زگیل‌ها: عفونتی از اپیدرم توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

زگیل‌های اطراف ناخن و زیر ناخن

زگیل‌هایی که پوست اطراف ناخن (periungual) یا ناحیه زیر ناخن (subungual) را درگیر می‌کنند، معمولاً با زیرگونه‌های 1، 2، 4، 27 و 57 ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مرتبط هستند. زگیل‌های قصابان (Butcher's warts) نیز ممکن است دستگاه ناخن را تحت تأثیر قرار دهند و ناشی از HPV 2 و 7 هستند. زگیل‌ها شایع‌ترین تومورهای ناخنی بوده و ناخن‌های دست را بیشتر از ناخن‌های پا تحت تأثیر قرار می‌دهند. زگیل‌ها از طریق تماس انسانی یا به طور غیرمستقیم از طریق اشیاء آلوده روی سطوح منتشر می‌شوند. عفونت بیشتر زمانی اتفاق می‌افتد که پوست دچار خیسی یا آسیب شده باشد.

زگیل‌ها در بزرگسالان

در بزرگسالان، زگیل‌ها به‌ویژه در بیماران پیوندی و افرادی که به دلیل عفونت HIV، بدخیمی یا داروها دچار نقص ایمنی هستند، شایع هستند. همچنین در بزرگسالانی که کارهای مرطوب انجام می‌دهند، و همچنین در افرادی که ناخن‌های خود را می‌جوند یا می‌کشند، رایج است. یک زیرمجموعه از زگیل‌های ناخنی ناشی از HPV 16 و 18 وجود دارد که در معرض خطر بالاتری برای تبدیل شدن به کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) هستند.

ویژگی‌های زگیل‌های ناخنی

زگیل‌های ناخنی به عنوان زگیل‌های اطراف ناخن (periungual) که در اطراف واحد ناخن رخ می‌دهند، یا زگیل‌های زیر ناخن (subungual) که در زیر واحد ناخن ظاهر می‌شوند، توصیف می‌شوند. ممکن است یک بیمار هر دو نوع زگیل اطراف ناخن و زیر ناخن را داشته باشد. زگیل‌های زیر ناخن معمولاً به صورت ضایعات ندولار که صفحه ناخن را بالا می‌برند یا به صورت رشد خطی که به زیر صفحه ناخن نفوذ می‌کنند، ظاهر می‌شوند و باعث ایجاد یک نوار طولی از جدایی ناخن (onycholysis) و خونریزی‌های ریز (splinter hemorrhages) می‌شوند. زگیل‌های زیر ناخن ممکن است دردناک باشند و درد می‌تواند به قدری شدید باشد که شبیه به درد تومور گلوموس (glomus tumor) باشد. زگیل‌های زیر ناخن به ندرت خود به خود برطرف می‌شوند.

عوارض زگیل‌های ناخنی

عوارض زگیل‌های ناخنی شامل فرسایش استخوان، گسترش به لب‌ها در افرادی که ناخن می‌جوند و به ندرت، پیشرفت به کارسینوم سلول سنگفرشی است. پیشرفت به کارسینوم سلول سنگفرشی در افراد دارای نقص ایمنی شایع‌تر است.