و دارای تظاهرات هماتولوژیک، روماتولوژیک، ریوی و درماتولوژیک است و اولین بار در سال ۲۰۲۰ توصیف شد. اکثریت بیماران گزارش شده مرد هستند و بیماری بالینی آنها در دهه پنجم زندگی یا بعد از آن توسعه می‌یابد.

خرید اشتراک