بیماری های مشابه

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

زگیل‌هایی که پوست اطراف ناخن (periungual) یا ناحیه زیر ناخن (subungual) را درگیر می‌کنند، معمولاً با زیرگونه‌های 1، 2، 4، 27 و 57 ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مرتبط هستند. زگیل‌های قصابان (Butcher's warts) نیز ممکن است دستگاه ناخن را تحت تأثیر قرار دهند و ناشی از HPV 2 و 7 هستند. زگیل‌ها شایع‌ترین تومورهای ناخنی بوده و ناخن‌های دست را بیشتر از ناخن‌های پا تحت تأثیر قرار می‌دهند. زگیل‌ها از طریق تماس انسانی یا به طور غیرمستقیم از طریق اشیاء آلوده روی سطوح منتشر می‌شوند. عفونت بیشتر زمانی اتفاق می‌افتد که پوست دچار خیسی یا آسیب شده باشد.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

تراکیونیشیا یا "دیستروفی ۲۰ ناخن" (TND) به ناخن‌های شکننده، خشن و نازک اشاره دارد که اغلب به‌صورت شبیه به کاغذ سنباده توصیف می‌شوند. تراکیونیشیا برای اولین بار توسط آلکیویچ در سال ۱۹۵۰ توصیف شد و بعداً در سال ۱۹۷۷ توسط هیزلریگ به نام TND نام‌گذاری شد. تراکیونیشیا ممکن است ۱ تا ۲۰ ناخن را تحت تأثیر قرار دهد و شدت آن ممکن است بین ناخن‌های مختلف متفاوت باشد.

پاخیونیشیا کونژینیتا (Pachyonychia Congenita - PC) یکی از گروه بیماری‌های ارثی پالموپلانتر کراتودرم (palmoplantar keratodermas - PPKs) است که با دیستروفی ناخن هیپرتروفیک و هایپرکراتوز بستر ناخن (پاخیونیشیا) و درد کف پا مشخص می‌شود. یافته‌های مرتبط شامل کراتودرمی پالموپلانتر، لوکوکراتوز دهانی، کیست‌های پیلوسباسه و کراتوزهای فولیکولی در ناحیه تنه و اندام‌ها می‌باشد. این بیماری معمولاً به صورت اتوزومال غالب به ارث می‌رسد و ناشی از جهش در یکی از پنج ژن کدکننده کراتین‌های اپیدرمی (KRT6A، KRT6B، KRT6C، KRT16 و KRT17) است. برخی ویژگی‌ها ممکن است در ماه‌های اول زندگی مشاهده شوند. انواع اتوزومال مغلوب نیز توصیف شده‌اند. برآورد می‌شود که در یک‌سوم موارد، جهش‌ها خودبه‌خودی بوده و به ارث نرسیده‌اند.

ملانوم بی‌رنگ (Amelanotic melanoma) یک زیرگروه بالینی از ملانوم پوستی است که در معاینه بصری، رنگدانه کمی دارد یا فاقد رنگدانه است. ملانوم‌های بی‌رنگ تنها بخش کوچکی از تمام ملانوم‌ها را تشکیل می‌دهند که بین ۲٪ تا ۸٪ از کل موارد را شامل می‌شوند. هر زیرگروهی از ملانوم می‌تواند به صورت بی‌رنگ ظاهر شود؛ با این حال، ملانوم‌های گره‌ای (nodular melanomas) و ملانوم‌های طبقه‌بندی‌نشده (مانند ملانوم‌های دسموپلاستیک و زیر ناخن) بیشترین گزارش‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

