بیماری های مشابه

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

ماهی‌های شیر (Lionfish) شامل چندین گونه از ماهی‌های سمی هستند که به خانواده بزرگ عقرب‌ماهیان (Scorpaenidae) تعلق دارند. اعضای خانواده عقرب‌ماهیان بر اساس اندام‌های سمی و میزان سمی بودن به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهی‌های شیر (Pterois)، ماهی‌های عقرب (Scorpaena)، و ماهی‌های سنگی (Synanceja). شدت نیش این ماهی‌ها از ماهی شیر به ماهی عقرب و سپس به ماهی سنگی به طور تصاعدی افزایش می‌یابد. ماهی‌های شیر معمولاً دارای خارهای بلند و نسبتاً باریک با کوچک‌ترین غدد سمی هستند و ضعیف‌ترین سم را تولید می‌کنند. ماهی‌های عقرب خارهای کوتاه‌تر اما محکم‌تر و غدد سمی بزرگ‌تری دارند و بنابراین قادر به ایجاد نیش قوی‌تری هستند. ماهی‌های سنگی کوتاه‌ترین و قوی‌ترین خارها و بزرگ‌ترین غدد سمی را دارند و می‌توانند دوز بسیار بیشتری از سم بسیار قوی‌تر را به قربانی وارد کنند. هر خار با یک پوشش پوستی آزاد پوشیده شده است. در هنگام نیش زدن، این پوشش به پایین خار فشار داده می‌شود و باعث فشرده شدن غدد سمی در پایه خارها می‌شود. سپس سم از طریق شیارهای خارها به داخل زخم منتقل می‌شود.

عقرب‌ماهی‌ها گروهی از ماهیان زهرآگین با باله‌های شعاعی هستند که به خانواده بزرگ Scorpaenidae تعلق دارند.

سفره‌ماهی‌ها ماهی‌های بزرگی هستند که بدنشان تخت و دمی شلاق‌مانند دارند و در قسمت پشتی دمشان یک یا چند خار دندانه‌دار دارند. این خارها دارای دو شیار جانبی-شکمی (ventrolateral) حاوی سم هستند که در یک پوشش پوستی قرار گرفته‌اند. این ماهی‌ها در بستر دریا زندگی می‌کنند و معمولاً در آب‌های کم‌عمق مناطق گرمسیری، نیمه‌گرمسیری و مناطق معتدل گرم یافت می‌شوند. آن‌ها اغلب در شن‌ها استراحت می‌کنند و تنها اسپیرکل‌ها (spiracles)، چشم‌ها و دمشان بیرون از شن قابل مشاهده است. در سراسر جهان حدود ۱۵۰ گونه از این ماهی‌ها وجود دارد و چندین گونه در سواحل ایالات متحده یافت می‌شوند. برخی گونه‌ها در آب شیرین زندگی می‌کنند. اندازه سفره‌ماهی‌ها از چند اینچ تا ۴ متر در ۲ متر (۱۲ فوت در ۶ فوت) متغیر است.

ماهی سنگی: گونه‌های مختلفی از ماهی‌های سمی متعلق به خانواده بزرگ Scorpaenidae (اسکورپائنی‌دائه) هستند. اعضای خانواده Scorpaenidae بر اساس دستگاه‌های سمی و میزان سمی بودن به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهی شیر (Pterois)، ماهی عقرب (Scorpaena)، و ماهی سنگی (Syanceja). گزیدگی‌های اعضای خانواده Scorpaenidae به ترتیب از ماهی شیر به ماهی عقرب و سپس به ماهی سنگی شدیدتر می‌شود. ماهی شیر معمولاً دارای خارهای بلند و نسبتاً باریک با کوچک‌ترین غدد سمی است و ضعیف‌ترین سم را تولید می‌کند. ماهی عقرب خارهای کوتاه‌تر اما محکم‌تر و غدد سمی بزرگ‌تری دارد و بنابراین می‌تواند نیش قوی‌تری وارد کند. ماهی سنگی دارای کوتاه‌ترین و قوی‌ترین خارها، بزرگ‌ترین غدد سمی است و می‌تواند دوز بسیار بزرگ‌تری از سم بسیار قوی‌تر را به قربانی وارد کند. هر خار با پوسته‌ای شل پوشیده شده است. در هنگام گزیدگی، این پوسته به سمت پایین خار فشرده می‌شود و باعث فشرده شدن غدد سمی واقع در پایه خارها می‌شود. سپس سم از طریق شیارهای موجود در خارها به داخل زخم منتقل می‌شود.

ماهی زهردار (Weeverfish) که نام علمی آن Echiichthys است و پیش‌تر به جنس Trachinus تعلق داشت، در آب‌های اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه، کانال انگلیس، دریای سیاه، دریای شمال و در امتداد سواحل شمالی آفریقا یافت می‌شود. این ماهی‌ها می‌توانند تا ۵۳ سانتی‌متر (۲۱ اینچ) رشد کنند و معمولاً در آب‌های کم‌عمق، درون شن‌ها دفن شده و تنها چشم‌هایشان قابل مشاهده است. ماهی‌های زهردار معمول‌ترین ماهی‌های سمی در آب‌های معتدل و سمی‌ترین ماهی‌های اروپا هستند. این ماهی‌ها قادر به ایجاد زخم‌های بسیار دردناک در انسان هستند.

گرانولومای جسم خارجی یک واکنش التهابی پوستی به مواد خارجی در درم (dermis) یا زیرجلد (subcutis) است که پتانسیل کمی برای تجزیه توسط ماکروفاژها دارد. مواد خارجی می‌توانند غیرزنده، معدنی یا آلی باشند که توسط بدن به عنوان "غیرخودی" شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل گرانولومای جسم خارجی، پارگی فولیکول‌ها، کیست‌های اپیدرموئید و ضایعات آکنه هستند. پارگی فولیکول‌ها و کیست‌ها باعث می‌شود که کراتین که قبلاً محصور شده بود، به طور مستقیم با درم تماس پیدا کند، جایی که کراتین به عنوان ماده خارجی شناسایی می‌شود. همین موضوع در مورد موها یا ناخن‌های رشد کرده در داخل پوست نیز صدق می‌کند. لیست زیر علل دیگر گرانولومای جسم خارجی و همچنین مسیرهای ورود ممکن را نشان می‌دهد.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

مرجان‌ها در آب‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری جهان زندگی می‌کنند و از کلونی‌های جانوران دریایی تشکیل شده‌اند که دارای اسکلت‌های خارجی کلسیمی هستند. تقریباً ۱۰۰۰ گونه مرجان وجود دارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.