بیماری های مشابه

پیتریازیس آلبا یک بیماری پوستی شایع است که اغلب کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. به صورت پچ هایی (نواحی صاف پوست بزرگ‌تر از ناخن شست) که از پوست اطراف روشن‌تر هستند ظاهر می‌شود. این لکه‌ها بیشتر روی گونه‌ها یا جاهای دیگر روی صورت ایجاد می‌شوند. پیتریازیس آلبا به دلیل ظاهر آن می تواند آزاردهنده باشد، اما این وضعیت جدی نیست. علت پیتریازیس آلبا ناشناخته است، اما به نظر می رسد که در کودکان و نوجوانانی که آلرژی یا آسم نیز دارند، شایع تر باشد. راه های درمان پیتریازیس آلبا، راه های مراقبت پیتریازیس آلبا، راه های تشخیص پیتریازیس آلبا

تینه آ ورسیکالر (Tinea versicolor) که به عنوان پیتریازیس ورسیکالر (Pityriasis versicolor) نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی شایع است که در اثر عفونت سطحی با مخمری به نام مالاسزیا (Malassezia) که معمولاً روی پوست زندگی می کند، ایجاد می شود. تحت شرایط خاصی مانند پوست گرم، چرب و مرطوب، مخمر می تواند بیش از حد رشد کند و باعث ایجاد بثوراتی شود که ممکن است به صورت لکه های قهوه ای، صورتی، یا سفید (مناطق صافی که بزرگتر از یک بند انگشت هستند) با لایه ای از پوسته های ریز ظاهر شود. در برخی افراد، لکه‌ها تیره‌تر از رنگ پوست معمولی (هیپرپیگمانته) هستند. در برخی دیگر، لکه ها ممکن است روشن تر از پوست فرد (هیپوپیگمانته) باشند. گاهی اوقات لکه ها ممکن است در برخی نواحی روشن تر و در برخی نواحی هم تیره تر باشند. در رنگ های پوست تیره تر، بثورات اغلب روشن تر از پوست اطراف است. اگرچه این یک عفونت است، تینه آ ورسیکالر مسری نیست. راه های درمان لکه پوستی عفونی، راه های خود مراقبتی، راه های تشخیص لکه پوستی عفونی

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

بیماری کاهش رنگدانه پیشرونده ماکولار (Progressive Macular Hypomelanosis یا PMH) یک اختلال رایج رنگدانه‌ای است که منجر به کاهش رنگدانه‌های پوست می‌شود. این بیماری با نام‌های دیگری مانند "کوتیس ترونسی واریاتا"، "هیپوملانوزیس نمولار و همگرا"، "دی‌اسکرومیای کرئول" و "هیپوملانوزیس ایدیوپاتیک ماکول بزرگ متعدد" نیز شناخته می‌شود.

جذام، که به نام بیماری هانسن نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن است که توسط مایکوباکتریوم لپره (Hansen's bacillus)، یک مایکوباکتریوم مقاوم به اسید ایجاد می‌شود. جذام به عنوان یک بیماری نادیده‌گرفته شده گرمسیری (NTD) شناخته می‌شود و همچنان در حدود 120 کشور در سراسر جهان گزارش می‌شود، با بیش از 200,000 مورد گزارش سالانه. برزیل، هند و اندونزی بیشترین تعداد موارد جدید (بیش از 10,000 در سال) را گزارش می‌دهند، و به دنبال آنها 13 کشور از جمله بنگلادش، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، ماداگاسکار، موزامبیک، میانمار، نپال، نیجریه، فیلیپین، سومالی، سودان جنوبی، سریلانکا و تانزانیا به طور جمعی 1000-10,000 مورد سالانه گزارش می‌دهند. موارد جذام در گردشگران یا مسافران برگشتی بسیار نادر است. موارد پراکنده در جنوب ایالات متحده، اسپانیا و پرتغال گزارش شده است.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

تومور فولیکولار اینفوندیبولوم (Tumor of Follicular Infundibulum یا TFI)، که به عنوان اینفوندیبولوم نیز شناخته می‌شود، یک تومور خوش‌خیم پوستی مرتبط با ضمائم (cutaneous adnexal tumor) است. این تومور معمولاً به صورت یک پاپول منفرد، صاف یا کراتوتیک بر روی سر، گردن یا تنه ظاهر می‌شود. همچنین در گزارش‌های موردی، بروز آن در اندام‌ها و ناحیهٔ تناسلی زنان نیز توصیف شده است. نوع نادرتر و بالینی TFI به صورت چندگانه به شکل ماکول‌های هیپوپیگمانته یا پاپول‌های فرورفته که به‌طور متقارن توزیع شده‌اند، تظاهر می‌کند. تعداد ضایعات معمولاً بین ۱۰ تا ۲۰ عدد متغیر است. اصطلاح "اینفوندیبولوماتوزیس انفجاری" (eruptive infundibulomatosis) به معنای صدها تومور است. این ضایعات بدون علامت هستند اما ممکن است با خارش ناشی از قرار گرفتن در معرض نور خورشید همراه باشند.

