بیماری های مشابه

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) منتشر در نوزادان یک وضعیت بالقوه تهدیدکننده حیات با عوارض و مرگ‌ومیر بالا است. این وضعیت نیاز به مراقبت حمایتی در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان دارد و باید آسيكلووير وریدی (IV acyclovir) به‌طور زودهنگام تجویز شود. تشخیص سریع و درمان تهاجمی سیستمیک ضدویروسی کلید جلوگیری از مرگ‌ومیر یا عوارض دائمی است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

زرد زخم یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و مسری است. معمولاً فقط یک مشکل جزئی است، اما گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد که نیاز به درمان دارد. زرد زخم اغلب براثر بریدگی یا خراش در پوست شروع می شود که به باکتری اجازه ورود می دهد. زرد زخم معمولاً توسط باکتری استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می‌شود. زرد زخم را می توان به 2 نوع تقسیم کرد: بلوس(تاولی) و غیر بولوس(غیر تاولی). 

اپیدرمولیز بولوزا (EB) به گروهی از بیماری‌های ژنتیکی اطلاق می‌شود که با تاول‌زدن پوست در پاسخ به تروماهای خفیف مشخص می‌گردند. این بیماری بر اساس عمق تاول‌های پوستی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود: (1) EB سیمپلکس (جدایش داخل اپیدرمی پوست)، (2) EB جانکشنال (جدایش پوست درون لامینا لوسیدا)، و (3) EB دیستروفیک (جدایش پوست زیر لامینا دنسا). نوع چهارمی که به تازگی پیشنهاد شده، شامل سندرم کیندلر است، زیرا این ژنودرماتوز با سایر سه نوع اصلی EB در داشتن پوست شکننده از نظر مکانیکی و تاول‌هایی که بر خلاف سایر انواع EB، معمولاً دارای سطوح جدایش در چندین سطح از منطقه غشای پایه هستند، مشترک است. اگرچه، به طور کلی، زیرگونه‌های مختلف EB در شدت بالینی کلی خود از دوران کودکی میانی یا اوایل بزرگسالی متفاوت‌اند، هر یک ممکن است در دوره نوزادی ویژگی‌های بالینی مشابهی نشان دهند. بنابراین، طبقه‌بندی دقیق‌تر ممکن است تا اواخر نوزادی یا کودکی، زمانی که ویژگی‌های فنوتیپی مشخص‌تر می‌شوند، ممکن نباشد.

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

نئوس‌های اپیدرمال، همارتوماهایی با منشأ اکتودرمال هستند. این اصطلاح شامل انواع مختلفی از ضایعات با الگوهای هیستوپاتولوژیک و بالینی متنوع است. نئوس‌های اپیدرمال را می‌توان به دو دسته نئوس‌های کراتینوسیتی و ارگانوئیدی تقسیم کرد. نئوس اپیدرمال کراتینوسیتی همچنین به عنوان نئوس اپیدرمال خطی زگیل‌دار (linear verrucous epidermal nevus) شناخته می‌شود.

لیکن استریاتوس (Lichen striatus) یک اختلال پوستی نادر و خودمحدودشونده در کودکان خردسال با اتیولوژی ناشناخته است. این بیماری به ندرت در بزرگسالان نیز ممکن است دیده شود. در گزارش‌های موردی، عواملی مانند تروما، داروها، واکسیناسیون، عفونت‌های ویروسی و بارداری به عنوان علل احتمالی شناسایی شده‌اند. علاوه بر این، لیکن استریاتوس در بیمارانی با زمینه‌های آتوپیک (atopic) مانند درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis)، آسم یا رینیت آلرژیک (allergic rhinitis) در سابقه شخصی یا خانوادگی شایع‌تر است. این بیماری در کودکانی به جوانی ۳ ماه نیز گزارش شده است و تمایل بیشتری به بروز در جنس مؤنث دارد.

هایپرملانوز خطی و چرخشی (Linear and whorled nevoid hypermelanosis) یک اختلال پراکنده از هایپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation) نامتقارن است که به صورت الگوهای خطی یا چرخشی ظاهر می‌شود. این حالت همچنین به عنوان موزائیسیسم رنگدانه‌ای (pigmentary mosaicism) شناخته می‌شود. هایپرپیگمانتاسیون در زمان تولد یا در چند هفته اول زندگی مشاهده می‌شود و قبل از آن هیچ گونه ضایعه دیگری در پوست وجود ندارد. این رنگدانه‌دار شدن ممکن است در سال‌های اولیه زندگی بیشتر آشکار شود، سپس ثابت شده و به ندرت کاهش می‌یابد.

سندرم فرانچسکتی-جاداسون، که همچنین به عنوان سندرم ناگلی-فرانچسکتی-جاداسون شناخته می‌شود، یک دیسپلازی اکتودرمال (ectodermal dysplasia) نادر با وراثت اتوزومال غالب (autosomal dominant) است که با هیپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای (reticulate hyperpigmentation)، هیپوهیدروز (hypohidrosis)، کراتودرما (keratoderma) و عدم وجود درماتوگلیفیک‌ها (dermatoglyphics) مشخص می‌شود.

هایپوملانوزیس ایتو (Hypomelanosis of Ito) که به آن بی‌قوامی پیگمانتاسیون بی‌رنگ (incontinentia pigmenti achromians) نیز گفته می‌شود، یک موجودیت مستقل نیست، بلکه تجلی حالات مختلف موزائیسم سوماتیک (somatic mosaicism) است که با "گرداب‌هایی" از لکه‌های پوست کم‌رنگ در پوست ظاهر می‌شود. ضایعات پوستی معمولاً در اوایل نوزادی بروز می‌کنند و در طول دوران کودکی و پس از آن بدون تغییر باقی می‌مانند.

هیپوپلازی کانونی درمال (Focal Dermal Hypoplasia) که به نام سندرم گولتز (Goltz Syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر وابسته به کروموزوم X و غالب است که عمدتاً در زنان دیده می‌شود، هرچند موارد پراکنده‌ای نیز در مردان به دلیل جهش‌های پس از زیگوت (Post-Zygotic Mutations) مشاهده شده است. نوزادان ممکن است با آتروفی پوستی خطی و رگه‌ای و تلانژکتازی‌ها (Telangiectasias) که خطوط بلاشکو (Blaschko Lines) را دنبال می‌کنند، مواجه شوند. همچنین ممکن است زخم‌هایی در نواحی فاقد پوست مادرزادی وجود داشته باشد که با آتروفی بهبود می‌یابند. ندول‌های نرم قرمز-زرد (فت هرنیاسیون‌ها - Fat Herniations) در امتداد خطوط بلاشکو ظاهر می‌شوند. دیگر ناهنجاری‌هایی که ممکن است در زمان تولد وجود داشته باشند شامل موارد زیر هستند: استخوانی – سین‌داکتیلی (Syndactyly)، پلی‌داکتیلی (Polydactyly)، اولیگوداکتیلی (Oligodactyly) با ناهنجاری پنجه‌خرچنگی و عدم تقارن؛ چشمی – میکروفتالمی (Microphthalmia)، آنفتالمی (Anophthalmia)، استرابیسموس (Strabismus)، کلوبوما (Coloboma)، و آنیریدی (Aniridia)؛ و آپلازی پوست مادرزادی (Aplasia Cutis Congenita).