بیماری های مشابه

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

کاردیومیوپاتی‌های متسع (Dilated Cardiomyopathies یا DCM) مجموعه‌ای از اختلالات عضله قلب هستند که با گشاد شدن بطن‌های چپ و راست و کاهش قابلیت انقباض عضله قلب مشخص می‌شوند. شیوع این بیماری حدود ۳۶ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. DCM معمولاً در سنین ۳۰ تا ۶۰ سالگی بروز می‌کند. آفریقایی-آمریکایی‌ها تقریباً سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به DCM هستند.

اختلالی که با کاهش انعطاف‌پذیری عضله قلب (myocardium) مشخص می‌شود و منجر به اختلال در پر شدن دیاستولیک و در نهایت نارسایی قلبی احتقانی (congestive heart failure) می‌گردد. علل این اختلال شامل جایگزینی عضله قلب با بافت اسکار (scar tissue)، نفوذ غیرطبیعی سلولی به عضله قلب، و رسوب یک ماده (مانند آمیلوئید) در عضله قلب می‌باشد. بیماران معمولاً با تنگی نفس هنگام فعالیت (exertional dyspnea)، ورم (edema) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (Hypertrophic cardiomyopathy یا HCM) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ژنتیکی قلب است. این بیماری به صورت اتوزومال غالب (autosomal dominant) به ارث می‌رسد و نفوذ (penetrance) و بروز (expression) متغیری دارد. شیوع آن ابتدا ۱ به ۵۰۰ تخمین زده می‌شد اما می‌تواند به اندازه ۱ به ۲۰۰ باشد.

بازگشت خون از بطن راست (RV) به دهلیز راست به دلیل ناکارآمدی دریچه سه‌لتی (tricuspid regurgitation - TR) شناخته می‌شود. در ۸۰ درصد موارد، TR به علت گشادشدگی حلقه دریچه سه‌لتی به دلیل گشادشدگی بطن راست در شرایط فشار خون شریان ریوی (pulmonary arterial hypertension) رخ می‌دهد.

تنگی دریچه سه‌لتی (Tricuspid valve stenosis یا TS)، یا باریک شدن دریچه سه‌لتی، به عنوان یک ضایعه مجزا بروز نمی‌کند و به طور معمول با تنگی دریچه میترال (Mitral valve stenosis یا MS) همراه است. این وضعیت معمولاً با بیماری قلبی روماتیسمی مرتبط بوده و در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است. سایر علل تنگی دریچه سه‌لتی شامل تنگی مادرزادی دریچه سه‌لتی است.

نارسایی ریوی (Pulmonic regurgitation) به اختلال عملکرد دریچه ریوی اشاره دارد که با بسته نشدن کامل دریچه مشخص می‌شود و در نتیجه آن، جریان خون در فاز دیاستولیک از شریان ریوی به بطن راست بازمی‌گردد. علل این وضعیت شامل اندوکاردیت (endocarditis)، بیماری روماتیسمی قلب (rheumatic heart disease)، و بیماری کارسینوئید (carcinoid disease) می‌باشند، همچنین شرایطی که باعث گشاد شدن قابل توجه شریان ریوی می‌شوند و مانع از بسته شدن مناسب لبه‌های دریچه ریوی می‌گردند. نارسایی مادرزادی ریوی نادر است، اگرچه نارسایی ریوی ناشی از مداخلات پزشکی (iatrogenic pulmonic regurgitation) در بیمارانی که انسداد مادرزادی مسیر خروجی بطن راست دارند، مانند تتراژی فالوت (tetralogy of Fallot)، که تحت عمل والوپلاستی بالونی ریوی (balloon pulmonic valvuloplasty) قرار می‌گیرند، به‌طور شایع مشاهده می‌شود. بیماران معمولاً بدون علائم هستند مگر اینکه شدت نارسایی زیاد باشد و منجر به حجم‌افزایی بیش از حد و نارسایی بطن راست گردد، که در این صورت ممکن است تنگی نفس در حین فعالیت (exertional dyspnea)، تپش قلب (palpitations)، ادم (edema) و احتقان کبدی (hepatic congestion) رخ دهد.

