بیماری های مشابه

بیماری دست، پا و دهان (Hand, Foot, and Mouth Disease) یک بیماری شایع است که توسط ویروس‌های گروه انتروویروس، به‌ویژه ویروس‌های کوکساکی ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و اغلب از کودک به کودک دیگر یا به بزرگسال دیگر سرایت می کند. گسترش بیماری از طریق تماس مستقیم با ترشحات بینی و/یا دهان و تماس با مدفوع اتفاق می افتد. دوره کمون از عفونت تا علائم حدود 3 تا 6 روز است. شیوع بیماری دست، پا و دهان معمولاً از اواسط خرداد تا اواسط آبان رخ می دهد. راه های تشخیص بیماری دست، پا و دهان، راه های مراقبت از بیماری دست، پا و دهان، راه های درمان بیماری دست، پا و دهان

هرپانژینا یک عفونت است که توسط انواع مختلفی از ویروس‌های کوکساکی (Coxsackie viruses) از جمله A5، A6، A8، A10 و A16، اکوویروس‌ها (Echoviruses) و انتروویروس 71 (Enterovirus 71) ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور معمول با شروع ناگهانی تب، سردرد و گلودرد ظاهر می‌شود که با دیسفاژی (Dysphagia)، از دست دادن اشتها و کمتر شایع، سفتی گردن پیچیده می‌شود. در تمامی موارد، بیماران با یک یا چند پاپولووزیکل‌های (Papulovesicles) زرد-خاکستری تا سفید 1-2 میلی‌متری در گلو مواجه می‌شوند که توسط حلقه‌ای از اریتم شدید احاطه شده‌اند. هایپرمی منتشر فارنژیال (Diffuse pharyngeal hyperemia) نیز مشاهده می‌شود. این ضایعات بیشتر در ستون‌های فاوچیال قدامی، لوزه‌ها، زبان کوچک و/یا کام نرم رخ می‌دهند. ممکن است بیماران تنها یک یا دو ضایعه داشته باشند، یا این که کل فارنکس (Pharynx) به‌طور اساسی با این ضایعات پوشیده شود. خوشه‌های ضایعات ممکن است به یکدیگر بپیوندند. ضایعات به سمت زخم شدن پیشرفت کرده و حفره‌های کم‌عمق و کمی فرورفته خاکستری 2-4 میلی‌متری را به جا می‌گذارند. این ضایعات به‌طور خود به‌خود در 5-10 روز بهبود می‌یابند.

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

این خلاصه به بررسی بیماری واریسلا (آبله‌مرغان) در کودکان می‌پردازد. واریسلای نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

هرپس دهانی‌صورتی (Orofacial herpes)، که به عنوان زخم‌های سرد (cold sores) یا تاول‌های تب (fever blisters) نیز شناخته می‌شود، عمدتاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) ایجاد می‌شود، اما ممکن است توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2) نیز ایجاد شود. این وضعیت بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم یا تماس با ترشحات افراد بدون علامتی که ویروس را منتقل می‌کنند، پخش می‌شود. ابتلا در دوران کودکی از طریق تماس کودک با کودک یا بوسه والدین رایج است.

عفونت با ویروس HIV باعث بروز سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می‌شود و این یک مشکل بزرگ بهداشتی در سطح جهانی است. دو نوع ویروس وجود دارد: HIV-1 و HIV-2. این ویروس عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. همچنین می‌تواند به‌صورت پارنترال (از طریق استفاده از مواد مخدر تزریقی، انتقال خون یا در زمان پیوند عضو) یا پری‌ناتال (درون‌رحمی، حین زایمان یا در دوران شیردهی) منتقل شود. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند و بیمارانی که به مواد مخدر تزریقی اعتیاد دارند، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. ویروس به لنفوسیت‌های T-CD4 حمله کرده و منجر به اختلال تدریجی سیستم ایمنی می‌شود.

کاندیدیاز دهانی، که به آن کاندیدیاز دهانی-حلقی نیز گفته می‌شود و به طور عمومی به عنوان برفک دهان شناخته می‌شود، یک علت شایع عفونت غشاهای مخاطی دهان توسط گونه‌های کاندیدا، به ویژه کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans)، است. این عارضه در دوران نوزادی که سیستم ایمنی و پاسخ‌های ایمنی در حال توسعه هستند، شایع است.