بیماری های مشابه

شیستوزومیازیس، که به نام بیلهارزیازیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری انگلی حاد و مزمن است که به‌واسطه عفونت با یک ترماتود از جنس شیستوزوما (Schistosoma) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق پوست و در هنگام تماس با آب شیرین آلوده به سرکاریا (Cercariae) منتقل می‌شود؛ مانند هنگام راه رفتن یا شنا کردن در آب تازه در حوضچه‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها، یا هنگام شست‌وشوی لباس‌ها در آب آلوده.

بیماری اُپیستُورخیازیس (Opisthorchiasis) یک بیماری زئونوتیک است که توسط دو گونه از فلوک‌های کبدی (liver flukes) ایجاد می‌شود: اُپیستُورخیس ویورینی (Opisthorchis viverrini) که در ویتنام، تایلند، لائوس و کامبوج یافت می‌شود و اُپیستُورخیس فِلینئوس (Opisthorchis felineus) که در ایتالیا، آلمان، بلاروس، روسیه، قزاقستان و اوکراین یافت می‌شود.

اکینوکوکوزیس (Echinococcosis) یا بیماری هیداتید (Hydatid disease) یک عفونت انگلی (کرم نواری) زئونوز است که توسط مرحله لاروی (متاسستود - metacestode) گونه‌های مختلف جنس اکینوکوکوس (Echinococcus)، عمدتاً اکینوکوکوس گرانولوسوس (Echinococcus granulosus) (گونه شمالی آن اکنون به عنوان اکینوکوکوس کانادنسیس - Echinococcus canadensis شناخته می‌شود) و اکینوکوکوس مولتی‌لوکولاریس (Echinococcus multilocularis) ایجاد می‌شود. هر یک از این گونه‌ها به یک تظاهر بالینی متفاوت منجر می‌شوند: اکینوکوکوزیس کیستیک (CE - Cystic Echinococcosis) و اکینوکوکوزیس آلوئولار (AE - Alveolar Echinococcosis) به ترتیب. گونه‌های دیگری مانند اکینوکوکوس اورتلیپی (Echinococcus ortleppi)، اکینوکوکوس وگلی (Echinococcus vogeli)، و اکینوکوکوس الیگارثروس (Echinococcus oligarthrus) به ندرت در انسان یافت می‌شوند و در این بخش مورد بحث قرار نمی‌گیرند.

کهیر یک اختلال پوستی است که با بروز برآمدگی‌های پوستی (کهیر) و یا آنژیوادم، یا هر دو مشخص می‌شود. علت آن آزاد شدن هیستامین و دیگر مواد وازواکتیو از ماست‌سل‌ها (mast cells) است. زمانی که تورم سطحی باشد، کهیر ظاهر می‌شود و زمانی که تورم عمیق‌تر باشد، آنژیوادم رخ می‌دهد.

واسکولیت اورتیکاریا یک زیرگروه از واسکولیت عروق کوچک (لکوسیتوکلاستیک) است. این بیماری با تظاهرات پوستی پلاک‌های اورتیکاریا که عمدتاً در نواحی تنه و اندام‌های پروگزیمال ایجاد می‌شود، با یا بدون آنژیوادم، و یافته‌های هیستوپاتولوژیک واسکولیت لکوسیتوکلاستیک در نمونه‌برداری پوست مشخص می‌شود.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

خارش (Itch) و پروریتوس (Pruritus) مترادف هستند. خارش به عنوان احساسی تعریف می‌شود که منجر به خراشیدن یا میل به خراشیدن می‌شود. بسیاری از بیماری‌های پوستی، مانند پسوریازیس (Psoriasis)، درماتیت آتوپیک (Atopic Dermatitis) و گال (Scabies)، می‌توانند به شدت خارش‌زا باشند. در موارد خارش بدون بثورات پوستی - به صورت عمومی یا موضعی - تغییرات ثانویه پوستی مانند خراشیدگی و عفونت ممکن است رخ دهد اما تشخیص اولیه محسوب نمی‌شوند. اگرچه درمان‌های علامتی متعددی برای پروریتوس وجود دارد، هیچ دارویی برای خارش به اندازه آسپیرین برای درد مؤثر نیست.

گال یا جَرَب(Scabies)، هجوم پوستی است که توسط کنه کوچکی به نام سارکوپتس اسکابئی (Sarcoptes scabiei var) ایجاد می شود. اسکابیس بسیار مسری است و به سرعت در مناطق شلوغ مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان، مراکز نگهداری از کودکان، زندان‌ها و سایر مکان‌هایی که افراد مدت زمان طولانی را در تماس نزدیک با یکدیگر می‌گذرانند، گسترش می‌یابد. بثورات گال بسیار خارش دار است و زمانی ایجاد می شود که کنه ماده باردار در پوست فرو می رود و تخم می گذارد. سیستم ایمنی بدن انسان به حضور کنه بسیار حساس است و واکنش آلرژیک ایجاد می کند که باعث خارش شدید می شود. اگرچه فردی که مبتلا به گال است معمولاً فقط 10 تا 20 کنه در کل بدن خود دارد، ممکن است تعداد زیادی ضایعات به دلیل این پاسخ آلرژیک وجود داشته باشد. بدون درمان، وضعیت معمولاً بهبود نمی یابد. راه های درمان گال یا جرب، راه های خودمراقبتی گال یا جرب، راه های تشخیص گال یا جرب

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

خارش (Pruritus) یک شکایت بسیار رایج درماتولوژیک است که به ویژه در میان افراد مسن شایع است. خارش ممکن است به عنوان نتیجه‌ای از یک وضعیت دیگر رخ دهد یا ممکن است به عنوان یک وضعیت اولیه بروز کند. این مشکل ممکن است به یک ناحیه خاص از بدن محدود شود یا به صورت عمومی باشد و مکان، ویژگی و زمان‌بندی علائم بر اساس وجود یک علت زمینه‌ای متفاوت است. این خلاصه به خارش عمومی در جمعیت سالمندان می‌پردازد.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. بثورات دارویی که به عنوان راش دارویی یا واکنش دارویی نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی است که توسط دارو ایجاد می شود. هر دارویی می تواند باعث فوران دارویی شود و شدت آن می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در حالی که آنها از نظر ظاهر و شدت متفاوت هستند، همچنان وجود بثورات قرمز و خارش دار در تمام آن ها مشترک است. راه های مراقبت زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)، راه های درمان زخم ناشی از دارو (بثورات دارویی)