بیماری های مشابه

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) مجموعه‌ای از پلی‌نوروپاتی‌های نادر، حاد و مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات مختلفی دارد. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینه‌کننده و آکسونال. انواع دمیلینه‌کننده شامل پلی‌نوروپاتی دمیلینه‌کننده التهابی حاد (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) می‌باشند. انواع آکسونال شامل نوروپاتی آکسونال حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونال حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) هستند.

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

فاووس (Favus) که در لاتین به معنای لانه زنبور است، یک شکل شدید از تینیا کاپیتیس (tinea capitis) است که اغلب توسط قارچ تریکوفایتون شوئنلاینی (Trichophyton schoenleinii) ایجاد می‌شود. گاهی اوقات، تریکوفایتون ویولاسیوم (Trichophyton violaceum) یا گونه‌های میکروسپوروم (Microsporum) نیز ممکن است شرایط مشابهی را ایجاد کنند.

مسمومیت با سرب نوعی مسمومیت با فلز سنگین است که به‌دلیل استنشاق، بلع یا جذب از طریق پوست و تجمع سرب در بدن رخ می‌دهد. مسمومیت با سرب نیاز به مواجهه مزمن با سطوح بالای سرب دارد و از یک مواجهه منفرد ناشی نمی‌شود. این مسمومیت می‌تواند جدی و گاهی کشنده باشد.

عوامل عصبی مانند تابون (GA)، سارین (GB)، سومان (GD)، سیکلوسارین (GF)، متیل‌فسفونوتیوات (VX) و همچنین نوویچوک، مواد شیمیایی بسیار قوی‌ای هستند که اثرات آن‌ها عمدتاً به دلیل تجمع بیش از حد استیل‌کولین در سیناپس‌های عصبی و گانگلیون‌ها به علت مهار آنزیم استیل‌کولین‌استراز (AChE) می‌باشد. این عوامل در میزان فرّاریت و زمانی که AChE به‌طور غیرقابل بازگشت متصل می‌شود (پیری) متفاوت هستند. عوامل کمتر فرار احتمالاً در محیط و بر روی سطوحی که در معرض قرار گرفته‌اند، پایدارتر خواهند بود (برای مثال، اگر افراد مایعات روغنی روی لباس‌هایشان داشته باشند). برای واکنش اولیه بالینی، با این حال، درمان در هر صورت عمدتاً یکسان است، صرف نظر از عامل.

زخم‌های نوروژنیک که به عنوان زخم دیابتی نیز شناخته می‌شوند، زخم‌هایی هستند که بیشتر در پایین پا ایجاد می‌شوند. افراد مبتلا به دیابت مستعد نوروپاتی محیطی هستند، به این معنی که کاهش یا فقدان کامل احساس در پاها دارند. پاها به طور طبیعی در اثر راه رفتن تحت فشار قرار می گیرند، و فردی که حواس کاهش یافته دارد، لزوما احساس نمی کند که ناحیه ای از پوست در حال تجزیه شدن است. علاوه بر این کاهش یا عدم وجود حس، کاهش گردش خون در پاها نیز وجود دارد. زخم هایی که جریان خون مناسبی ندارند، نه تنها دیرتر بهبود می یابند، بلکه در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند. یک بریدگی کوچک، خراش یا ناحیه تحریک شده در فرد مبتلا به دیابت می تواند به دلایل بالا به زخم تبدیل شود. عود این نوع زخم ها در افراد دیابتی رایج است. راه های درمان زخم دیابتیک (زخم نوروژنیک)، راه های مراقبت از زخم دیابتیک (زخم نوروژنیک)، راه های تشخیص زخم دیابتیک (زخم نوروژنیک)

پورفیریاها (Porphyrias) گروهی از بیماری‌ها هستند که از نقص یا اختلال در آنزیم‌های درگیر در ساخت هم (heme) ناشی می‌شوند. چندین نوع پورفیریا دارای ویژگی‌های پوستی هستند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی تاولی شامل پورفیریای پوستی تأخیری (Porphyria Cutanea Tarda - PCT) و پورفیریای هپاتواریتروپوئتیک می‌شوند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی غیرتاولی شامل پروتوپورفیریای اریتروپوئتیک و پروتوپورفیریای وابسته به X می‌باشند. پورفیریاهایی که می‌توانند هم ویژگی‌های پوستی تاولی و هم حملات حاد نوروویسرال داشته باشند شامل پورفیریای کوپروارثی (Hereditary Coproporphyria) و پورفیریای واریگیت (Variegate Porphyria - VP) هستند. پورفیریاهایی که فقط علائم نوروویسرال بدون یافته‌های پوستی دارند شامل پورفیریای حاد متناوب (Acute Intermittent Porphyria) و پورفیریای نقص دلتاآمینولولینیک اسید دهیدراتاز (Delta-Aminolevulinic Acid Dehydratase Deficiency Porphyria) می‌شوند.