علل / مکانیسم آسیب رایج: لغزش اپیفیز سر استخوان ران (Slipped Capital Femoral Epiphysis یا SCFE) وضعیتی است که در آن سر استخوان ران از گردن استخوان ران و از طریق صفحه رشد می‌شکند. این وضعیت معمولاً پس از جهش رشد دیده می‌شود، به دلیل ضعف نسبی صفحه رشد در دوران رشد سریع.
تاریخچه و نمایش بالینی کلاسیک: این وضعیت اغلب با درد در کشاله ران، ران، مفصل ران و/یا زانو بروز می‌کند. درد ممکن است مزمن یا حاد بوده و ممکن است به صورت مداوم یا تنها هنگام وزن‌گذاری رخ دهد. درد بیشتر به صورت یک‌طرفه است اما می‌تواند دوطرفه نیز باشد.
شیوع: این یکی از شایع‌ترین اختلالاتی است که بر مفاصل ران بیماران نوجوان تأثیر می‌گذارد. شیوع آن از 0.71 تا 10.8 در هر 100,000 کودک متغیر است. میانگین سن شروع 12.7 سال است و این بیماری بیشتر در پسران نسبت به دختران با نسبت 1.5:1 دیده می‌شود.
عوامل خطر: بزرگ‌ترین عامل خطر برای SCFE چاقی است. میانگین سن بروز این وضعیت در حال کاهش است که با افزایش چاقی کودکان مرتبط است. دیگر عوامل خطر شامل رتوورژن استابولار (acetabular retroversion)، رتوورژن فمورال (femoral retroversion)، سابقه پرتودرمانی قبلی در ناحیه سر استخوان ران و اختلالات غدد درون‌ریز زمینه‌ای است.
پاتوفیزیولوژی: SCFE به دلیل نیروهای مکانیکی که بر صفحه رشد اعمال می‌شود رخ می‌دهد، زیرا در ناحیه هیپرتروفیک ضعف وجود دارد. در نوجوانان، نیروهای برشی افزایش یافته است زیرا صفحه رشد هنوز عمودی است و حلقه پرکندریال نازک و ضعیف است. این افزایش نیروهای برشی منجر به جابه‌جایی سر استخوان ران از گردن استخوان ران از طریق صفحه رشد می‌شود.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: SCFE را می‌توان به عنوان پایدار یا ناپایدار دسته‌بندی کرد. در SCFE پایدار، بیمار می‌تواند با یا بدون استفاده از عصا بر پای آسیب‌دیده وزن‌گذاری کند؛ در حالی که در SCFE ناپایدار، بیمار قادر به وزن‌گذاری بر پای آسیب‌دیده نیست. SCFE ناپایدار با خطر بالای نکروز استخوانی مرتبط است و یک اورژانس پزشکی محسوب می‌شود.
ابزار دیگر طبقه‌بندی، طبقه‌بندی زاویه لغزش ساوت‌ویک (Southwick slip angle) است. این طبقه‌بندی از زاویه اپی‌فیزیال-دیافیزیال استفاده می‌کند که می‌تواند در تصاویر رادیولوژی قدامی-خلفی (AP) و جانبی قورباغه‌ای لگن اندازه‌گیری شود. SCFE به عنوان خفیف در نظر گرفته می‌شود اگر زاویه کمتر از 30 درجه باشد، متوسط اگر بین 30 و 50 درجه باشد، و شدید اگر بیش از 50 درجه باشد.
طبقه‌بندی زمانی که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد بر اساس مدت زمان علائم است. SCFE به عنوان حاد در نظر گرفته می‌شود اگر علائم کمتر از 3 هفته ادامه داشته باشند، مزمن اگر علائم بیش از 3 هفته ادامه داشته باشند، یا حاد بر مزمن اگر تشدید حاد علائم قبلاً موجود رخ دهد.