بیماری های مشابه

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

پاپیلوم دهانی که به عنوان پاپیلوم سنگفرشی نیز شناخته می‌شود، ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. این ضایعه به صورت رشدی آهسته و شبیه گل‌کلم در حفره دهان ظاهر می‌شود. پاپیلوم دهانی تقریباً در 1 نفر از هر 250 بزرگسال رخ می‌دهد و اغلب در دهه‌های سوم تا پنجم زندگی مشاهده می‌شود. همچنین این بیماری 8 درصد از تومورهای دهانی در کودکان را تشکیل می‌دهد. زیرگروه‌های ویروسی 6 و 11 در 50 درصد از این ضایعات شناسایی شده‌اند. نحوه انتقال این ویروس‌ها ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد که ویروس‌های مربوط به این وضعیت دارای ویروس‌زایی و نرخ عفونت‌زایی پایینی باشند. هر سطح دهانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، اما این ضایعه بیشتر بر روی زبان، لب‌ها و کام نرم مشاهده می‌شود.

زگیل‌های دهانی، که به عنوان پاپیلوم‌ها (papillomas) نیز شناخته می‌شوند، پاپول‌ها و پلاک‌های کوچک، نرم، صورتی یا سفید و کمی برجسته‌ای هستند که در مخاط باکال، لثه‌ای، یا لبی، زبان، یا کام سخت ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها در طی هفته‌ها تا ماه‌ها رشد می‌کنند و علت آن‌ها ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. بیش از ۴۰ نوع HPV می‌تواند مخاط را آلوده کند. این ویروس سلول‌های اپیتلیال را آلوده کرده و می‌تواند به صورت یک عفونت نهفته بلندمدت باقی بماند که ممکن است دوباره فعال شود یا به طور فعال حتی به صورت تحت بالینی پایدار بماند. زگیل‌های دهانی ممکن است از طریق انتقال جنسی دیجیتال یا دهانی-تناسلی ایجاد شوند. کندیلوم‌های اکیومیناتا (Condyloma acuminata) از طریق انتقال جنسی منتقل می‌شوند و معمولاً ۱ تا ۳ ماه پس از تماس با یک شریک آلوده ظاهر می‌شوند و در دهان به اشکال مختلفی بروز می‌کنند.

تومور سلول گرانولار (Granular cell tumor) نوعی نئوپلاسم با اتیولوژی ناشناخته است که تصور می‌شود منشأ عصبی دارد. این تومور هم به صورت خوش‌خیم و هم بدخیم وجود دارد، اما فرم‌های بدخیم آن بسیار نادرتر هستند.

لکوپلاکیا یک اصطلاح بالینی است که به پلاک سفید مخاطی اشاره دارد که به هیچ موجودیت شناخته‌شده بالینی یا آسیب‌شناختی (histopathologic) دیگری تعلق ندارد؛ بنابراین، این یک تشخیص بالینی به روش حذف است. کراتوزهای اصطکاکی (Frictional keratoses) دارای علت‌شناسی خاصی هستند و به همین دلیل به عنوان لکوپلاکیا در نظر گرفته نمی‌شوند. لکوپلاکیا یک یافته شایع دهانی است که می‌تواند پیش‌درآمدی برای کارسینوم سلول سنگفرشی مخاطی (mucosal squamous cell carcinoma) باشد. این بیماری در افراد سیگاری بیشتر دیده می‌شود، اما ممکن است به این دلیل باشد که پلاک‌های سفید در افراد سیگاری بیشتر تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. عوامل خطر برای این وضعیت همان عواملی هستند که برای کارسینوم سلول سنگفرشی وجود دارند و تغییرات بدخیم به کارسینوم مهاجم در ۶٪ تا ۱۸٪ از بیماران رخ می‌دهد.

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

فیبروم دهانی (Oral Fibroma) توده‌ای تومورمانند از بافت فیبروزی اسکار است که به دلیل آسیب مزمن، معمولاً ناشی از گاز گرفتن، ایجاد می‌شود. این عارضه به جنس خاصی تمایل ندارد و می‌تواند در هر گروه سنی رخ دهد.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

ضایعاتی شبیه به خال یا زگیل که رنگ های متفاوتی دارند، می توانند تیره باشند یا روشن و همرنگ پوست. این ضایعاتبا کمک هوش مصنوعی تشخیص افتراقی داده می شود، روش مراقبت و علائم و خطرات آن نوشته شده است روش درمان کراتوز سبوریک یا زگیل پیری

کوندیلومای آکومیناتا (Condyloma acuminata) زگیل‌هایی هستند که به دنبال عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس، یک DNA دو رشته‌ای است که به خانواده پاپیلوماویریده (Papillomaviridae) تعلق دارد. دوره نهفتگی (incubation period) از زمان تماس تا بروز ضایعه می‌تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.

سرطان سلول سنگفرشی پوستی درجا (Cutaneous Squamous Cell Carcinoma in situ یا SCCis)، که به عنوان بیماری بوون (Bowen disease) نیز شناخته می‌شود، به‌طور بافت‌شناختی با کراتینوسیت‌های بدخیم تعریف می‌شود که ضخامت کامل اپیدرم را درگیر می‌کنند. این بدخیمی شایع عمدتاً در افراد مسن دیده می‌شود و بیشتر بر روی پوست در معرض آفتاب رخ می‌دهد. توسعه SCCis همچنین با سرکوب سیستم ایمنی، لوسمی لنفوسیتیک مزمن، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مصرف آرسنیک و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ارتباط دارد. این بیماری تمایلی به جنسیت خاصی ندارد و اغلب همراه با سایر نشانه‌های آسیب مزمن ناشی از آفتاب، مانند کراتوزهای آکتینیک، لکه‌های خورشیدی (solar lentigines) و سایر کارسینوم‌های کراتینوسیتی مشاهده می‌شود. اگر درمان نشود، SCCis می‌تواند به SCC تهاجمی تبدیل شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

کارسینوم وِروکوس (Verrucous carcinoma) یک زیرگروه نادر از کارسینوم سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma - SCC) است. این بیماری با نام‌های دیگری مانند کارسینوم سلول سنگفرشی وِروکوس و پاپیلوماتوزیس کوتیس کارسینویدس نیز شناخته می‌شود. کارسینوم وِروکوس به صورت یک پلاک توموری به خوبی تعریف شده، با رشد کند و شبیه به گل کلم که به زگیل‌های بزرگ شباهت دارد، ظاهر می‌شود. ارتباط این بیماری با ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papillomavirus - HPV) نوع ۱۶، ۱۸ و به ندرت ۶ و ۱۱ گزارش شده است. تومورهای غیرمرتبط با HPV نیز گزارش شده‌اند. کارسینوم وِروکوس به طور کلی دارای پتانسیل پایینی برای متاستاز (گسترش به سایر نقاط بدن) است.