بیماری های مشابه

انسفالیت ژاپنی (Japanese encephalitis یا JE) ناشی از ویروس انسفالیت ژاپنی است که یک ویروس منتقل‌شونده توسط بندپایان (آربوویروس یا arbovirus) و متعلق به جنس فلاوی‌ویروس (Flavivirus) از خانواده فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) می‌باشد. ویروس JE به‌طور نزدیکی با سایر اعضای فلاوی‌ویروس مانند ویروس‌های تب زرد، نیل غربی، دنگی و انسفالیت سنت لوئیس مرتبط است. JE در سراسر آسیا و منطقه غربی اقیانوس آرام، به‌ویژه در مناطق روستایی و حومه شهر بومی است و دامنه جغرافیایی خود را به قسمت شمالی استرالیا و پاپوآ گینه نو گسترش داده است.

انسفالیت ویروسی به اختلالاتی در عملکرد مغز اشاره دارد که با تغییر در وضعیت روانی، تغییرات شخصیتی یا رفتاری، یا نقص‌های حرکتی، حسی، گفتاری یا حرکتی کانونی به دلیل عفونت سیستم عصبی مرکزی توسط یک پاتوژن ویروسی ظاهر می‌شود. انسفالیت ویروسی از انسفالیت پس از عفونت (postinfectious encephalitis) متمایز است، زیرا دومی نتیجه یک عفونت قبلی (از جمله برخی عفونت‌های ویروسی) است و اولی به دلیل تهاجم ویروسی به سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌شود.

ویروس نیل غربی (West Nile virus یا WNV) ناشی از عفونت با یک فلاوی‌ویروس (flavivirus) است. ناقل انتقال این ویروس، پشه‌های کولکس (Culex)، آئدس (Aedes) و منسونیا (Mansonia) به‌همراه برخی از کنه‌ها هستند که پرندگان به عنوان میزبان واسطه عمل می‌کنند.

ویروس هرپس سیمپلکس انسفالیت (Herpes simplex virus encephalitis)، که معمولاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) ایجاد می‌شود، با شروع حاد تب، سردرد و علائم و نشانه‌های عصبی دیگر از جمله تشنج، تغییر سطح هوشیاری و تغییرات شخصیتی مشخص می‌شود. انسفالیت ناشی از HSV شایع‌ترین علت انسفالیت کشنده پراکنده در ایالات متحده و در سطح جهانی است. حتی با درمان ضد ویروسی، انسفالیت HSV می‌تواند منجر به بیماری‌های جدی و حتی مرگ شود.

بیماری جنگل کایسانور (KFD) نوعی تب خونریزی‌دهنده ویروسی است که توسط کنه‌ها منتقل می‌شود و متعلق به خانواده فَلاوی‌ویریده (Flaviviridae) است. این بیماری به صورت بومی در جنگل کایسانور در جنوب غربی هند و در ایالت کارناتاکا (که پیش‌تر به آن میسور گفته می‌شد) یافت می‌شود. به طور محلی، این بیماری به نام «بیماری میمون» شناخته می‌شود. در این منطقه، حدود 500 مورد در سال گزارش می‌شود.

تب و شبه‌تیفویید (تب روده‌ای) ناشی از عفونت با باکتری Salmonella enterica سروتیپ تیفی و Salmonella enterica سروتیپ پاراتیفی A، B و C می‌باشد. این عفونت‌ها در بیشتر نقاط جهان یافت می‌شوند، اما در مناطق صنعتی مانند ایالات متحده، کانادا، اروپای غربی و ژاپن شیوع کمتری دارند. برخلاف سالمونلاهای غیرتیفوییدی، تیفویید و شبه‌تیفویید به طور خاص بیماری‌های انسانی هستند و از طریق انتقال مدفوعی-دهانی بین انسان‌ها منتقل می‌شوند. تیفویید و شبه‌تیفویید از نظر بالینی از یکدیگر قابل تفکیک نیستند و اصطلاح "تب روده‌ای" به عنوان یک اصطلاح جامع برای پوشش هر دو حالت استفاده می‌شود.

تیفوس آندمیک (تیفوس موش‌سان) توسط باکتری ریکتزیا تیفی (Rickettsia typhi)، که یک باکتری گرم منفی است، از طریق نیش کک یا مدفوع کک به صورت آئروسل به انسان منتقل می‌شود.

تیفوس اپیدمیک (Epidemic typhus) یا تیفوس ناشی از شپش (louse-borne typhus) ناشی از عفونت با باکتری Rickettsia prowazekii است که توسط شپش بدن که در لباس‌ها زندگی می‌کند و در شرایط بهداشتی ضعیف یافت می‌شود، به انسان منتقل می‌شود. شرایط جنگ، قحطی، تراکم بیش از حد و هوای سرد به تکثیر این ناقل شپش کمک می‌کنند. تغییرات نادر لباس و استحمام کم از عوامل تکثیر شپش به شمار می‌آیند. قرار گرفتن در معرض هوای آلوده ممکن است در محیط‌های داخلی که تراکم بالایی از مدفوع شپش به صورت آئروسل درآمده است، رخ دهد.