بیماری های مشابه

آکنه کلوئید نوچا (keloidalis nuchae) به نام فولیکولیت کلوئیدالیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مزمن پوستی است که با پاپول‌های ملتهب (برجستگی‌های کوچک و توپر)، جوش‌ها (برجستگی‌های کوچک و پر از چرک) و اسکار در پشت گردن مشخص می‌شود. اگرچه آکنه keloidalis nuchae مربوط به آکنه معمولی نیست، در ابتدا به صورت ضایعات آکنه مانند، فولیکول های موی ملتهب در پشت گردن ظاهر می شود و بدون درمان، می تواند منجر به زخم های کوچک یا بزرگ کلوئید مانند و به طور بالقوه در منطقه ی آسیب دیده  باعث ریزش مو شود. راه های درمان آکنه کلوئید نوچا، راه های پیشگیری آکنه کلوئید نوچا، راه های خودمراقبتی آکنه کلوئید نوچا، راه های تشخیص آکنه کلوئید نوچا، علائم آکنه کلوئید نوچا

فولیکولیت دکالوانس (Folliculitis decalvans) نوعی شایع از آلوپسی اسکاردهنده (scarring alopecia) است که با فولیکولیت چرکی (suppurative folliculitis) همراه با تخریب فولیکول مو مشخص می‌شود. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان میانسال از هر دو جنس دیده می‌شود، اما می‌تواند در هر زمانی پس از شروع بلوغ نیز بروز کند. ناحیه تاج سر اغلب بیشترین تأثیر را می‌پذیرد. استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) معمولاً از پوستول‌های فولیکولی جدا می‌شود و اعتقاد بر این است که یک واکنش غیرطبیعی از سوی میزبان به این ارگانیسم رخ می‌دهد.

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

پسودوپلاد بروک (Pseudopelade of Brocq؛ آلوپسی بروک) یک وضعیت نامشخص است که برخی معتقدند نمایانگر مرحله نهایی انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیال (cicatricial alopecia) است و برخی دیگر آن را یک فرآیند اولیه می‌دانند که در آن آلوپسی سیکاتریسیال از ابتدا (ab initio) ایجاد می‌شود. این بیماری به عنوان یک بیماری استثنایی در نظر گرفته می‌شود. اگر بتوان تشخیص قطعی از شکل دیگری از آلوپسی سیکاتریسیال بر اساس ویژگی‌های بالینی، هیستوپاتولوژیک یا ایمونوفلورسانت (immunofluorescent) ارائه داد، اصطلاح پسودوپلاد بروک قابل اعمال نیست.

تینئا کپیتیس که به عنوان قارچ سر نیز شناخته می‌شود، عفونت قارچی پوست سر است که توسط گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها (dermatophytes) ایجاد می‌شود. بیشتر موارد این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۷ سال رخ می‌دهد، اگرچه در نوزادان و کودکان بزرگ‌تر نیز گزارش شده است. در ایالات متحده و بریتانیا، شایع‌ترین عامل ایجادکننده، قارچ تریکوفیتون تونزورانس (Trichophyton tonsurans) است. با این حال، در سطح جهانی، قارچ میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) عامل اصلی محسوب می‌شود.

کریون عارضه‌ای است که در اثر واکنش التهابی به عفونت قارچی روی پوست سر (که معمولاً به عنوان قارچ پوست سر (Tinea Capitis) و یا کچلی سر نیز شناخته می‌شود) ایجاد می‌شود. کریون به صورت یک ناحیه ملتهب، ضخیم و پر از چرک ظاهر می شود و ممکن است با تب و تورم غدد لنفاوی در گردن همراه باشد. در صورت عدم درمان، کریون می تواند منجر به ریزش موی دائمی (آلوپسی) شود. راه های درمان کریون، راه های تشخیص کریون، راه های مراقبت کریون

آنژیوسارکوم‌ها (Angiosarcomas) تومورهای بدخیم و نادر با منشأ سلول‌های اندوتلیال عروقی هستند که به‌شدت تهاجمی می‌باشند. این تومورها ممکن است در هر اندام یا ناحیه‌ای از بدن ایجاد شوند، اما تمایل بیشتری به پوست و بافت‌های نرم سطحی دارند.

