بیماری های مشابه

شوانومای وستیبولار (Vestibular schwannomas) که به‌عنوان نوروماهای آکوستیک (acoustic neuromas) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای داخل جمجمه‌ای هستند که از غلاف سلول‌های شوان (Schwann cell sheath) عصب هشتم جمجمه‌ای (عصب وستیبولوکوهلیار یا vestibulocochlear nerve) منشاء می‌گیرند. میزان بروز شوانومای وستیبولار در ایالات متحده ۱۰ تا ۲۰ نفر در هر یک میلیون نفر است. شوانومای وستیبولار حدود ۸ درصد از تومورهای داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان را تشکیل می‌دهند و ۸۰ درصد از تمامی تومورهای ناحیه سرتاسر مغز و پل مغزی (cerebellopontine angle) را شامل می‌شوند. نود درصد از این تومورها یک‌طرفه هستند و به‌طور مساوی در سمت چپ و راست تأثیر می‌گذارند. میانگین سن تشخیص این تومورها ۵۰ سال است. این تومورها در کودکان نادر هستند، به‌جز در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع ۲ (neurofibromatosis type 2). نسبت ابتلا در زنان به مردان ۳ به ۲ است و تمامی نژادها و اقوام به یکسان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

سوراخ‌شدگی پرده صماخ (Tympanic membrane perforation) معمولاً به‌دنبال عفونت‌های گوش میانی یا در نتیجه باروتروما (barotrauma)، آسیب‌دیدگی‌های کُند یا نافذ و به‌ندرت در اثر رعد و برق یا صدمات الکتریکی رخ می‌دهد. در صورتی که به‌دلیل تروما (trauma) ایجاد شود، معمولاً سوراخ‌شدگی در بخش قدامی یا تحتانی پارس تنسا (pars tensa)، که نازک‌ترین و بزرگ‌ترین قسمت پرده صماخ است، اتفاق می‌افتد.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

حمله ایسکمیک گذرا (Transient Ischemic Attack یا TIA) به اپیزود موقتی از بروز ناگهانی علائم عصبی اطلاق می‌شود که به یک ناحیه عروقی خاص مربوط می‌شود یا با سندروم سکته مغزی (stroke syndrome) توصیف شده هم‌خوانی دارد. TIAs معمولاً کوتاه‌مدت هستند و در حد چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. بیمارانی که علائم گذرای آنان چند ساعت طول می‌کشید و قبلاً به عنوان TIA تشخیص داده می‌شدند، اکنون شواهدی از ایسکمی مغزی (cerebral ischemia) در MRI مشاهده می‌شود. هنگامی که بیمار علائم عصبی موضعی ناگهانی را تجربه می‌کند که می‌تواند ناشی از TIA یا سکته مغزی باشد، *توجه پزشکی فوری مورد نیاز است*، زیرا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آیا علائم برطرف خواهند شد یا خیر و درمان‌های حاد نجات‌بخش ممکن است تحت شرایط خاصی (مانند ترومبولیتیک‌ها یا ترومبکتومی) ارائه شوند.

**بیماری منییر** یک اختلال در گوش داخلی است که با از دست دادن تعادل و شنوایی مشخص می‌شود و معمولاً تنها یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تظاهرات بالینی معمول این بیماری شامل بیماری است که حداقل ۲ دوره سرگیجه (vertigo) به مدت حداقل ۲۰ دقیقه را تجربه کرده است، به همراه وزوز گوش (tinnitus)، کاهش شنوایی موقتی و احساس پری در گوش (aural fullness). علاوه بر این، کسانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است دچار حالت تهوع، اختلال در راه رفتن (gait disturbances) و بی‌ثباتی وضعیتی (postural instability) شوند.

آسیب شنوایی ناشی از دارو (Drug-induced ototoxicity) به آسیب گوش به دلیل مصرف داروها اشاره دارد که باعث اختلال در شنوایی، تعادل یا هر دو می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن ظاهر شود.