بیماری های مشابه

اسکلرومیکزدم (Scleromyxedema)، که به عنوان موکینوز پاپولار (papular mucinosis) نیز شناخته می‌شود، یک موکینوز اولیه پوستی است. اگرچه قبلاً این اصطلاح شامل دو زیرمجموعه از بیماری (یک شکل عمومی و یک شکل محلی) بود، اکنون اسکلرومیکزدم از واریانت‌های محلی لیکن میکسدوماتوز (lichen myxedematosus) بر اساس یافته‌های بالینی و پاتولوژیک متفاوت این موجودیت‌ها متمایز می‌شود.

موسینوز اریتماتوی شبکه‌ای (REM) یک بیماری نادر است که در آن رسوب تدریجی موسین درم مشاهده می‌شود و معمولاً در ناحیه مرکزی قفسه سینه و پشت رخ می‌دهد. این وضعیت گاهی به ناحیه بالای شکم، گردن و سینه‌ها نیز گسترش می‌یابد. اگرچه این بیماری بیشتر در زنان در دهه‌های سوم و چهارم زندگی مشاهده می‌شود، اما در مردان و کودکان نیز گزارش شده است. هیچ قومیت یا نژاد خاصی به‌طور عمده تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

لیکن میکسدماتوزوس (Lichen myxedematosus یا LM) یک بیماری موکینوز اولیه و موضعی پوستی است. این نوع موضعی به چهار زیرگروه تقسیم می‌شود:

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

فاسییت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic fasciitis) که با نام سندرم شولمن (Schulman syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر فیبروز کننده است که با فیبروز ناگهانی فاسیای پوشاننده عضلات بدن مشخص می‌شود.

سندرم ائوزینوفیلی-میالژی (Eosinophilia-myalgia syndrome) یک اختلال بسیار نادر است که با شروع حاد ائوزینوفیلی محیطی و میالژی‌ها (myalgias) مشخص می‌شود. با این حال، این سندرم شامل طیفی از علائم سیستمیک نیز می‌باشد، از جمله بیماری‌های ریوی، میوکاردیت (myocarditis)، انسفالوپاتی (encephalopathy)، نوروپاتی (neuropathy)، و ضایعات پوستی. تصور می‌شود که این بیماری ناشی از یک میکروآنژیوپاتی التهابی (inflammatory microangiopathy) باشد.

در سال ۱۹۸۱، روغن خوراکی تقلبی در اسپانیا باعث بروز سندرمی شد که منجر به بیماری و حتی مرگ در ۲۰,۰۰۰ نفر گردید. این روغن سبب بروز بیماری حاد شبیه به آنفولانزا با پنومونیت بینابینی (interstitial pneumonitis) شد. در حدود ۱۵ درصد از بیماران، این بیماری به یک سندرم مزمن تبدیل شد. علت شیمیایی دقیق این مشکل هنوز در حال بررسی و بحث است.

فیبروز سیستمیک نفروژنیک (Nephrogenic Systemic Fibrosis) که قبلاً به عنوان درماتوپاتی فیبروزینگ نفروژنیک (Nephrogenic Fibrosing Dermopathy) شناخته می‌شد، اختلالی نادر است که هیچ‌گونه تمایز جنسیتی یا نژادی ندارد. این بیماری با تماس با مواد حاجب حاوی گادولینیوم در طول مطالعات تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) در بیماران با بیماری کلیوی پیشرفته مرتبط است. سایر عوامل خطر احتمالی شامل شدت نارسایی کلیوی، اپیزودهای ترومبوتیک، ادم، رویه‌های عروقی و تماس با اریتروپوئیتین هستند. پس از شناسایی ارتباط علّی بین تماس با مواد حاجب مبتنی بر گادولینیوم و اختلال کلیوی، تعداد موارد سالانه به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است.