بیماری های مشابه

همچنین به عنوان سندرم هامان-ریچ (Hamman-Rich syndrome) شناخته می‌شود. این بیماری نوعی نادر از پنومونی بینابینی ایدیوپاتیک (idiopathic interstitial pneumonia) است که با شروع حاد و سیر سریع پیشرفت مشخص می‌شود. معمولاً افراد سالمی که بیش از ۴۰ سال سن دارند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم این بیماری به سرعت شروع می‌شوند و به طور معمول پس از یک بیماری پیش‌درآمدی که ۱ تا ۲ هفته قبل از مراجعه به پزشک طول می‌کشد، بروز می‌کنند. در زمان مراجعه، بیماران تب، سرفه، و تنگی نفس شدید و پیش‌رونده‌ای دارند که اغلب منجر به هیپوکسمی (hypoxemia) و نیاز به تهویه مکانیکی (mechanical ventilation) می‌شود.

بخشی از خانواده پنومونی‌های بینابینی ایدیوپاتیک (idiopathic interstitial pneumonias) است، اما فاقد ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک خاص برای طبقه‌بندی دقیق بیماری می‌باشد. بیماران معمولاً با توسعه تدریجی تنگی‌نفس (dyspnea) و سرفه (cough) مراجعه می‌کنند. علائم دیگری مانند پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، خشکی دهان یا چشم، یا بثورات و تغییرات پوستی ممکن است به یک بیماری زمینه‌ای بافت همبند (collagen-vascular disease) اشاره کند. معاینه فیزیکی معمولاً شکاف‌های ریوی بی‌بازال (bibasilar crackles) را نشان می‌دهد.

سیلیکوزیس یک بیماری ریوی شغلی است که با وخامت تدریجی عملکرد ریه‌ها به دلیل التهاب و زخم‌ شدن ناشی از تماس با سیلیکا کریستالی معلق در هوا (crystalline silica) مشخص می‌شود. سیلیکا کریستالی (مانند گرد و غبار کوارتز) به‌عنوان ماده‌ای انفجاری استفاده می‌شود و اغلب افرادی که در معدن‌کاری، سنگ‌تراشی، سندبلاست، استخراج، برش سنگ، ساخت و ساز و تولید شیشه یا مواد ساینده کار می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) به مجموعه‌ای از بیماری‌ها اشاره دارد که شامل گرانولوم ائوزینوفیلیک (eosinophilic granuloma یا EG)، بیماری هند-شولر-کریستین و بیماری لترر-سیوه می‌باشد. گرانولوم ائوزینوفیلیک یک اختلال نادر و خوش‌خیم شبیه به تومور است که شامل تکثیر کلونال سلول‌های لانگرهانس (سلول‌های تک‌هسته‌ای ارائه‌دهنده آنتی‌ژن با منشأ دندریتیک) است که معمولاً در استخوان‌ها یافت می‌شود؛ اما می‌تواند سایر سیستم‌های اندامی را نیز درگیر کند. این بیماری بیشتر در کودکان ۵ تا ۱۵ ساله با نسبت جنسی ۲ به ۱ به نفع پسران رخ می‌دهد. گرانولوم ائوزینوفیلیک ۶۰٪ تا ۸۰٪ موارد LCH را تشکیل می‌دهد و کمتر از ۱٪ از تمامی تومورهای استخوانی را شامل می‌شود. نود درصد موارد شامل یک ضایعه منفرد است که معمولاً در اسکلت محوری دیده می‌شود، و در کمتر از ۱۰٪ موارد ضایعات در چندین استخوان یا سایر سیستم‌های اندامی مانند پوست، غده هیپوفیز، دستگاه گوارش (gastrointestinal tract یا GI)، ریه، طحال یا مغز مشاهده می‌شود.

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

آلوئولیت آلرژیک خارجی (Extrinsic allergic alveolitis)، که با نام‌های پنومونیت حساسیتی (hypersensitivity pneumonitis)، ریه کشاورزان (farmer's lung)، ریه پرنده‌داران (bird fancier's lung)، و ریه پرورش‌دهندگان کبوتر (pigeon breeder's lung) نیز شناخته می‌شود، التهاب پارانشیم ریه ناشی از واکنش حساسیتی به آنتی‌ژن‌ها است. پاتوژنز این بیماری به ترکیبی از واکنش‌های حساسیتی نوع III و نوع IV نسبت داده می‌شود. بنابراین، بررسی دقیق تاریخچه مواجهه شغلی یا خانگی (مانند مواجهه با حیوانات خانگی، به‌ویژه پرندگان، پر/خز، آسیب آبی به فضای زندگی، استفاده از وان‌های آب داغ/سونا، استفاده از تهویه مطبوع، فلزکاری، دست‌کاری علوفه، رنگ‌پاشی) نخستین گام در ارزیابی است. شیوع سالانه این بیماری بین ۱.۷ تا ۲.۷ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است و در بیماران بالای ۶۵ سال شیوع بیشتری دارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.