ملانوم زیر ناخن (Subungual Melanoma) یک زیرگروه نادر از ملانوم لنتیگینوز آکرال (acral lentiginous melanoma) است که در واحد ناخن به علت هیپرپلازی بدخیم ملانوسیتی در دستگاه ناخن به وجود می‌آید. ملانوم دستگاه ناخن در پوست‌های تیره‌تر مانند افراد آفریقایی (۱۵٪-۲۰٪ از تمام ملانوماها)، بومیان آمریکایی (۳۳٪)، هیسپانیک و آسیایی (۱۰٪-۳۰٪) نسبت به افراد با تبار شمال اروپا (۱٪-۳٪) بیشتر دیده می‌شود. تشخیص این بیماری چالش‌برانگیز و اغلب با تأخیر است (میانگین عمق در زمان تشخیص ۳.۵-۴.۷ میلی‌متر است)، بنابراین می‌تواند مرگ‌ومیر و عوارض قابل‌توجهی به همراه داشته باشد.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

اونیکوماتریکوما (Onychomatricoma) یک تومور خوش‌خیم و نادر در ماتریکس ناخن است که برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ توصیف شد. این بیماری در هر دو جنس زن و مرد مشاهده می‌شود و در افرادی که از نژاد شمال اروپا هستند، شایع‌تر است. این تومور هم در ناخن‌های دست و هم در ناخن‌های پا دیده می‌شود، اما در ناخن‌های دست کمی شایع‌تر است.

اونیکوپاپیلوما (Onychopapilloma) تومور خوش‌خیم و نادری است که بدون علائم بالینی در ماتریکس ناخن و بستر ناخن ایجاد می‌شود. پاتوژنز اونیکوپاپیلوما ناشناخته است. این عارضه معمولاً در یک انگشت بروز می‌کند و بیشترین شیوع آن در انگشت شست است، سپس در انگشت دوم دیده می‌شود. تشخیص اونیکوپاپیلوما می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا معمولاً با اریترونیشیای طولی (longitudinal erythronychia) همراه است که می‌تواند از نظر بالینی شبیه به نئوپلاسم‌ها و سایر اختلالات التهابی باشد.

سندرم ناخن زرد (Yellow Nail Syndrome - YNS) یک اختلال نادر و بدون علت مشخص است که با سه‌گانه‌ای از زردی ناخن‌ها (xanthonychia)، لنف ادم (lymphedema) و درگیری دستگاه تنفسی مشخص می‌شود. درگیری دستگاه تنفسی معمولاً به صورت افیوژن پلور (pleural effusion) است، اما ممکن است شرایط دیگری از دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی مانند سینوزیت (sinusitis) و برونشیت (bronchitis) نیز مشاهده شود.

اگزاستوز زیر ناخنی (Subungual exostosis) یک تومور واقعی نیست، بلکه یک تکثیر غیرطبیعی از استخوان طبیعی یا بقایای غضروفی کلسیم‌یافته است که در فالانژ انتهایی (distal phalanx) ایجاد می‌شود. اگزاستوز زیر ناخنی به‌طور مساوی در هر دو جنس شایع است و معمولاً به‌صورت یک ضایعه منفرد در میانگین سنی ۲۶ سال ظاهر می‌شود. این وضعیت به‌طور عمده ناخن شست پا (۸۰٪ از موارد) را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در سایر ناخن‌های پا یا به‌ندرت در ناخن‌های دست نیز رخ دهد. ناخن شست پای راست نسبت به ناخن شست پای چپ بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد که احتمالاً به دلیل تروما است. تکثیر معمولاً صفحه ناخن را بالا می‌برد، عمدتاً در لبه دور-جانبی (distolateral edge)، و گاهی شبیه زگیل زیر ناخنی (subungual wart) است. صفحه ناخن ممکن است به‌طور پیشرونده تخریب شود. نیمی از موارد بدون درد هستند، اما اگر اگزاستوز به اندازه کافی بزرگ باشد، ممکن است حساسیت و درد نیز وجود داشته باشد.

جویدن ناخن (Onychophagia) یک عادت عصبی است که ممکن است از دوران کودکی آغاز شود و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. این عادت می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. جویدن ناخن تقریباً همیشه مربوط به ناخن‌های دست است، اما در برخی موارد ممکن است شامل ناخن‌های پا نیز شود.