مرجان‌ها در آب‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری جهان زندگی می‌کنند و از کلونی‌های جانوران دریایی تشکیل شده‌اند که دارای اسکلت‌های خارجی کلسیمی هستند. تقریباً ۱۰۰۰ گونه مرجان وجود دارد.
تماس تصادفی با مرجان
تماس تصادفی با مرجان اغلب منجر به خراشیدگی یا پارگی‌های سطحی می‌شود که با مقادیر کمی پروتئین حیوانی و مواد کربنات کلسیم آلوده می‌شوند. برخی از مرجان‌ها دارای سلول‌های نیش‌زننده (نماتوسیست‌ها) هستند که می‌تواند منجر به زهرآلودگی و آسیب‌های جدی‌تری شود (به نیش مرجان آتشین مراجعه کنید).
آسیب سطحی ناشی از مرجان
آسیب سطحی مرجان معمولاً باعث درد سوزشی، قرمزی (اریتم)، خارش (پرویتوس) و تورم در محل زخم می‌شود که به آن "مسمومیت مرجانی" گفته می‌شود. اگر به درستی درمان شود، علائم موضعی ممکن است یک یا دو روز طول بکشند. با این حال، حتی با درمان صحیح، زخم ممکن است به زخم چرکی، زخم باز یا عفونت بافت همبند (سلولیت) با التهاب عروق لنفاوی (لنفانژیت) تبدیل شود که ممکن است ۳ تا ۶ هفته طول بکشد تا بهبود یابد. زخم مزمن، نکروز، استئومیلیت و درماتیت لیکنوئید ممکن است توسعه یابد.
تب خفیف در غیاب عفونت غیرمعمول نیست.