علل / مکانیسم آسیب معمول:
کیست پوپلیتئال که به عنوان کیست بیکر یا کیست پارامنیسکال نیز شناخته می‌شود، تورمی سینوویال و پر از مایع در حفره پوپلیتئال پشت مفصل زانو است که بین سر داخلی عضله گاستروکنمیوس و تاندون‌های سمیممبرانوسوس قرار دارد. هر چیزی که باعث افیوژن زانو شود می‌تواند منجر به ایجاد کیست پوپلیتئال شود، از جمله پاتولوژی داخل مفصلی مانند پارگی منیسک، آرتریت التهابی یا آرتریت روماتوئید. معمولاً این کیست ناشی از تخریب یا ضعف کپسول مفصلی است که منجر به ایجاد یک دریچه یک‌طرفه می‌شود که مایع سینوویال از مفصل خارج شده و در پشت آن کیست تشکیل می‌دهد، که معمولاً در وضعیت وابسته زمانی که بیمار به پشت دراز کشیده، قرار می‌گیرد. به ندرت، کیست پوپلیتئال می‌تواند منجر به نفوذ، پارگی و فشار بر ساختارهای نورواسکولار شود که با عوارضی مانند گیر افتادن اعصاب، سندرم کمپارتمان (به ندرت) و ایسکمی همراه است و نیاز به مراقبت فوری دارد. بیشتر مواقع، این وضعیت خود محدود شونده است که بدون مداخله برطرف می‌شود، عود می‌کند و دوباره ظاهر می‌شود.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
کیست‌های پوپلیتئال معمولاً به صورت دردی که به پشت زانو محدود است و احساس سفتی و احتمالاً تورم زانو ظاهر می‌شود. ضعف یا کلادیکاسیون (به دلیل گیر افتادن نورواسکولار) ممکن است وجود داشته باشد.
شیوع:
- سن: این حالت می‌تواند در تمام سنین رخ دهد، اما در بزرگسالان مسن شایع‌تر است.
- بزرگسالان تمایل به داشتن کیست‌های بیکر ثانویه دارند.
- کیست‌های پوپلیتئال در کودکان معمولاً اولیه، خودبه‌خودی و خود محدود شونده هستند. آن‌ها بیشتر به دلیل فتق سینوویوم کپسول مفصلی خلفی زانو رخ می‌دهند و به ندرت به دلیل آسیب هستند. آن‌ها اغلب بدون علامت هستند و با فضای مفصلی ارتباطی ندارند.
- در صورت وجود سابقه آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA) یا بیماری لایم، کیست‌های بیکر ثانویه در کودکان را در نظر بگیرید.
- مطالعات روی زانوهای بدون علامت نشان داده‌اند که شیوع کیست‌های پوپلیتئال بین ۴.۷٪ تا ۳۷٪ است. آن‌ها اغلب به‌صورت تصادفی در تصاویر یافت می‌شوند.
- جنسیت / جنسیت: بدون شیوع خاصی.
عوامل خطر:
- پارگی‌های منیسک
- استئوآرتریت
- پارگی‌های رباط صلیبی قدامی (ACL)
- آسیب‌های غضروف مفصلی زانو
- JIA و بیماری لایم در کودکان
پاتوفیزیولوژی:
بورسای طبیعی که معمولاً متسع می‌شود، اغلب به دلیل تجمع مایع سینوویال به دلیل پاتولوژی یا آسیب مفصلی مانند آرتریت التهابی، استئوآرتریت، یا پارگی غضروف منیسک رخ می‌دهد. این کیست‌ها ممکن است خودبه‌خود نیز ایجاد شوند. در بزرگسالان، بورسا ارتباطی با کپسول مفصلی خلفی زانو در سطح کوندیل فمورال داخلی دارد، که اجازه می‌دهد مایع از طریق یک دریچه یک‌طرفه به داخل بورسا جریان یابد. این کیست‌ها در پشت تشکیل می‌شوند، زیرا این وضعیت وابسته‌ای است که مایع زمانی که بیمار در حالت خوابیده است، در آنجا جمع می‌شود.