بیماری کاهش رنگدانه پیشرونده ماکولار (Progressive Macular Hypomelanosis یا PMH) یک اختلال رایج رنگدانه‌ای است که منجر به کاهش رنگدانه‌های پوست می‌شود. این بیماری با نام‌های دیگری مانند "کوتیس ترونسی واریاتا"، "هیپوملانوزیس نمولار و همگرا"، "دی‌اسکرومیای کرئول" و "هیپوملانوزیس ایدیوپاتیک ماکول بزرگ متعدد" نیز شناخته می‌شود.

ویژگی‌های بیماری

PMH با حضور تعداد زیادی ماکول‌ها و لکه‌های کم‌رنگ مشخص می‌شود که عمدتاً ناحیه کمری و شکم را تحت تأثیر قرار می‌دهند. به‌ندرت، این وضعیت به اندام‌های پروگزیمال و گردن گسترش می‌یابد. در حالی که به‌طور کلاسیک از صورت غایب است، موارد نادر از ضایعات صورت نیز گزارش شده‌اند. ماکول‌های کم‌رنگ به‌صورت نامشخص، نمولار، متقارن و بدون پوسته هستند. ضایعات بدون علامت بوده و سابقه‌ای از عفونت، التهاب یا آسیب قبلی ندارند.

پیش‌آگهی و جمعیت هدف

PMH ممکن است سال‌ها به طول بیانجامد، اما معمولاً پیش از سن ۴۰ سالگی برطرف می‌شود. این بیماری عمدتاً نوجوانان و بزرگسالان جوان، به‌ویژه زنان در سنین ۱۳ تا ۳۸ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. PMH در تمام جمعیت‌های جهان مشاهده می‌شود، اما در مناطق گرمسیری و در بیماران با پوست تیره‌تر شایع‌تر است.

پاتوژنز

پاتوژنز PMH ناشناخته است. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که کاهش رنگدانه ممکن است به دلیل وجود باکتری Cutibacterium acnes (که قبلاً به نام Propionibacterium acnes شناخته می‌شد) باشد. این باکتری در سبوم مجرای پیلو‌سباسه درون ضایعات کم‌رنگ یافت می‌شود. مکانیزم دقیق که C. acnes باعث کاهش رنگدانه می‌شود، نامشخص است، اما فرض بر این است که این ارگانیسم ماده‌ای تولید می‌کند که با ملانوژنز و/یا توزیع ملانوزوم تداخل دارد. مطالعات اخیرتر نشان می‌دهند که زیرگونه C. acnes elongatum (نوع III) ممکن است به‌طور خاص‌تری با PMH مرتبط باشد، زیرا PMH به‌ندرت صورت را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نوع III C. acnes نیز به‌ندرت در صورت کلونیزه می‌شود.