بیماری پاژه خارج‌پستانی (Extramammary Paget disease یا EMPD) یک حالت نئوپلاستیک نادر است که معمولاً در دهه‌های ششم تا هشتم زندگی بروز می‌کند. EMPD ممکن است اولیه باشد و به‌عنوان یک آدنوکارسینومای پوستی ظاهر شود، یا ثانویه باشد و به دلیل گسترش یک آدنوکارسینومای مجاور یا غیرمجاور ایجاد شود. تقریباً ۱۰ تا ۲۵ درصد از بیماران در زمان تشخیص، دچار بدخیمی مجاور هستند. همچنین، ۱۰ درصد دیگر از بیماران با تشخیص جدید EMPD، طی ۱۲ ماه پس از تشخیص با یک بدخیمی غیرمجاور تشخیص داده می‌شوند. شایع‌ترین بدخیمی‌های مرتبط، سرطان‌های روده بزرگ، دستگاه تناسلی ادراری و پستان هستند. کارسینومای مرتبط با گردن رحم، واژن، آندومتر، مثانه و غدد بارتولین نیز توصیف شده‌اند. به دلیل این ارتباطات، بررسی کامل برای شناسایی بدخیمی‌های زیرین باید همراه هر تشخیص باشد.

هیپوپیگمانتاسیون ناشی از دارو به کاهش رنگدانه‌ها به علت مصرف دارو اشاره دارد. رنگ پوست و/یا مو ممکن است روشن‌تر شود (هیپوپیگمانته) یا به‌طور کامل سفید شود (دپیگمانته).

هیپو ملانوزیس قطره‌ای ایدیوپاتیک (Idiopathic Guttate Hypomelanosis - IGH) یک وضعیت شایع اکتسابی است که با ماکول‌های (macules) هیپوپیگمانته به اندازه ۳ تا ۵ میلی‌متر که به‌طور پراکنده در پوست‌هایی که به‌طور مزمن در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، مشخص می‌شود. این وضعیت معمولاً در افراد میانسالی که آسیب ناشی از نور خورشید (photodamage) دارند رخ می‌دهد و با افزایش سن و ادامه قرارگیری در معرض نور خورشید، شیوع آن افزایش می‌یابد.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

ویتیلیگو (Vitiligo) یک اختلال رنگدانه‌ای اکتسابی است که با از دست رفتن ملانوسیت‌ها (Melanocytes) شناخته می‌شود. ویتیلیگو می‌تواند در هر زمانی از تولد تا بزرگسالی ظاهر شود، اما اکثر بیماران قبل از دهه سوم زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شوند. سابقه خانوادگی ویتیلیگو در ۳۰٪ تا ۴۰٪ موارد مشاهده می‌شود. بروز این بیماری در نوزادی نادر است و ویتیلیگوی مادرزادی که در زمان تولد ظاهر می‌شود حتی نادرتر است.

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

بیماری پاژه خارج‌پستانی (Extramammary Paget disease یا EMPD) یک حالت نئوپلاستیک نادر است که معمولاً در دهه‌های ششم تا هشتم زندگی بروز می‌کند. EMPD ممکن است اولیه باشد و به‌عنوان یک آدنوکارسینومای پوستی ظاهر شود، یا ثانویه باشد و به دلیل گسترش یک آدنوکارسینومای مجاور یا غیرمجاور ایجاد شود. تقریباً ۱۰ تا ۲۵ درصد از بیماران در زمان تشخیص، دچار بدخیمی مجاور هستند. همچنین، ۱۰ درصد دیگر از بیماران با تشخیص جدید EMPD، طی ۱۲ ماه پس از تشخیص با یک بدخیمی غیرمجاور تشخیص داده می‌شوند. شایع‌ترین بدخیمی‌های مرتبط، سرطان‌های روده بزرگ، دستگاه تناسلی ادراری و پستان هستند. کارسینومای مرتبط با گردن رحم، واژن، آندومتر، مثانه و غدد بارتولین نیز توصیف شده‌اند. به دلیل این ارتباطات، بررسی کامل برای شناسایی بدخیمی‌های زیرین باید همراه هر تشخیص باشد.

هیپو ملانوزیس قطره‌ای ایدیوپاتیک (Idiopathic Guttate Hypomelanosis - IGH) یک وضعیت شایع اکتسابی است که با ماکول‌های (macules) هیپوپیگمانته به اندازه ۳ تا ۵ میلی‌متر که به‌طور پراکنده در پوست‌هایی که به‌طور مزمن در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، مشخص می‌شود. این وضعیت معمولاً در افراد میانسالی که آسیب ناشی از نور خورشید (photodamage) دارند رخ می‌دهد و با افزایش سن و ادامه قرارگیری در معرض نور خورشید، شیوع آن افزایش می‌یابد.