زخم‌های نوروژنیک که به عنوان زخم دیابتی نیز شناخته می‌شوند، زخم‌هایی هستند که بیشتر در پایین پا ایجاد می‌شوند. افراد مبتلا به دیابت مستعد نوروپاتی محیطی هستند، به این معنی که کاهش یا فقدان کامل احساس در پاها دارند. پاها به طور طبیعی در اثر راه رفتن تحت فشار قرار می گیرند، و فردی که حواس کاهش یافته دارد، لزوما احساس نمی کند که ناحیه ای از پوست در حال تجزیه شدن است. علاوه بر این کاهش یا عدم وجود حس، کاهش گردش خون در پاها نیز وجود دارد. زخم هایی که جریان خون مناسبی ندارند، نه تنها دیرتر بهبود می یابند، بلکه در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند. یک بریدگی کوچک، خراش یا ناحیه تحریک شده در فرد مبتلا به دیابت می تواند به دلایل بالا به زخم تبدیل شود. عود این نوع زخم ها در افراد دیابتی رایج است.