کریپتوکوکوزیس که با نام‌های تورولوزیس (torulosis) یا بلاستومایکوز اروپایی (European blastomycosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت قارچی مزمن است که توسط گونه‌های کریپتوکوکوس (Cryptococcus) ایجاد می‌شود. این پاتوژن در سراسر جهان در خاک و فضولات پرندگان یافت می‌شود. دو نوع واریانت وجود دارد: کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت گاتیه (Cryptococcus neoformans var. gattii) که بیشتر در مناطق گرمسیری و در بیماران با سیستم ایمنی سالم مشاهده می‌شود؛ و کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans var. neoformans) که بیشتر در جمعیت‌های با سیستم ایمنی سرکوب شده دیده می‌شود. بیماران مبتلا به HIV، 80%-90% از کل بیماران مبتلا به کریپتوکوکوزیس را تشکیل می‌دهند.

پسودولنفوم (هیپرپلازی لنفوئیدی پوستی) یک واکنش التهابی خوش‌خیم است که از نظر بافت‌شناسی و اغلب بالینی شبیه به لنفوم پوستی است. هر دو نوع سلول T و سلول B از پسودولنفوم ممکن است دیده شوند. پسودولنفوم با نفوذهای متراکم لنفوئیدی در پوست که ممکن است کانونی یا منتشر باشند، مشخص می‌شود.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

کیست‌های پیلار که گاهی به آن‌ها کیست‌های trichilemmal یا wens نیز گفته می‌شود، توده‌های رایجی هستند که از فولیکول‌های مو تشکیل می‌شوند. آنها اغلب در پوست سر یافت می شوند. کیست های پیلار صاف و متحرک هستند، به این معنی که می توان آنها را کمی زیر پوست حرکت داد. آنها با کراتین (یک جزء پروتئین موجود در مو، ناخن و پوست) پر شده اند. آنها معمولا بدون درد هستند اما می توانند حساس باشند. ممکن است یک یا چند کیست پیلار وجود داشته باشد. به ندرت، کیست های پیلار می توانند سرطانی شوند. راه های درمان کیست پیلار، راه های تشخیص کیست پیلار، راه های مراقبت از کیست پیلار

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

آبسه (Abscess) یک فرآیند التهابی موضعی است که در آن گلبول‌های سفید خون در محل عفونت در درم (Dermis) و/یا بافت زیرجلدی تجمع می‌یابند. ضایعات طی چند روز تا ۱-۲ هفته تکامل می‌یابند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و گاهی با تب همراه هستند. آبسه‌ها معمولاً توسط گونه‌های استافیلوکوکوس (Staphylococcus) ایجاد می‌شوند.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

کورک (فرونکل) برجستگی های دردناک پر از چرک (پوستول) روی پوست هستند که در نتیجه عفونت عمیق فولیکول مو ایجاد می شوند. این عفونت معمولاً توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود( ایجاد می شود. بسیاری از افراد ناقل باکتری استاف هستند، به این معنی که به طور معمول روی پوست یا بینی آنها زندگی می کند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد کند. با این حال، شکستگی های کوچک در سطح پوست (مانند آنهایی که در اثر اصطکاک یا خراش ایجاد می شوند) می تواند به باکتری ها کمک کند تا وارد فولیکول مو شده و آنها را آلوده کنند و در نتیجه کورک ایجاد شود. راه های درمان فرونکلوزیس (کورک)، راه های مراقبت فرونکلوزیس (کورک)

