بیماری های مشابه

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک با پلی‌آنژئیت (Eosinophilic Granulomatosis with Polyangiitis یا EGPA)، که به عنوان آنژئیت گرانولوماتوز آلرژیک نیز شناخته می‌شود و پیش‌تر به نام سندرم چرگ-استراوس (Churg-Strauss syndrome) معروف بود، یک اختلال چند سیستمی است که با علائمی همچون آسم، رینوسینوزیت مزمن، ائوزینوفیلی محیطی و واسکولیت سیستمیک عروق کوچک تا متوسط مشخص می‌شود.

پلی‌آنژئیت میکروسکوپی (Microscopic polyangiitis - MPA) یک بیماری مرتبط با آنتی‌بادی‌های ضد سیتوپلاسم نوتروفیل (antineutrophil cytoplasmic antibody - ANCA) است که منجر به التهاب نکروزدهنده سیستمیک عروق کوچک و متوسط بدون تشکیل گرانولوم می‌شود. این بیماری با افزایش تیترهای آنتی‌بادی ANCA نوع پراکسینوکلییر (p-ANCA) و آنتی‌بادی مثبت میلوپراکسیداز (myeloperoxidase - MPO) همراه است. شایع‌ترین نقاط درگیری کلیه‌ها هستند که با گلومرولونفریت نکروزدهنده کانونی و سگمنتال با هلالک (crescentic) مشخص می‌شود، و ریه‌ها با کاپیلاریتیس ریوی و خونریزی آلوئولار درگیر می‌شوند. شروع بیماری می‌تواند تدریجی یا حاد باشد. علائم شدید ریوی یا کلیوی به عنوان وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته می‌شود و نیاز به درمان فوری دارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

لنفوم خارج‌گره‌ای سلول‌های کشنده طبیعی (NK)/سلول‌های T نوع بینی، که پیشتر به‌عنوان گرانولومای کشنده میان‌خطی شناخته می‌شد، یک نوع لنفوم است که با ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV) مثبت و سلول‌های NK یا در موارد کمتر، سلول‌های T سیتوتوکسیک مشخص می‌شود. نازوفارنکس معمولاً بیشترین درگیری را دارد (80 درصد از موارد)، و پس از آن پوست درگیر می‌شود. ضایعات شامل پاپول‌ها یا ندول‌های سفتی هستند که به‌سرعت گسترش یافته، زخم می‌شوند و بافت‌های اطراف را تخریب می‌کنند. بیماری پوستی ممکن است اولیه یا ثانویه باشد. مکان‌های متعددی می‌توانند درگیر شوند، از جمله دستگاه گوارش (GI)، بیضه‌ها، غده بزاقی، رحم و عضله. سندرم هموفاگوسیتیک با پان‌سیتوپنی می‌تواند مسیر بالینی را بیشتر تشدید کند.

لنفوم هوچکین یک نئوپلاسم هماتوپوئتیک است که اولین بار در سال ۱۸۳۲ توسط سر توماس هوچکین در بیمارانی با کاهش وزن، لنفادنوپاتی و بزرگی طحال (splenomegaly) که منجر به مرگ می‌شد، توصیف شد. سازمان جهانی بهداشت (WHO) لنفوم هوچکین را به دو نوع اصلی دسته‌بندی می‌کند: لنفوم هوچکین کلاسیک (که ۹۰٪ موارد را تشکیل می‌دهد) و لنفوم هوچکین با غالبیت لنفوسیت ندولار.

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

پلاسماتوسیس پوستی و سیستمیک (Cutaneous and systemic plasmacytosis - CSP) یک اختلال نادر، مزمن، خوش‌خیم و پلی‌کلونال (polyclonal) لنفوپلاسماتیک (lymphoplasmacytic) است که عمدتاً در جمعیت‌های آسیایی، به‌ویژه در افراد ژاپنی‌تبار گزارش شده است. چند مورد نیز در افراد سفیدپوست ثبت شده است.

بیماری مرتبط با ایمونوگلوبولین G4 (IgG4-RD) یک بیماری التهابی نادر و چند سیستمی با علت ناشناخته است که منجر به مجموعه‌ای از اختلالات با ویژگی‌های پاتولوژیک، سرولوژیک و بالینی مشترک می‌شود. در این بیماری، سلول‌های پلاسما با IgG4+ به ارگان‌های درگیر نفوذ می‌کنند. فیبروز (fibrosis) ثانویه در ارگان‌ها و سطوح بالای IgG4 در گردش خون اغلب مشاهده می‌شود. موارد ثبت شده بیشتر در افراد میانسال و مسن رخ می‌دهد و این بیماری کمی در مردان بیشتر است. در مقالات مواردی از بیماری سیستمیک IgG4-RD در کودکان گزارش شده، اما به ندرت مواردی با درگیری پوستی ذکر شده است.