بیماری های مشابه

برخورد غیرعادی استخوان ران و حفره استابولوم به دلیل تغییرات مورفولوژیکی در سندرم برخورد فمورواستابولار (Femoroacetabular Impingement یا FAI) باعث آسیب به لابروم و غضروف و در نهایت درد مفصل ران می‌شود. FAI می‌تواند ناشی از تغییرات مورفولوژیکی در مفصل سر استخوان ران و استابولوم (نوع کم) یا در سمت استابولوم (نوع پینسر) یا ترکیبی از هر دو باشد. به طور کلی، برخورد نوع کم بیشتر از نوع پینسر شایع است، اما هر دو به‌ندرت به‌صورت مجزا رخ می‌دهند. بیش از ۷۰٪ بیماران با علائم برخورد مفصل ران دارای نوع ترکیبی FAI با شواهدی از هر دو نوع کم و پینسر هستند.

التهاب یا تحریک تاندون، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد رخ می‌دهد. این وضعیت با تورم و حساسیت تاندون آسیب‌دیده و درد در هنگام حرکت مشخص می‌شود. ممکن است در هر تاندونی از بدن رخ دهد، اما معمولاً در نواحی شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه‌ها شایع‌تر است.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

فتق ورزشی (که به نام درد کشاله ران ورزشی نیز شناخته می‌شود) یک تشخیص بالینی است که با درد مداوم کشاله ران مشخص می‌شود که شبیه به درد فتق است، اما به آسیب دیواره شکم یا کشاله ران نسبت داده نمی‌شود و بنابراین به عنوان یک فتق واقعی در نظر گرفته نمی‌شود. پاتوفیزیولوژی این عارضه به عدم تعادل بین عضلات اداکتور (adductor) در ران و عضلات شکمی نسبت داده می‌شود که منجر به ایجاد نواحی ضعیف در کشاله ران می‌شود. این عارضه به تدریج شروع می‌شود، معمولاً یک‌طرفه است و در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهد. فعالیت‌های ورزشی که شامل چرخش‌های سریع و مکرر، خم شدن و پیچش هستند و می‌توانند به عضلات شکمی، ران و کشاله ران آسیب برسانند، اغلب به عنوان عامل این عارضه شناخته می‌شوند، به‌ویژه زمانی که بیمار فاقد آمادگی مناسب قبل از فعالیت باشد. فتق‌های ورزشی بیشتر در بازیکنان هاکی روی یخ، بازیکنان فوتبال، بازیکنان راگبی، بازیکنان فوتبال و دوندگان سرعت گزارش شده است، اما در ورزشکاران تفریحی هر ورزشی نیز غیرمعمول نیست.

استئیتیس پوبیس (Osteitis pubis) به التهاب سمفیز پوبیس (pubic symphysis) و اتصالات مجاور آن گفته می‌شود که به دلیل ضربات مکرر ناشی از استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود. این بیماری در ورزشکاران شایع است و معمولاً در ورزش‌هایی که شامل دویدن، سرعت گرفتن و تغییرات سریع حرکت هستند، مانند هاکی، ورزش‌های راکتی، بسکتبال، فوتبال و فوتبال آمریکایی دیده می‌شود. علاوه بر فعالیت‌های ورزشی، استئیتیس پوبیس می‌تواند به عنوان یک عارضه ناشی از جراحی‌های لگنی (مانند جراحی‌های زنان و زایمان یا اورولوژی) نیز رخ دهد. زایمان و برخی اختلالات روماتولوژیک نیز می‌توانند عوامل مؤثری در بروز استئیتیس پوبیس باشند. این وضعیت می‌تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: رادیکولوپاتی کمری (Lumbar Radiculopathy یا LR) ناشی از تحریک عصبی است که از ستون فقرات کمری منشاء می‌گیرد و شامل ریشه‌های عصبی L1-L5 و ریشه‌های عصبی بالای ساکرال S1-S3 می‌شود. شایع‌ترین علت LR اسپوندیلوآرتروپاتی دژنراتیو (degenerative spondyloarthropathy) است که شامل فتق دیسک (disk herniation)، هیپرتروفی فاست (facet hypertrophy) و اسپوندیلولیستزیس (spondylolisthesis) می‌باشد. فرآیندهای التهابی مانند بدخیمی‌ها و عفونت‌ها ممکن است منجر به علائم مشابه شوند.

نفرولیتیازیس (Nephrolithiasis) یا سنگ کلیه، یک مشکل شایع است که تقریباً 1% از بستری‌های بیمارستانی در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد و سالانه 2 میلیارد دلار برای سیستم بهداشت و درمان هزینه دارد. خطر عمر برای بروز سنگ در مردان به حدود 11% و در زنان به 7% می‌رسد. اگرچه مردان همچنان در مقایسه با زنان در معرض خطر بیشتری قرار دارند (1.5 تا 2 برابر بیشتر در مردان)، اپیدمیولوژی تشکیل سنگ در ایالات متحده در حال تغییر است و شیوع آن در زنان با نرخ سریعتری نسبت به مردان در حال افزایش است. با در نظر گرفتن جمعیت به‌عنوان یک کل، میزان بروز سالانه بیماری سنگ تقریباً دو برابر شده است، از 54.2 در هر 100000 نفر در سال 1965 به 114.3 در هر 100000 نفر در سال 2005. نرخ بازگشت سنگ‌ها متفاوت است، اما تخمین زده می‌شود که تقریباً 10% از بیماران در طول 2 سال، 20% در 5 سال، 31% در 10 سال و 39% در 15 سال سنگ‌های علامت‌دار دیگری داشته باشند. بیماران با سابقه خانوادگی نفرولیتیازیس و سنگ‌های اسید اوریک به نظر می‌رسد در معرض خطر بیشتری برای بروز وقایع علامت‌دار بعدی باشند.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.

لغزش اپی‌فیز سر استخوان ران (Slipped Capital Femoral Epiphysis یا SCFE) وضعیتی است که در آن سر استخوان ران از گردن استخوان ران و از طریق صفحه رشد می‌شکند. این وضعیت معمولاً پس از جهش رشد دیده می‌شود، به دلیل ضعف نسبی صفحه رشد در دوران رشد سریع.