هرپانژینا یک عفونت است که توسط انواع مختلفی از ویروس‌های کوکساکی (Coxsackie viruses) از جمله A5، A6، A8، A10 و A16، اکوویروس‌ها (Echoviruses) و انتروویروس 71 (Enterovirus 71) ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طور معمول با شروع ناگهانی تب، سردرد و گلودرد ظاهر می‌شود که با دیسفاژی (Dysphagia)، از دست دادن اشتها و کمتر شایع، سفتی گردن پیچیده می‌شود. در تمامی موارد، بیماران با یک یا چند پاپولووزیکل‌های (Papulovesicles) زرد-خاکستری تا سفید 1-2 میلی‌متری در گلو مواجه می‌شوند که توسط حلقه‌ای از اریتم شدید احاطه شده‌اند. هایپرمی منتشر فارنژیال (Diffuse pharyngeal hyperemia) نیز مشاهده می‌شود. این ضایعات بیشتر در ستون‌های فاوچیال قدامی، لوزه‌ها، زبان کوچک و/یا کام نرم رخ می‌دهند. ممکن است بیماران تنها یک یا دو ضایعه داشته باشند، یا این که کل فارنکس (Pharynx) به‌طور اساسی با این ضایعات پوشیده شود. خوشه‌های ضایعات ممکن است به یکدیگر بپیوندند. ضایعات به سمت زخم شدن پیشرفت کرده و حفره‌های کم‌عمق و کمی فرورفته خاکستری 2-4 میلی‌متری را به جا می‌گذارند. این ضایعات به‌طور خود به‌خود در 5-10 روز بهبود می‌یابند.

هرپانژینا ممکن است در هر گروه سنی رخ دهد، اما در میان نوزادان و کودکان زیر 5 سال شایع‌تر است. علائم نادر عصبی نیز گزارش شده‌اند که شامل آنسفالیت ساقه مغز (Brain stem encephalitis) می‌شود. تشنج‌های تب‌دار (Febrile seizures) نیز گزارش شده‌اند.