خارش (Pruritus) یک شکایت بسیار رایج درماتولوژیک است که به ویژه در میان افراد مسن شایع است. خارش ممکن است به عنوان نتیجه‌ای از یک وضعیت دیگر رخ دهد یا ممکن است به عنوان یک وضعیت اولیه بروز کند. این مشکل ممکن است به یک ناحیه خاص از بدن محدود شود یا به صورت عمومی باشد و مکان، ویژگی و زمان‌بندی علائم بر اساس وجود یک علت زمینه‌ای متفاوت است. این خلاصه به خارش عمومی در جمعیت سالمندان می‌پردازد.

علل خارش در سالمندان

شایع‌ترین علت خارش در سالمندان، خشکی پوست (Xerosis) است که در آن یافته‌ها اغلب ظریف هستند. با افزایش سن، پوست توانایی حفظ آب را از دست می‌دهد و فعالیت غدد سباسه و عرق کاهش می‌یابد. این عوامل در ماه‌های زمستان که هوای سرد و گرمایش مرکزی باعث افزایش تبخیر رطوبت می‌شود، تشدید می‌گردند. خارش عمومی در سالمندان همچنین ممکن است به دلایل متعدد دیگری که با افزایش سن مرتبط هستند مانند تغییر مسیرهای عصبی، افزایش دگرانولاسیون سلول‌های ماست و یا افزایش حساسیت پوست به هیستامین مرتبط باشد. بسیاری از داروها، از جمله نارکوتیک‌ها، ایمیدازول‌ها و ویتامین‌های گروه B (نیاسین)، ممکن است باعث خارش شوند (برای اطلاعات بیشتر به خارش بدون بثورات مراجعه کنید).

تأثیر خارش بر کیفیت زندگی

خارش می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی داشته باشد و منجر به شرمندگی اجتماعی، بی‌خوابی و انواع شرایط ثانویه پوستی شود. مهم است که سعی شود علت خارش مشخص شود و درمان مناسب ارائه گردد.