بیماری های مشابه

تنگی کانال نخاعی کمری به معنای باریک شدن کانال نخاعی در ناحیه کمری است. علل این وضعیت شامل فرم‌های مادرزادی ناشی از آکندروپلازی (achondroplasia) یا تغییر شکل‌های رشدی ستون فقرات، و فرم‌های اکتسابی ناشی از بیماری‌های دژنراتیو، تروما، جراحی ستون فقرات، بیماری پاژه (Paget disease)، یا اختلالات متابولیکی مانند پوکی استخوان (osteoporosis) یا هیپوپاراتیروئیدیسم (hypoparathyroidism) می‌باشند. شایع‌ترین این علل، تغییرات دژنراتیو شامل اسپوندیلولیز (spondylolysis) و اسپوندیلولیستزیس (spondylolisthesis) است.

بیماری نوروپاتی محیطی (peripheral neuropathy) به اختلالی اطلاق می‌شود که یک یا چند عصب محیطی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علل متعددی برای این بیماری وجود دارد که شامل بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت (diabetes) [نوع ۱ و نوع ۲]، سندرم متابولیک (metabolic syndrome)، اختلالات ژنتیکی مانند بیماری شارکو-ماری-توث (Charcot-Marie-Tooth disease)، آتاکسی فردریش (Friedreich ataxia)، آمیلوئیدوز (amyloidosis)، بیماری‌های التهابی/خودایمنی مانند سندرم گیلن-باره (Guillain-Barré syndrome)، بیماری شوگرن (Sjögren disease)، عفونت‌هایی مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، جذام (leprosy)، هپاتیت C، کمبودهای ویتامینی و تغذیه‌ای مانند کمبود ویتامین B12 و کمبود مس، داروها یا سموم مانند شیمی‌درمانی، فلوروکینولون‌ها، الکل، تروما یا آسیب‌های فشاری می‌باشند. آسیب ممکن است در اعصاب حسی، حرکتی و/یا خودکار (autonomic) رخ دهد و علائم بسته به نوع اعصاب درگیر متفاوت است.

تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

بیماری بورگر (Buerger disease) که به عنوان ترومبوآنژئیت انسدادی (thromboangiitis obliterans) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال انسدادی عروق کوچک و متوسط است که با استفاده از تنباکو ارتباط نزدیکی دارد و غیر آترواسکلروتیک (non-atherosclerotic) می‌باشد. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۰۸ توسط بورگر گزارش شد و در سراسر جهان مشاهده می‌شود، اما شیوع آن در آسیا و خاورمیانه بیشتر است. به ویژه در ژاپن شیوع این بیماری بسیار بالاست. این بیماری معمولاً در مردان بالغ و به ندرت در زنان دیده می‌شود. مکانیسم دقیق بیماری هنوز مشخص نیست. تروما، سرما و آسیب به انگشتان یا اندام‌ها می‌تواند یک اپیزود ایسکمیک (ischemic episode) را تحریک کند.

بیماری کاوازاکی، یا سندرم مخاطی-پوستی-غدد لنفاوی، نوعی واسکولیت چند سیستمی است که عمدتاً نوزادان و کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اگرچه ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری نشان می‌دهد که ممکن است عامل عفونی، احتمالاً ویروسی، موجب ایجاد پاسخ ایمنی غیرطبیعی در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد شود. این بیماری عمدتاً در کودکان زیر ۶ سال رخ می‌دهد و بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که در شرق آسیا زندگی می‌کنند یا دارای نژاد آسیایی هستند. این بیماری به طور کلاسیک با تب حداقل ۵ روزه (معمولاً طولانی‌تر) همراه با ۴ مورد از ۵ معیار زیر شناخته می‌شود:

آرتریت سلول ژانت (Giant Cell Arteritis - GCA) نوعی واسکولیت سیستمیک است که شریان‌های متوسط تا بزرگ، از جمله آئورت و شاخه‌های خارج‌جمجمه‌ای شریان کاروتید را درگیر می‌کند. این بیماری به ندرت در افراد زیر 55 سال رخ می‌دهد و میانگین سنی شروع آن 76 سال است.