بیماری های مشابه

فیستول لابیرنتین (labyrinthine fistula) یا فیستول پری‌لیمف (perilymph fistula) یک ارتباط غیرطبیعی بین گوش داخلی و گوش میانی است. این ارتباط منجر به نشت مایع پری‌لیمفاتیک از گوش داخلی به گوش میانی می‌شود. بیماران معمولاً با سرگیجه حاد و کاهش شنوایی حسی‌عصبی (sensorineural hearing loss) مراجعه می‌کنند. فیستول لابیرنتین می‌تواند در بزرگسالان و کودکان رخ دهد. این حالت بیشتر به صورت اکتسابی به وجود می‌آید، اما ممکن است مادرزادی نیز باشد.

**بیماری منییر** یک اختلال در گوش داخلی است که با از دست دادن تعادل و شنوایی مشخص می‌شود و معمولاً تنها یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تظاهرات بالینی معمول این بیماری شامل بیماری است که حداقل ۲ دوره سرگیجه (vertigo) به مدت حداقل ۲۰ دقیقه را تجربه کرده است، به همراه وزوز گوش (tinnitus)، کاهش شنوایی موقتی و احساس پری در گوش (aural fullness). علاوه بر این، کسانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است دچار حالت تهوع، اختلال در راه رفتن (gait disturbances) و بی‌ثباتی وضعیتی (postural instability) شوند.

نوریت وستیبولار (Vestibular neuritis) التهاب ایدیوپاتیک عصب وستیبولار (عصب جمجمه‌ای هشتم) است. این بیماری به طور معمول باعث سندرمی می‌شود که شامل سرگیجه، تهوع و عدم تعادل است و به‌طور خودبه‌خودی بهبود می‌یابد. برخلاف لابیرنتیت (labyrinthitis)، نوریت وستیبولار با کاهش شنوایی یا وزوز گوش همراه نیست، زیرا بخش حلزونی عصب جمجمه‌ای هشتم تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

حمله ایسکمیک گذرا (Transient Ischemic Attack یا TIA) به اپیزود موقتی از بروز ناگهانی علائم عصبی اطلاق می‌شود که به یک ناحیه عروقی خاص مربوط می‌شود یا با سندروم سکته مغزی (stroke syndrome) توصیف شده هم‌خوانی دارد. TIAs معمولاً کوتاه‌مدت هستند و در حد چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. بیمارانی که علائم گذرای آنان چند ساعت طول می‌کشید و قبلاً به عنوان TIA تشخیص داده می‌شدند، اکنون شواهدی از ایسکمی مغزی (cerebral ischemia) در MRI مشاهده می‌شود. هنگامی که بیمار علائم عصبی موضعی ناگهانی را تجربه می‌کند که می‌تواند ناشی از TIA یا سکته مغزی باشد، *توجه پزشکی فوری مورد نیاز است*، زیرا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آیا علائم برطرف خواهند شد یا خیر و درمان‌های حاد نجات‌بخش ممکن است تحت شرایط خاصی (مانند ترومبولیتیک‌ها یا ترومبکتومی) ارائه شوند.