بیماری های مشابه

نوس دپیگمنتوزوس (Nevus depigmentosus) که به عنوان نوس آکرومیکوس (nevus achromicus) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال مادرزادی شایع است که با هایپوپیگمانتاسیون (hypopigmentation) کانونی و غیرپیش‌رونده مشخص می‌شود و شکل و توزیع آن در طول زندگی ثابت می‌ماند، اگرچه اندازه آن معمولاً متناسب با رشد کلی بدن افزایش می‌یابد. نوس دپیگمنتوزوس معمولاً در بدو تولد (در 0.5% تا 1.25% از نوزادان) یا در سنین بسیار پایین، معمولاً قبل از 3 سالگی، ظاهر می‌شود. اگرچه گزارش‌هایی از بروز نوس دپیگمنتوزوس در سنین بالاتر دوران کودکی وجود دارد، اما به دلیل عدم تضاد رنگی در پوست نوزادانی که در معرض آفتاب قرار نگرفته‌اند، تعیین اینکه آیا ضایعات قبل از کشف وجود داشته‌اند یا نه، دشوار است.

نئوس آنمیکوس یک یافته پوستی است که با رنگ‌پریدگی موضعی پوست بدون بی‌نظمی در بافت به دلیل حساسیت موضعی مادرزادی عروق پوستی به کاتکول‌آمین‌ها (catecholamines) مشخص می‌شود. انقباض عروقی و رنگ‌پریدگی ناشی از آن در پوست تحت تأثیر، شبیه به کاهش رنگدانه (hypopigmentation) است، اما این تغییر معمولاً مادرزادی، هیچ‌گونه تغییر رنگدانه‌ای ندارد. نئوس آنمیکوس معمولاً در ناحیه تنه مشاهده می‌شود، اما ضایعاتی در صورت و اندام‌ها نیز مشاهده شده است. این وضعیت معمولاً در بدو تولد یا اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود، اما به دلیل اینکه اغلب ظریف و بدون علامت است، معمولاً به‌عنوان یک یافته تصادفی و مجزا شناسایی می‌شود.

ویتیلیگو (Vitiligo) یک اختلال رنگدانه‌ای اکتسابی است که با از دست رفتن ملانوسیت‌ها (Melanocytes) شناخته می‌شود. ویتیلیگو می‌تواند در هر زمانی از تولد تا بزرگسالی ظاهر شود، اما اکثر بیماران قبل از دهه سوم زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شوند. سابقه خانوادگی ویتیلیگو در ۳۰٪ تا ۴۰٪ موارد مشاهده می‌شود. بروز این بیماری در نوزادی نادر است و ویتیلیگوی مادرزادی که در زمان تولد ظاهر می‌شود حتی نادرتر است.

پبالیسم (Piebaldism) یک اختلال نادر در توسعه و مهاجرت ملانوسیت‌ها (melanocyte) در دوران جنینی است. این اختلال به صورت اتوزومال غالب (autosomal dominant) به ارث می‌رسد و ممکن است با جهش‌هایی در ژن‌های KIT یا SNAI2 مرتبط باشد. همانند بسیاری از شرایط ژنتیکی، جهش‌های جدیدی در گروه‌های قومی خاص شناسایی شده‌اند و اثر بنیان‌گذار (founder effect) ممکن است در برخی کشورها وجود داشته باشد.

پیتریازیس آلبا یک بیماری پوستی شایع است که اغلب کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. به صورت پچ هایی (نواحی صاف پوست بزرگ‌تر از ناخن شست) که از پوست اطراف روشن‌تر هستند ظاهر می‌شود. این لکه‌ها بیشتر روی گونه‌ها یا جاهای دیگر روی صورت ایجاد می‌شوند. پیتریازیس آلبا به دلیل ظاهر آن می تواند آزاردهنده باشد، اما این وضعیت جدی نیست. علت پیتریازیس آلبا ناشناخته است، اما به نظر می رسد که در کودکان و نوجوانانی که آلرژی یا آسم نیز دارند، شایع تر باشد. راه های درمان پیتریازیس آلبا، راه های مراقبت پیتریازیس آلبا، راه های تشخیص پیتریازیس آلبا

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

هیپوپیگمانتاسیون پس از التهاب به معنای کاهش جزئی یا کامل رنگدانه‌های پوست است که پس از رفع التهاب پوستی یا آسیب رخ می‌دهد.

لیکن اسکلروزوس (Lichen sclerosus) یک درماتوز مزمن با علت ناشناخته است که پوست و مخاط افراد از تمامی نژادها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. لیکن اسکلروزوس معمولاً در دو اوج سنی بروز می‌کند: زنان یائسه و دختران پیش از بلوغ. در موارد کودکی و نوجوانی در پسران نیز به تدریج شناخته شده است. ضایعات عمدتاً در نواحی تناسلی، پرینه یا پوست اطراف مقعد ایجاد می‌شوند، اما ضایعات خارج از ناحیه تناسلی نیز مشاهده می‌شوند. ضایعات لیکن اسکلروزوس به صورت تکه‌های آتروفیک یا پلاک‌های سفید عاجی هستند که پیش از آن به صورت پاپول‌ها ظاهر می‌شوند. به دلیل وجود پتشی، فرسایش‌ها و پورپورا، این بیماری به راحتی می‌تواند با سوء استفاده جنسی در دختران جوان اشتباه گرفته شود. ضایعات می‌توانند باعث خارش، سوزش و ایجاد دیسوریا، یبوست و دفع دردناک شوند. بیماری پیشرفته ممکن است آناتومی ناحیه تناسلی را نابود کند. ضایعات خارج از ناحیه تناسلی به ندرت علامت‌دار هستند.

