بیماری های مشابه

تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.

لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.

لنفانژیت (Lymphangitis) به التهاب سیستم لنفاوی اطلاق می‌شود که معمولاً به دلیل ورود مواد خارجی و به‌ویژه عوامل عفونی ایجاد می‌شود. شایع‌ترین علل لنفانژیت، تروماهای نافذ و گسترش عفونت اولیه مانند سلولیت (cellulitis)، اریزیپلاس (erysipelas) یا آبسه (abscess) هستند. لنفانژیت ممکن است نشان‌دهنده تشدید یک عفونت سطحی باشد. پزشکان باید توجه ویژه‌ای به این مسئله داشته باشند، زیرا موارد لنفانژیت ناشی از استرپتوکوک‌های گروه A (group A streptococci) خطر بالای سپسیس (sepsis) و پیامدهای بعدی از جمله مرگ و میر را به همراه دارند.

التهاب یا تحریک تاندون، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد رخ می‌دهد. این وضعیت با تورم و حساسیت تاندون آسیب‌دیده و درد در هنگام حرکت مشخص می‌شود. ممکن است در هر تاندونی از بدن رخ دهد، اما معمولاً در نواحی شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه‌ها شایع‌تر است.

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

سارکوم کاپوزی (Kaposi sarcoma - KS) یک نئوپلاسم بدخیم با منشاء سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین فرم رخ می‌دهد: فرم‌های مرتبط با ایدز (AIDS-associated) و غیرمرتبط با ایدز (non-AIDS-associated). زیرگروه‌های غیرمرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی بومی آفریقایی (African endemic) و سارکوم کاپوزی ناشی از درمان (iatrogenic) می‌باشند. تمامی انواع سارکوم کاپوزی ناشی از یا تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی در این انواع از نظر بالینی و هیستوپاتولوژیک غیرقابل تشخیص می‌باشند.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

کیست پوپلیتئال که به عنوان کیست بیکر یا کیست پارامنیسکال نیز شناخته می‌شود، تورمی سینوویال و پر از مایع در حفره پوپلیتئال پشت مفصل زانو است که بین سر داخلی عضله گاستروکنمیوس و تاندون‌های سمیممبرانوسوس قرار دارد. هر چیزی که باعث افیوژن زانو شود می‌تواند منجر به ایجاد کیست پوپلیتئال شود، از جمله پاتولوژی داخل مفصلی مانند پارگی منیسک، آرتریت التهابی یا آرتریت روماتوئید. معمولاً این کیست ناشی از تخریب یا ضعف کپسول مفصلی است که منجر به ایجاد یک دریچه یک‌طرفه می‌شود که مایع سینوویال از مفصل خارج شده و در پشت آن کیست تشکیل می‌دهد، که معمولاً در وضعیت وابسته زمانی که بیمار به پشت دراز کشیده، قرار می‌گیرد. به ندرت، کیست پوپلیتئال می‌تواند منجر به نفوذ، پارگی و فشار بر ساختارهای نورواسکولار شود که با عوارضی مانند گیر افتادن اعصاب، سندرم کمپارتمان (به ندرت) و ایسکمی همراه است و نیاز به مراقبت فوری دارد. بیشتر مواقع، این وضعیت خود محدود شونده است که بدون مداخله برطرف می‌شود، عود می‌کند و دوباره ظاهر می‌شود.

واریس یا رگ های واریسی ، سیاهرگ های پیچ خورده و بزرگ شده در سطح پوست هستند. این کلمه از کلمه لاتین varix گرفته شده است که به معنای "پیچ خورده" است. رگ های واریسی به دلیل عملکرد نادرست دریچه‌های رگ های عمیق‌تر ساق پا رخ می‌دهند که به آن نارسایی وریدی می‌گویند. این اختلال منجر به برگشت خون در پاها می شود و فشار ناشی از آن باعث بزرگ شدن رگ های سطحی می شود. راه های تشخیص واریس، راه های خودمراقبتی واریس، راه های درمان واریس

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات