بیماری های مشابه

رنگدانه‌های مخاطی به تغییر رنگی در مخاط اشاره دارد که می‌تواند به صورت لکه‌های چندکانونی یا رنگدانه‌گذاری منتشر ناشی از مواد رنگدانه‌ای خارجی یا داخلی ظاهر شود. شایع‌ترین حالت رنگدانه‌گذاری چندکانونی یا منتشر در حفره دهانی، رنگدانه‌گذاری فیزیولوژیک است که در افراد با فوتوتایپ‌های پوستی تیره‌تر بیشتر دیده می‌شود.

ماکول ملانوتیک دهان (Oral Melanotic Macule) یک لکه غیر سرطانی (خوش خیم) تیره روی لب یا داخل دهان است. شایع‌ترین نواحی در خطر ابتلا به ماکول ملانوتیک دهان عبارتند از: لب ها بخصوص لب پایین، لثه (لثه)، گونه داخلی (مخاط باکال)، سقف دهان (کام سخت یا نرم)، ماکول ملانوتیک دهان به صورت لکه ای منفرد، مسطح، قهوه ای مایل به زرد تا تیره معمولاً با قطر کمتر از ۷ میلی متر ظاهر می شود. حاشیه مشخص و رنگی یکدست دارد. افراد می توانند بیش از یک ماکول ملانوتیک دهانی داشته باشند. تشخیص ماکول ملانوتیک دهان، راه های درمان ماکول ملانوتیک دهان، راه های مراقبت از ماکول ملانوتیک دهان

ملانوآکانتوما دهانی (OM) یک پیگمانتاسیون خوش‌خیم و اکتسابی در مخاط دهان است که تقریباً به‌طور انحصاری در افراد سیاه‌پوست دیده می‌شود و بیشتر در زنان شایع است. این ضایعه بیشتر در دهه سوم و چهارم زندگی بروز می‌کند. با اینکه پاتوژنز این ضایعه به‌طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که ملانوآکانتوما دهانی ماهیتی واکنشی دارد و در پاسخ به تروما (trauma) مزمن یا مواد شیمیایی تحریک‌کننده به وجود می‌آید.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

پیگمانتاسیون (Pigmentation) و/یا هیپرپیگمانتاسیون (Hyperpigmentation) ناشی از دارو ممکن است توسط داروهای متعدد از طریق مکانیسم‌های مختلفی ایجاد شود. ممکن است تحریک تولید ملانین (Melanin) افزایش یابد یا رسوب دارو یا متابولیت‌های آن در اپیدرم و/یا درم رخ دهد. شاید شایع‌ترین واکنش، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (Postinflammatory Hyperpigmentation) باشد که به‌طور معمول پس از بروزهای التهابی دارویی یا بروزهای ثابت دارویی مشاهده می‌شود. مکانیسم دیگری از پیگمانتاسیون ناشی از دارو، تولید پیگمانت جدید مانند افزایش سنتز لیپوفوسین (Lipofuscin) است.

پیگمانتاسیون ناشی از دارو که توسط مینوسیکلین (Minocycline) ایجاد می‌شود، ممکن است بر روی پوست، سطوح مخاطی، دندان‌ها، زبان، اسکلرا (sclera)، استخوان، قلب، تیروئید و سایر نقاط بدن تأثیر بگذارد. مینوسیکلین یک آنتی‌بیوتیک مشتق شده از تتراسایکلین (tetracycline) است که کاربردهای مختلفی دارد و به ویژه به عنوان درمان خط دوم برای آکنه ولگاریس (acne vulgaris) مورد استفاده قرار می‌گیرد. هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation) ممکن است پس از مصرف 100 تا 200 میلی‌گرم در روز به مدت 1 تا 3 سال رخ دهد و میزان بروز آن بین 2.4% تا 14.8% متغیر است. با این حال، برخی مطالعات نشان داده‌اند که هیپرپیگمانتاسیون حتی پس از مصرف دوزهای کم و دوره‌های کوتاه مینوسیکلین نیز ممکن است توسعه یابد.

سندرم پوتز-جگرز (Peutz-Jeghers syndrome یا PJS) یک سندرم نادر با وراثت اتوزومال غالب است که با رنگدانه‌گذاری مخاطی و پوستی و پلیپ‌های متعدد هامارتوماتوز روده‌ای همراه است. نقص ژنتیکی این سندرم به دلیل جهش در ژن سرین/ترئونین کیناز 11 (STK11) می‌باشد.

سندرم مک‌کیون-آلبرایت (McCune-Albright syndrome یا MAS) یک سندرم ژنتیکی نادر است که با سه‌گانه دیسپلازی فیبروز پلی‌استوتیک (polyostotic fibrous dysplasia)، لکه‌های قهوه‌ای روشن (café au lait spots) و بلوغ زودرس مستقل از گنادوتروپین (gonadotropin-independent precocious puberty) شناخته می‌شود.

بیماری آدیسون نامی است که به نارسایی اولیه غده فوق‌کلیوی (primary adrenal insufficiency) ناشی از اختلال عملکرد غدد فوق‌کلیوی داده شده است. این بیماری معمولاً افراد بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

واریس یا رگ های واریسی ، سیاهرگ های پیچ خورده و بزرگ شده در سطح پوست هستند. این کلمه از کلمه لاتین varix گرفته شده است که به معنای "پیچ خورده" است. رگ های واریسی به دلیل عملکرد نادرست دریچه‌های رگ های عمیق‌تر ساق پا رخ می‌دهند که به آن نارسایی وریدی می‌گویند. این اختلال منجر به برگشت خون در پاها می شود و فشار ناشی از آن باعث بزرگ شدن رگ های سطحی می شود. راه های تشخیص واریس، راه های خودمراقبتی واریس، راه های درمان واریس