تنگی پولمونری (Pulmonic stenosis) به مقاومت افزایش‌یافته در برابر جریان خون ریوی اشاره دارد که به علت تنگی در مجرای خروجی بطن راست (right ventricular outflow tract)، دریچه پولمونری (pulmonic valve)، یا شریان ریوی (pulmonary artery) ایجاد می‌شود. علل این بیماری شامل ناهنجاری‌های مادرزادی، بیماری قلبی روماتیسمی (rheumatic heart disease)، بیماری کارسینوئید (carcinoid disease)، و تنگی دریچه‌های پروستتیک (prosthetic valves) قرار داده شده برای اصلاح جراحی بیماری‌های مادرزادی پیچیده است. موارد شدیدتر بیماری مادرزادی معمولاً در دوران نوزادی تشخیص داده می‌شوند. موارد خفیف ممکن است بدون علامت باقی بمانند یا به دلیل بدتر شدن تدریجی بیماری، در سنین بالاتر تشخیص داده شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تنگی نفس (dyspnea)، خستگی، نارسایی بطن راست (right ventricular failure)، و سیانوز (cyanosis) باشند. در معاینه ممکن است کلیک سیستولیک (systolic ejection click) و سوفل سیستولیک (systolic ejection murmur) شنیده شود.

وجود نقص (بازشدگی) در سپتوم بین‌بطنی (interventricular septum) معمولاً مادرزادی است، اما نقص‌های سپتوم بطنی (VSDs) ممکن است به‌عنوان یک عارضه انفارکتوس میوکارد (myocardial infarction) نیز رخ دهند. نقص‌های مادرزادی سپتوم بطنی اغلب با دیگر نقص‌های مادرزادی قلبی مانند نقص سپتوم دهلیزی (atrial septal defects)، مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus)، و قوس آئورت راست (right aortic arch) همراه هستند. اگر نقص کوچک باشد، ممکن است بدون علائم باشد، اما جابجایی خون از بطن چپ به بطن راست می‌تواند باعث نارسایی قلب راست شود که در صورت بزرگ بودن نقص، منجر به تنگی نفس پیشرونده، هیپوکسمی (hypoxemia) و سیانوز (cyanosis) می‌شود.

نارسایی احتقانی کبد (Congestive hepatopathy) به معنای اختلال عملکرد کبد ناشی از اختلالات گردش خون، به ویژه نارسایی قلب راست (right-sided heart failure) است که شامل احتقان مزمن کبد و در نهایت منجر به فیبروز می‌شود. در مراحل پیشرفته‌تر، این وضعیت اغلب به عنوان "سیروز قلبی" (cardiac cirrhosis) نامیده می‌شود، اگرچه همیشه تعریف دقیق سیروز را برآورده نمی‌کند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری پیشرفته ممکن است علائمی از کبد داشته باشند که از بیماری مزمن کبدی یا سیروز قابل تشخیص نباشد.

آسیب حاد کلیوی (Acute kidney injury - AKI) به کاهش ناگهانی عملکرد کلیه در طی ۴۸ ساعت اطلاق می‌شود. اگرچه تعاریف مختلفی وجود دارد، یک معیار پرکاربرد افزایش کراتینین سرم (Cr) به میزان ≥ ۰.۳ میلی‌گرم در دسی‌لیتر طی ۴۸ ساعت یا افزایش کراتینین سرم به ≥ ۱.۵ برابر مقدار پایه (که فرض یا مشخص شده در طی ۷ روز گذشته اتفاق افتاده است) یا کاهش حجم ادرار به < ۰.۵ میلی‌لیتر به ازای کیلوگرم وزن بدن در ساعت برای ۶ ساعت می‌باشد.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.