آسیب شنوایی ناشی از دارو
آسیب شنوایی ناشی از دارو (Drug-induced ototoxicity) به آسیب گوش به دلیل مصرف داروها اشاره دارد که باعث اختلال در شنوایی، تعادل یا هر دو می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن ظاهر شود.
آسیب حاد
- داروهای ادرارآور (Diuretics)، داروهای ضد التهابی (anti-inflammatory drugs) و آمینوگلیکوزیدها (aminoglycosides) ممکن است با کاهش موقت شنوایی یا اختلال عملکرد وستیبولار (vestibular dysfunction) مرتبط باشند.
آسیب مزمن
- درمان طولانی‌مدت با داروهای ضد سرطان (antineoplastic drugs) یا آمینوگلیکوزیدها می‌تواند باعث از دست دادن شنوایی دائمی به دلیل آسیب به سلول‌های حسی شنوایی شود.
علائم و نشانه‌ها
اختلال در عملکرد شنوایی می‌تواند با وزوز گوش (tinnitus) و کاهش شنوایی همراه باشد. آسیب به عملکرد وستیبولار می‌تواند با علائمی مانند نیستاگموس (nystagmus)، آتاکسی (ataxia)، اوسکیلوپسی (oscillopsia)، بی‌تعادلی (disequilibrium)، سرگیجه (dizziness)، عدم تعادل (imbalance)، سبکی سر (lightheadedness)، تهوع (nausea)، استفراغ (vomiting) و ورتیگو (vertigo) ظاهر شود. این آسیب معمولاً دوطرفه است و در این موارد، ورتیگو کمتر برجسته است.
پیشگیری و مدیریت
پیشگیری شامل بررسی دقیق سابقه خانوادگی برای شناسایی حساسیت به داروهایی است که شناخته شده‌اند و می‌توانند باعث اتوتوکسیسیته شوند. مدیریت شامل پایش دقیق اثرات جانبی برای جلوگیری از آسیب‌های غیرقابل بازگشت است. بروز اتوتوکسیسیته و دیگر اثرات جانبی ممکن است نیاز به قطع مصرف یا تنظیم دوز و انتخاب داروهای جایگزین داشته باشد.
موضوع مرتبط: ناشنوایی حسی-عصبی (sensorineural deafness)