هایپوملانوزیس ایتو (Hypomelanosis of Ito) که به آن بی‌قوامی پیگمانتاسیون بی‌رنگ (incontinentia pigmenti achromians) نیز گفته می‌شود، یک موجودیت مستقل نیست، بلکه تجلی حالات مختلف موزائیسم سوماتیک (somatic mosaicism) است که با "گرداب‌هایی" از لکه‌های پوست کم‌رنگ در پوست ظاهر می‌شود. ضایعات پوستی معمولاً در اوایل نوزادی بروز می‌کنند و در طول دوران کودکی و پس از آن بدون تغییر باقی می‌مانند.

اسکلروز توبروز (Tuberous sclerosis) یا مجتمع اسکلروز توبروز (Tuberous sclerosis complex - TSC)، که به عنوان بیماری بورنویل نیز شناخته می‌شود، یک اختلال چند سیستمی اتوزومال غالب است که به دلیل جهش در ژن‌های مربوط به پروتئین‌های هامارتین (hamartin) و توبِرین (tuberin) ایجاد می‌شود. این بیماری با رشدهای تومورمانند یا هامارتوم‌ها (hamartomas) در تقریباً تمام اعضای بدن مشخص می‌شود. دو سوم نوزادان مبتلا به TS/TSC به دلیل یک جهش پراکنده از والدین غیر مبتلا متولد می‌شوند. در دوره نوزادی و اوایل کودکی، شایع‌ترین علائم اولیه تشنج یا رابدومیومای قلبی (cardiac rhabdomyomas) است که معمولاً در غربالگری‌های روتین پیش از تولد شناسایی می‌شود.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

تینه آ ورسیکالر (Tinea versicolor) که به عنوان پیتریازیس ورسیکالر (Pityriasis versicolor) نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی شایع است که در اثر عفونت سطحی با مخمری به نام مالاسزیا (Malassezia) که معمولاً روی پوست زندگی می کند، ایجاد می شود. تحت شرایط خاصی مانند پوست گرم، چرب و مرطوب، مخمر می تواند بیش از حد رشد کند و باعث ایجاد بثوراتی شود که ممکن است به صورت لکه های قهوه ای، صورتی، یا سفید (مناطق صافی که بزرگتر از یک بند انگشت هستند) با لایه ای از پوسته های ریز ظاهر شود. در برخی افراد، لکه‌ها تیره‌تر از رنگ پوست معمولی (هیپرپیگمانته) هستند. در برخی دیگر، لکه ها ممکن است روشن تر از پوست فرد (هیپوپیگمانته) باشند. گاهی اوقات لکه ها ممکن است در برخی نواحی روشن تر و در برخی نواحی هم تیره تر باشند. در رنگ های پوست تیره تر، بثورات اغلب روشن تر از پوست اطراف است. اگرچه این یک عفونت است، تینه آ ورسیکالر مسری نیست. راه های درمان لکه پوستی عفونی، راه های خود مراقبتی، راه های تشخیص لکه پوستی عفونی

جذام، که به نام بیماری هانسن نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن است که توسط مایکوباکتریوم لپره (Hansen's bacillus)، یک مایکوباکتریوم مقاوم به اسید ایجاد می‌شود. جذام به عنوان یک بیماری نادیده‌گرفته شده گرمسیری (NTD) شناخته می‌شود و همچنان در حدود 120 کشور در سراسر جهان گزارش می‌شود، با بیش از 200,000 مورد گزارش سالانه. برزیل، هند و اندونزی بیشترین تعداد موارد جدید (بیش از 10,000 در سال) را گزارش می‌دهند، و به دنبال آنها 13 کشور از جمله بنگلادش، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، ماداگاسکار، موزامبیک، میانمار، نپال، نیجریه، فیلیپین، سومالی، سودان جنوبی، سریلانکا و تانزانیا به طور جمعی 1000-10,000 مورد سالانه گزارش می‌دهند. موارد جذام در گردشگران یا مسافران برگشتی بسیار نادر است. موارد پراکنده در جنوب ایالات متحده، اسپانیا و پرتغال گزارش شده است.

پینتا، که به نام‌های آزول، کاراته و مال د پینتو نیز شناخته می‌شود، یک عفونت اندمیک غیرمقاربتی (nonvenereal endemic) ناشی از تروپونم پالیدوم (Treponema pallidum) زیرگونه کاراتئوم (subsp carateum) است. این بیماری به مناطق روستایی شمال آمریکای جنوبی و مکزیک محدود می‌شود. با این حال، داده‌های مربوط به شیوع کنونی آن در دسترس نیست.