درماتوز پوسچولر فرسایشی (EPD) یک بیماری التهابی نادر با علت‌شناسی ناشناخته است که معمولاً در بیماران سالمند با تیپ‌های پوستی روشن‌تر رخ می‌دهد. این بیماری اندکی در مردان بیشتر دیده می‌شود. دو نوع از این بیماری توصیف شده است: EPD پوست سر و EPD پاها. ظاهر بالینی، هیستولوژی و پاسخ به درمان ضایعات در این دو ناحیه اساساً مشابه است، اما شرایطی که در آن‌ها رخ می‌دهد به‌طور قابل‌توجهی متفاوت است. در پوست سر، EPD به‌طور معمول در نواحی با آسیب آفتاب طولانی‌مدت ایجاد می‌شود، در حالی که درگیری پاها در پوستی رخ می‌دهد که دچار آسیب ناشی از آفتاب نبوده و در بیمارانی با ایستایی مزمن وریدی دیده می‌شود.

لیکن پلانوی پیلاریس (Lichen planopilaris) که به نام‌های لیکن فولیکولار پلانوس (follicular lichen planus)، لیکن فولیکولاریس و لیکن پلانوس آکومیناتوس نیز شناخته می‌شود، با اریتم (perifollicular erythema) و پوسته‌ریزی اطراف فولیکول مو مشخص می‌شود که می‌تواند به آلوپسی سیکاتریسیال (cicatricial alopecia) یا ریزش موی همراه با زخم تبدیل شود. همانند لیکن پلانوس، لیکن پلانوی پیلاریس ناشی از اختلال در ایمنی سلولی (cell-mediated immunity) دانسته می‌شود. در این بیماری، مصونیت ایمنی ناحیه بولژ (bulge) فولیکول مو از بین می‌رود و این امر منجر به از دست دادن سلول‌های بنیادی مو پس از حمله لنفوسیت‌های T فعال شده که آنتی‌ژن‌های فولیکولی را هدف قرار می‌دهند و عدم توانایی رشد مجدد مو می‌شود. لیکن پلانوی پیلاریس ممکن است همراه با لیکن پلانوس ظاهر شود، هرچند که اغلب به‌تنهایی دیده می‌شود. این بیماری بیشتر زنان را نسبت به مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد و در افرادی با پوست روشن‌تر بیشتر دیده می‌شود. شروع لیکن پلانوی پیلاریس معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی است، هرچند این بیماری در کودکان نیز توصیف شده اما در کودکان بسیار نادر است.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

سندرم کاتیس ورتیسیس جیراتا (Cutis verticis gyrata) که به نام‌های سندرم پوست سر بولداگ، پاکیدرمیا ورتیسیس جیراتا و کاتیس ورتیسیس پلیکاتا نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت خوش‌خیم پوستی در ناحیه پوست سر است که با چین‌ها و شیارهایی که مشابه با شیاره‌ها و برجستگی‌های مغزی هستند، مشخص می‌شود. این شیارها و برجستگی‌ها معمولاً به صورت متقارن و در جهت قدامی-خلفی در ناحیه ورتکس و اکسیپوت قرار دارند، اما ممکن است نواحی پاریتال و/یا تمپورال پوست سر را نیز درگیر کنند. کاتیس ورتیسیس جیراتا نادر است و شیوع تقریبی آن ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ مرد و ۰٫۲۶ در ۱۰۰٬۰۰۰ زن می‌باشد. علت‌شناسی این وضعیت هنوز به خوبی شناخته نشده است. کاتیس ورتیسیس جیراتا به سه دسته تقسیم می‌شود: اولیه ضروری، اولیه غیرضروری و ثانویه.

تومور تکثیر کننده تریشیلمی بدخیم (Malignant proliferating trichilemmal tumor - MPTT) یک نئوپلاسم نادر پیوستی است که از غلاف خارجی ریشه فولیکول مو منشاء می‌گیرد. این تومور اغلب از یک تومور تکثیر کننده تریشیلمی (پیلار) پیش‌موجود ایجاد می‌شود. MPTT بیشتر مواقع (حدود 90 درصد) در پوست سر رخ می‌دهد، هرچند مکان‌های آناتومیک دیگری نیز گزارش شده‌اند. این بیماری عمدتاً زنان بالای ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.